Porady dla nowych rodziców dotyczące zachowania spokoju
Przyzwyczajenie się do życia z nowym dzieckiem nie jest łatwe. Tak wiele się zmieniło - twoja rodzina, Twój harmonogram, twoje wzorce snu, Twoje priorytety... Oto kilka rad, które pomogą Ci przejść przez to bez utraty chłodu.
Wielu świeżo upieczonych rodziców wyraża frustrację z powodu wszystkich zmian, których doświadczają.
Nowe mamy często mówią:
- Tęsknię za ciałem, które miałam przed ciążą.
- Nigdy w życiu nie byłem tak zmęczony.
- Denerwuję się, gdy dziecko płacze i nie mogę się uspokoić – płacz wydaje się nie mieć końca.
- Nie mogę robić tych samych rzeczy, które robiłam przed dzieckiem.
- Byłam bardzo zmęczona, ale czułam, że muszę gościć wszystkich gości, którzy przyszli na spotkanie z dzieckiem.
- Każdy ma swoje zdanie, jak powinniśmy dbać o nasze dziecko.
Partnerzy często mówią:
- Nie mam czasu dla siebie. Pracuję lub pomagam w opiece nad dzieckiem.
- Czuję się nieodpowiedni, jeśli chodzi o pocieszanie własnego dziecka.
- Nigdy w życiu nie byłem tak zmęczony. Chcę tylko jednej nocy odpoczynku.
- Wygląda na to, że nigdy nie wychodzimy z domu.
- Bardzo tęsknię za seksem, a moja partnerka nie jest ostatnio tak zainteresowana.
Wszystkie te frustracje są naturalne. Opieka nad nowym dzieckiem może być wyczerpująca i czasami przytłaczający. Ale jest lepiej. Najważniejsze to zachować spokój, nawet gdy jesteś sfrustrowany.
Oto kilka pomocnych wskazówek od innych nowych rodziców:
- Za każdym razem, gdy zaczynałem tracić panowanie nad sobą, kładłem dziecko w bezpiecznym miejscu i wychodziłem z pokoju, aż się uspokoiłem.
- Zdałem sobie sprawę, jak bardzo potrzebowałem snu. Poprosiłam członków rodziny, aby codziennie zabierali dziecko na spacer, żebym miała czas na drzemkę.
- Zaplanowałabym sobie drzemkę na późne popołudnie, często podczas drzemki dziecka. To dało mi więcej siły do zaspokojenia nocnych potrzeb mojego dziecka.
- Rozmawiałem z moim partnerem o tym, czego dziecko i ja możemy potrzebować. Czekał, aż powiem mu, co ma robić. Teraz wie, co należy zrobić.
- Mój partner i ja rozmawialiśmy o naszych uczuciach. Staliśmy się bardzo dobrzy w szczerym wyrażaniu naszych potrzeb.
- Zaplanowaliśmy nasz czas razem, tylko dwoje z nas, przynajmniej raz w tygodniu. Czasami chodziliśmy na spacer. Poprosilibyśmy przyjaciela lub członka rodziny o pomoc w obserwowaniu dziecka.
- Pomogła nam rozmowa z grupą nowych rodziców. Spotkaliśmy się z naszą grupą prenatalną, aby wymienić się historiami i poradami. Uświadomienie sobie, że większość z nich czuła się tak samo jak my, było uspokajające.
- Kiedy stwierdziliśmy, że sprawy z dzieckiem stają się zbyt trudne, rozmawialiśmy z pielęgniarką zdrowia publicznego. Opowiedziała nam o grupie rodziców, która była naprawdę pomocna.
Zasoby i linki:
HealthLink BC:Płacz w wieku 3 lat i młodsi
Okres istnienia serwisu PURPLE Crying®