• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

Stres związany z byciem uzdolnionym i utalentowanym

Stres związany z byciem uzdolnionym i utalentowanym

Objawy przytłaczającego stresu
Oprócz typowych stresorów dzieciństwa i dorastania, uzdolnione dzieci mają wyjątkowe dylematy, które mogą zwiększać ich stres. Mogą mieć trudności z zaakceptowaniem swoich darów i talentów wraz z ich ograniczeniami. Mogą uświadomić sobie, że są „inni”, w tym samym czasie rozwijają silne poczucie przynależności do rówieśników. Mogą również mieć trudności z wytyczeniem cienkiej granicy między doskonaleniem się a dążeniem do perfekcji. Wszystkie dzieci inaczej reagują na stres. Oto kilka typowych znaków:

Traci perspektywę i poczucie humoru – nie jest już podekscytowany ani zadowolony ze szkoły, zajęć, osiągnięć lub przyjaciół . Może mieć urazę do rodziców, nauczycieli lub nowych zadań.
Jest znudzony, zmęczony i apatyczny.
Cierpi na bezsenność lub ma trudności z przebudzeniem.
Nadmiernie reaguje na codzienne wydarzenia; czuje się „uwięziony” lub poza kontrolą.
Rozwija nerwowe nawyki, takie jak jąkanie, mruganie lub potrząsanie głową.
Narzeka na dolegliwości, bóle głowy, bóle brzucha lub często choruje.
Potrzebuje stałego wsparcia i otuchy.
Zachowuje się agresywnie i zwraca na siebie uwagę.
Jest po prostu wyczerpany — fizycznie, emocjonalnie i psychicznie.

Niezdrowe radzenie sobie
Jeśli Twoje dziecko wykazuje jakiekolwiek oznaki stresu, objawy mogą świadczyć o tym, że bezskutecznie próbuje radzić sobie ze swoimi lękami. Mogłaby być:
Nie próbować, ponieważ porażka jest zbyt ryzykowna.
Wiele uzdolnionych dzieci łączy swoją wartość i tożsamość z jak wysoko osiągają. Dla tych perfekcjonistów każda porażka jest straszliwym ciosem w poczucie własnej wartości.
Nie próbuj, bo jazda na wybiegu jest po prostu łatwiejsza.
Dzieci, które próbują po prostu „przeżyć” na ścieżka najmniejszego oporu może się nudzić w szkole lub wierzyć, że bagatelizowanie ich umiejętności przyniesie im akceptację społeczną. Ale słabe osiągnięcia mogą przygotować grunt pod późniejsze poczucie winy i poczucie osobistej porażki.
Za bardzo się starasz.
Za dużo kursów, za dużo zajęć, zawracanie sobie głowy zadaniami, szukanie perfekcji w każdy szczegół – przeciążenie ciśnieniem zewnętrznym i wewnętrznym może doprowadzić do wypalenia.
Fałszywa – i potencjalnie niebezpieczna – ucieczka.
Narkotyki, alkohol, przejadanie się, niedojadanie, spanie za dużo lub za mało – wszystko to prowadzi do wycofania, unikania i poważniejszych problemów.

Zdrowe radzenie sobie
Dawka perspektywy, wsparcia, humoru i motywacji może wiele zmienić. Zachęć dziecko do:
Zrób sobie przerwę.
Zaplanuj przerwy dla zabawy, odłóż książki, idź na chodzić lub biegać, słuchać bezmyślnej muzyki, strzelać do kosza. Nic nie rób dla zmiany – choćby na chwilę.
Pracuj dla osobistej satysfakcji.
Naucz swoje dziecko, aby pracowało dla siebie i delektowało się osobistymi chwilami zadowolenie. Bądź wspierający. Skoncentruj się na doskonaleniu i wysiłku, a nie na porównaniu z innymi. Dopóki pracuje celowo, przemyślanie i dokładnie, nie musi we wszystkim celować. Każdy musi być pielęgnowany i kochać siebie, nawet jeśli nie „wygrywa” lub nie zajmuje pierwszego miejsca. Pomóż mu narysować jakże cienką granicę między doskonałością a perfekcją.
Spotkaj się z przyjaciółmi i rodziną.
Pomóż dziecku rozwijać umiejętności społeczne, zachęcając je do spędzania czasu z tymi ludźmi, z którymi może być naprawdę sobą. Aby dać upust. Aby o tym porozmawiać. Aby znaleźć „ucho” i wypróbować możliwe rozwiązania. Jeśli Twoje dziecko widzi, jak inni śmieją się z własnych błędów, może nauczyć się robić to samo.
Zmierz się ze źródłem stresu.
Poproś nauczyciela o przedłużenie. Pomóż dziecku nauczyć się mówić „nie” z wdziękiem. Zaproponuj umiejętności, które ułatwiają zadania. Ważna jest elastyczność. Zachęć dziecko do szukania kreatywnych rozwiązań zasad, których nie lubi lub z którymi nie może żyć. Nikt nie lubi „mądrego faceta” – powinien wypracować akceptowalne sposoby tworzenia i zmiany zasad oraz postępować zgodnie z nimi. Jeśli poziom umiejętności Twojego dziecka jest niezgodny z programem szkolnym, za wszelką cenę zabierz głos w jej imieniu. Ale pamiętaj:uzdolnienia nie usprawiedliwia niegrzeczności. Pracuj z programem, aby Twoje dziecko mogło nauczyć się empatii, pracy zespołowej i tolerancji.
Ćwicz i zdrowo się odżywiaj.
Aktywność fizyczna spala napięcie mięśni powstałe w wyniku stresu. Jedzenie dobrych posiłków z miłymi przyjaciółmi i rodziną powinno być codzienną ucztą.

Wreszcie, bądź dostępny w celu uzyskania wskazówek i porad. Wiele uzdolnionych dzieci wydaje się bardzo dojrzałych i mówi o dobrej grze, ale nadal są dziećmi i potrzebują ograniczeń, wartości i wytycznych. Większość z nich nie żyje wystarczająco długo, aby zdobyć wiedzę na temat podejmowania decyzji, i potrzebują kogoś, kto omija wszystkie wady i zalety wszystkiego, od czego mogą dołączyć, od przyjaciół i presji rówieśników, po przyjęć na studia. Nie bój się też wyrażać swoich uczuć. Utalentowani studenci, choć bystrzy, nie czytają w myślach. Mają fakty i wiele z nich, ale potrzebują zgromadzonej mądrości i pełnego miłości przewodnictwa rodziców, którym to zależy. Twoja pomoc znacznie złagodzi stres.

Źródło:Adaptacja „Helping Gifted Students with Stress Management” Leslie S. Kaplan, ERIC EC Digest #E488, The ERIC Clearinghouse on Disabilities and Gifted Education.