• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

Seksualność dzieciństwa

Seksualność jest naturalna, normalna część bycia całą osobą. Chodzi o miłość i intymne relacje, o uczuciach, wartości i postawy. Poczucie komfortu z tożsamością seksualną jest częścią zdrowego rozwoju Twojego dziecka. Możesz im w tym pomóc, otwarcie rozmawiając o seksie i seksualności.

To normalne i zdrowe, że dzieci wykazują zachowania seksualne odpowiednie dla ich grupy wiekowej. Obejmuje to masturbację, ciekawość ciała własnego i innych dzieci oraz pytanie o seksualność, a następnie zgłębianie jej. Takie zachowanie jest nieszkodliwe i należy się tego spodziewać.

Normalne zachowania seksualne u dzieci

Odkąd mają zaledwie kilka tygodni, wszystkie dzieci, Jeśli dozwolone, będą dotykać i badać ich ciała. Cieszą się przyjemnością kontaktu fizycznego, w tym miłe uczucia, które odczuwają, gdy głaszczą swoje genitalia, lub gdy stymulują je, pocierając o siebie nogi lub ciało o jakiś przedmiot, taki jak poduszka.

Rodzice często nie oczekują takiego zachowania, a niektórzy mogą czuć się z tego powodu niespokojni lub nieswojo. Jednakże, dzieci nie rodzą się z wstydem, zawstydzeni lub winni z powodu swoich ciał. Uczą się tych postaw z werbalnych i niewerbalnych komunikatów, które otrzymują od rodziców i innych dorosłych we wczesnych latach życia.

Ważne jest, aby nie mylić naszych opinii i wartości dotyczących seksualności z normalnym zachowaniem dzieci.

Masturbacja

Masturbacja jest zdrową częścią rozwoju. Może mieć pozytywny wpływ na przyszłe zdrowie seksualne Twojego dziecka. Poczucie winy z powodu masturbacji jest tak naprawdę jedynym niepożądanym jej aspektem.

Kiedy małe dziecko się masturbuje, najlepiej to zignorować lub potraktować sytuację taktownie. Gdy dziecko dorośnie, rodzice mogą pomóc w zrozumieniu, że podczas gdy samo zachowanie jest normalne, najlepiej robić to na osobności. w wieku od 5 do 9 lat, Twoje dziecko prawdopodobnie stanie się bardziej skryte w kwestii dotykania siebie.

Niektóre dzieci masturbują się bardziej niż inne, a niektórzy wcale. Mogą to zrobić, ponieważ potrzebują pociechy, bo są znudzeni lub zmęczeni, lub po prostu dlatego, że dobrze się czujesz. Jednakże, kiedy dzieci masturbują się, wykluczając inne czynności, może to oznaczać, że czują się nieszczęśliwi, niespokojny lub zestresowany, i potrzebują profesjonalnej pomocy.

Ciekawość seksualna

Kiedy dzieci dochodzą do etapu zadawania pytań i uczenia się nazw rzeczy, stają się ciekawi różnic między płciami i chcą podać nazwy części ciała. Naucz ich poprawnych nazw dla tych części.

Dzieci muszą znać różnice między genitaliami a kształtem ciała u mężczyzn, kobiety i dzieci. Muszą to wiedzieć, chociaż są różne, chłopcy i dziewczęta są równie wspaniali i ważni.

To, czy rodzice pozwalają się oglądać nago, czy nie, jest kwestią osobistych preferencji. Co ważne, rodzice czują się komfortowo we własnym zachowaniu, i uświadomić sobie, że inni ludzie mogą mieć różne postawy.

Seks zabawa Prawie wszystkie dzieci na pewnym etapie angażują się w zabawę seksualną, czasami z dziećmi tej samej płci, a czasami płci przeciwnej. Nie zdziw się, jeśli zauważysz, że twoje dziecko gra w grę „Pokaż mi swoje, i pokażę ci mój” z przyjacielem mniej więcej w tym samym wieku.

Naturalna ciekawość powoduje tę zabawę seksualną. Badają własne ciała i ciała innych dzieci. W ten sposób, poznają różnice i podobieństwa, i uzyskaj praktyczne zapewnienie.

Przeważnie ten rodzaj zabawy jest pozytywny, nieszkodliwe i oczekiwane. To nie jest złe, niebezpieczne lub zboczone, i w większości dorośli mogą to zignorować.

Dzieci zwykle grają w te gry erotyczne przez krótki czas i łatwo się rozpraszają. Jeśli czujesz się bardziej komfortowo, sugeruj spokojnie, aby przestali, ubierz się i zagraj w coś innego. Mów w sposób, który nie powoduje u dzieci poczucia wstydu lub winy.

Imitacja, fantazja i odgrywanie ról

Dzieci są świetnymi naśladowcami. Poprzez zabawę w udawanie, odgrywają myśli i uczucia, które mogą obejmować zabawę genitaliami.

Rodzice są czasami zaniepokojeni, gdy mały chłopiec preferuje stereotypowe zajęcia dla dziewczynek, takie jak zabawa lalkami lub przebieranie się w damskie ciuchy. Jest to zazwyczaj faza przejściowa – mały chłopiec chcący chwilowo naśladować i identyfikować się z matką, i praktykowanie troskliwej i czułej strony ojcostwa. To nie, jak zakładają niektórzy dorośli, wskazują na skłonność do homoseksualizmu.

W ten sam sposób, dziewczęta mogą przybierać zachowania chłopczycy. W większości przypadków te dzieci są całkiem zadowolone z seksualnej natury, którą im stworzyła. Po prostu cieszą się niektórymi zajęciami, które dorośli uważają za tradycyjnie należące do innej płci.

To normalne, że wszystkie dzieci i nastolatki eksperymentują z rolami płciowymi poprzez ubieranie się i odgrywanie ról, a większość z nich poczuje się komfortowo z płcią, którą otrzymali po urodzeniu.

Jeśli Twoje dziecko identyfikuje się jako zróżnicowane pod względem płci — lub ma dysforię płciową — sposób ubierania się może być sposobem na wyrażenie preferowanej płci. Na przykład, mogą odmówić noszenia określonych ubrań i oświadczyć, że nie są chłopcem lub dziewczynką.

Sieć Raising Children Network zawiera więcej informacji na temat różnorodności płci i dysforii płci.

Rozwijanie pozytywnych postaw

Wszystkie niemowlęta i dzieci cieszą się swoim ciałem i mają do nich dobre uczucia. Wartości i postawy dorosłych są komunikowane dzieciom poprzez to, co robią lub mówią rodzice i inni dorośli, jak to robią lub mówią, a czego nie robią lub nie mówią.

Ważne jest, aby zachować otwartą, pozytywny, wygodna linia komunikacyjna między Tobą a dzieckiem rozpoczynająca się jak najwcześniej, tak, aby trwało to do lat nastoletnich. Dowiedz się, co wiedzą Twoje dzieci, odpowiadaj na wszelkie pytania seksualne, które mają spokojnie, podając fakty i poprawiaj wszelkie błędne informacje. Wykorzystaj rozmowę, aby opowiedzieć im o niektórych wartościach własnych i rodzinnych.

Komfortowe reakcje i komunikacja zachęcają dzieci do rozwijania pozytywnych postaw na temat szerokiej roli, jaką seksualność odgrywa w naszym życiu. Pamiętać:

• seksualność jest naturalną częścią bycia mężczyzną lub kobietą
• zabawa seksualna u dzieci jest całkiem normalna
• wygodna komunikacja pomaga rozwijać pozytywne nastawienie do seksualności

Niezwykłe lub problematyczne zachowania seksualne

Dzieci nie rozwijają zdrowego stosunku do seksu, obserwując dorosłych angażujących się w jawne czynności seksualne lub stosunki seksualne, czy to obserwowanie swoich rodziców, innych dorosłych lub oglądanie programów telewizyjnych lub filmów. Uważają to za zagmatwane i przerażające, i może stać się przygnębiony emocjonalnie. Małym dzieciom trudno jest zrozumieć to dorosłe zachowanie, które mogą interpretować jako złość lub atak, zamiast pasji i podniecenia.

Rodzice muszą być świadomi, że pewne jawnie seksualne zachowania mogą wskazywać, że dziecko było narażone na sytuacje seksualne dorosłych lub możliwe wykorzystywanie seksualne. Na przykład, powinieneś się martwić, jeśli dzieci:

• naśladować lub próbować odbyć stosunek seksualny, na przykład z zabawką
• publicznie pocierać lub dotykać swoich genitaliów, nawet jeśli każesz im przestać
• wchodzić w interakcje seksualne z dziećmi, które są co najmniej 4 lata starsze lub młodsze od nich, lub zmusić inne dziecko do zabawy seksualnej
• angażować się w bolesne zachowania seksualne, agresywny fizycznie, angażuje siłę, lub powoduje stres emocjonalny
• bawić się zabawkami w sposób seksualny
• spróbuj kontaktu ustno-genitalnego
• dotykać genitaliów nieznanych osób dorosłych lub patrzeć na intymne części innych osób
• wykazywać obsesyjne lub agresywne zachowania seksualne i wpadać w złość, jeśli się rozproszy;

Rodzice powinni skonsultować się z pielęgniarką środowiskową, swojego lekarza lub pediatry, jeśli dziecko dopuszcza się tego rodzaju jawnie seksualnych zachowań. Zawsze zasięgnij profesjonalnej porady, jeśli podejrzewasz, że Twoje dziecko mogło być wykorzystywane seksualnie.

Jeśli obawiasz się możliwego wykorzystywania seksualnego dziecka, które znasz, możesz zadzwonić do odpowiedniego departamentu stanu lub terytorium odpowiedzialnego za ochronę dzieci.