• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

Przejście z rodzica do nauczyciela w szkole domowej

Czy masz kwalifikacje?

Przejście od rodzica do nauczyciela w szkole domowej

Rodzice często mi mówią:„Chciałbym uczyć moje dzieci w domu, ale nie sądzę, żebym miał odpowiednie kwalifikacje”. Inni rodzice są zaintrygowani nauczaniem w domu, ale nie wyobrażają sobie siebie jako rodziców i nauczyciel. Czy przeciętni rodzice mogą podjąć się ogromnej pracy, jaką jest edukowanie swoich dzieci? Czy lata specjalistycznego szkolenia nie są wymagane, aby zostać dobrym nauczycielem? Odpowiedź na oba te pytania brzmi „tak”. Jak to możliwe? Ponieważ nauka w domu bardzo różni się od nauki w klasie.

Kiedy moja najstarsza córka miała cztery lata, zastanawiałam się, czy pójść do szkoły domowej, czy wysłać ją do przedszkola. Wątpiłem w moją zdolność uczenia jej. Kiedy poprosiłem o radę Mela, tatę, który uczył w domu pięcioro swoich dzieci, powiedział:„Przetrwałeś bezsenne noce niemowlęctwa i dzieciństwa, nauczyłeś córkę mówić, odżywiać się, ubierać i zachowywać się właściwie. w końcu masz do czynienia z rozsądnym małym człowiekiem, prawdziwa zabawa bycia rodzicem zaraz się zacznie i nagle myślisz, że nie masz już kwalifikacji? Cóż, nigdy nie dotarła do przedszkola, a teraz, prawie dziesięć lat później, bardzo się cieszę, że posłuchałem rady Mel.

Założenie, że wyszkoleni profesjonaliści są jedynymi, którzy mają kwalifikacje do nauczania naszych dzieci, jest z historycznego punktu widzenia koncepcją stosunkowo nową. Około 1850 r. w Massachusetts wprowadzono obowiązek szkolny, a na przełomie wieków rodzice (często niechętnie) przekazali odpowiedzialność za edukację swoich dzieci państwu. Późniejsze badanie wykazało, że wskaźnik alfabetyzacji w Massachusetts wynosił 98 procent przed obowiązkową edukacją; po kształceniu obowiązkowym wskaźnik alfabetyzacji nigdy nie przekroczył 91 procent.

Aby uczyć w dzisiejszych salach lekcyjnych, nauczyciele z pewnością potrzebują lat specjalistycznego szkolenia. Duże grupy dzieci o różnych zainteresowaniach i umiejętnościach spędzają razem sześć lub siedem godzin dziennie, zapamiętując bloki często abstrakcyjnych informacji. John Taylor Gatto, nauczyciel roku z Nowego Jorku, podzielił się swoimi doświadczeniami w nauczaniu w Dumbing Us Down :„Zacząłem zdawać sobie sprawę, że dzwony i odosobnienie, szalone sekwencje, segregacja wiekowa, brak prywatności, ciągły nadzór i cała reszta krajowego programu nauczania zostały zaprojektowane dokładnie tak, jakby ktoś chciał zapobiegać dzieci od nauki."

Z drugiej strony dzieci uczące się w domu mają swobodę wyboru, kiedy, gdzie i jak się uczą. Jedynymi referencjami, jakich rodzice potrzebują do tego rodzaju nauczania, są silne pragnienie, aby pomóc swoim dzieciom osiągnąć doskonałość akademicką oraz wiara, że ​​ich dzieci mogą i odniosą sukces. Brzmi to jak prosty proces, ale jak rodzic może zostać dobrym nauczycielem?

Gatto wyjaśnia:„Musiałem porzucić pomysł, że jestem ekspertem, którego zadaniem jest napełnianie małych główek moją wiedzą i zacząłem badać, jak mogę usunąć te przeszkody, które uniemożliwiały wrodzonemu geniuszowi dzieci zebranie się. " Najlepszy sposób na osiągnięcie tego celu? „Zejdź z drogi dzieciom i daj im miejsce, czas i szacunek”.

Edukacja domowa, widziana w tym świetle, nie polega na tym, że rodzic staje się nauczycielem w tradycyjnym sensie, ale rodzic staje się przewodnikiem i partnerem w procesie uczenia się. Skuteczna nauka w domu polega na obserwowaniu dziecka, podążaniu za jego wskazówkami i szanowaniu jego wyborów. Można to zrobić w ramach podstawowych przedmiotów, takich jak czytanie, matematyka i historia – po prostu robi się to kreatywnie.

Na przykład pamiętam, jak uczyłem się o wojnie secesyjnej, kiedy byłem w szkole. Otworzyliśmy nasze podręczniki historii, wykonaliśmy kilka czynności i spędziliśmy wiele godzin na zapamiętywaniu dużych bloków informacji. To było niesamowicie nudne, a po zdaniu testu w piątek niewiele pamiętałem z wojny secesyjnej.

Kiedy moja córka Jessica miała siedem lat, przeczytaliśmy serię książek o małej niewolnicy o imieniu Addy, która żyła podczas wojny secesyjnej. Opowiedziana z perspektywy dziewięcioletniej dziewczynki historia Addy zafascynowała Jessicę. Była wypełniona pytaniami i chciała dowiedzieć się więcej:„Dlaczego byli niewolnicy? Czym była kolej podziemna? Kim był Abraham Lincoln?”

Odpowiedzi na te i inne pytania znaleźliśmy w kolorowych książkach i edukacyjnych kasetach wideo w naszej bibliotece. Gotowaliśmy według przepisów z tamtego okresu i robiliśmy proste ubrania, które były (prawie) historyczne. Poszliśmy także na rekonstrukcję wojny secesyjnej – wraz z obozowaniem żołnierzy i gotowaniem jedzenia na otwartym ogniu. Ale co najważniejsze, dobrze się bawiliśmy. Nigdy nie musiałem jej niczego „uczyć”, a na pewno dużo się nauczyłem. Sześć lat później Jessica wciąż pamięta prawie wszystko, o czym mówiliśmy — teraz to prawdziwa nauka!

Omówienie podstaw Ale co z matematyką, czytaniem i pisaniem? Jak możesz skutecznie uczyć tych przedmiotów bez walki? Wiele dzieci ma trudności, ponieważ zaczynają się uczyć zbyt wcześnie, a prezentacja często jest nudna. W szkole te tematy są rozbijane na nic nie znaczące małe elementy, które są bolesne dla wielu dzieci. Ale w dużym obrazie rzeczywistych aplikacji matematyka, czytanie i pisanie są częścią codziennego życia. Jako aktywny uczestnik tego procesu dzieci zdają się zdobywać te umiejętności bez wysiłku. Oto kilka pomysłów, które możesz wypróbować w domu:

Matematyka
Uświadom sobie, jak każdego dnia używasz matematyki. Liczby na stronie często nie mają znaczenia dla dzieci, ale mierzenie i planowanie specjalnego projektu to świetna zabawa. Spróbuj zbudować domek na drzewie, stół piknikowy lub prostą półkę. Włącz swoje dzieci do swoich rutynowych zajęć:„Jak możemy oszacować, ile farby zużyjemy w kuchni? Jaka jest całkowita kwota naszego rachunku za żywność każdego miesiąca? Ile z tego to śmieciowe jedzenie? Ile zaoszczędzimy na jeden rok, jeśli nie kupimy niezdrowego jedzenia?” Nawet cukierki mogą stanowić wyzwanie:„Jaka jest średnia liczba czerwonych cukierków w dziesięciu torebkach M&M'sów?”

Pisanie
Większość zadań związanych z pisaniem to tylko zajęcie, a dzieci o tym wiedzą. Aby uzyskać pozytywne wrażenia z pisania, dzieci muszą wierzyć, że ich praca ma sens. Moje dziewczyny lubią prowadzić dziennik swoich codziennych zajęć. Kup naprawdę fajnie wyglądającą książkę i poproś dzieci, aby zaczęły pisać kilka zdań o tym, co robiły każdego dnia. Moja 13-latka uwielbia wspominać swoje pięć lat dziennikarstwa. Znajomi z piórem to kolejny świetny sposób na zachęcenie do pisania. Rzadko muszę namawiać moje dziewczyny, żeby odpisały, a one są zachwycone, gdy otrzymują listy, zdjęcia, a nawet drobne prezenty od swoich nowych przyjaciół.

Rozważ założenie klubu pisarskiego. Zaproś kilkoro dzieci do wspólnego pisania raz w tygodniu. Niech jedno dziecko rozpocznie historię, a następne poproś, aby dodało lub zmieniło kierunek fabuły. Pewna mama napełniła małą torbę niezwykłymi przedmiotami...starymi okularami, postrzępionym pluszowym misiem i gwizdkiem. Dzieciaki napisały historię, w której znalazły się wszystkie przedmioty. Wyniki były niesamowite!

Czytanie
Powtarzam to wielokrotnie, ponieważ naprawdę nie ma lepszego sposobu na rozwijanie umiejętności czytania u dzieci:codziennie czytaj na głos swoim dzieciom. Niech pójście do biblioteki będzie cotygodniową imprezą. Wyjmij książki na taśmie i odtwórz je w samochodzie. Wybierz piękne książeczki z obrazkami dla młodszych dzieci na dowolne tematy, które je interesują. Poproś bibliotekarza, aby polecił starszym dzieciom wysokiej jakości materiały do ​​czytania. Zastanów się nad kilkoma prenumeratami interesujących czasopism — ten sam chłopiec, który nie chce czytać książki, może po prostu pożreć magazyn piłkarski lub sportowy.

Rodzic jako nauczyciel
Moja przemiana z rodzica w nauczyciela w partnera do nauki była długa i pełna wyzwań. Po wielu latach nauki w domu wierzę, że rolą rodzica/nauczyciela w szkole domowej jest wspieranie, zachęcanie i umożliwianie każdemu dziecku realizacji jego indywidualnych celów edukacyjnych.

Jeśli nadal nie jesteś przekonany, że masz kwalifikacje do nauczania swoich dzieci, przeczytaj, co Gatto – po 26 latach nagradzanych nagrodami w nauczaniu – ma do powiedzenia na temat kwalifikacji nauczycieli:„Uznaje się, że certyfikowani eksperci w dziedzinie nauczania, tacy jak ja uczenie się jest oszustwem i przekrętem. Zaufaj rodzinom, sąsiedztwu i jednostkom, że zrozumieją ważne pytanie:„Po co edukacja ? Posiadanie odpowiedzi eksperta na to pytanie jest nieuprawnione”. Dla mnie brzmi to jak nauka w domu.