Normaal gedrag van kinderen

Hoe weet ik of het gedrag van mijn kind normaal is?

Ouders hebben vaak moeite om het verschil te zien tussen variaties in normaal gedrag en echte gedragsproblemen. In werkelijkheid is het verschil tussen normaal en abnormaal gedrag niet altijd duidelijk; meestal is het een kwestie van graad of verwachting. Een dunne lijn scheidt vaak normaal van abnormaal gedrag, deels omdat wat 'normaal' is, afhangt van het ontwikkelingsniveau van het kind, dat sterk kan variëren bij kinderen van dezelfde leeftijd. De ontwikkeling kan ook ongelijk zijn, waarbij de sociale ontwikkeling van een kind achterblijft bij zijn intellectuele groei, of omgekeerd. Bovendien wordt 'normaal' gedrag voor een deel bepaald door de context waarin het voorkomt, dat wil zeggen door de specifieke situatie en tijd, evenals door de eigen specifieke gezinswaarden en -verwachtingen van het kind, en door culturele en sociale achtergrond.

Het begrijpen van de unieke ontwikkelingsvoortgang van uw kind is nodig om zijn gedrag (en dat van uzelf) te interpreteren, accepteren of aanpassen. Onthoud dat kinderen grote individuele variaties hebben in temperament, ontwikkeling en gedrag.

Drie soorten gedrag

Sommige ouders vinden het nuttig om drie algemene soorten gedrag te overwegen:

  1. Sommige soorten gedrag zijn gewenst en goedgekeurd . Ze kunnen huiswerk maken, beleefd zijn en klusjes doen. Deze acties krijgen gratis en gemakkelijk complimenten.

  2. Ander gedrag wordt niet gesanctioneerd, maar wordt onder bepaalde voorwaarden getolereerd , zoals in tijden van ziekte (van een ouder of een kind) of stress (bijvoorbeeld een verhuizing of de geboorte van een nieuw broertje of zusje). Dit soort gedrag kan bestaan ​​uit het niet doen van klusjes, regressief gedrag (zoals babypraat) of overdreven egocentrisch zijn.

  3. Nog andere soorten gedrag kunnen en mogen niet worden getolereerd of versterkt . Ze omvatten acties die schadelijk zijn voor het fysieke, emotionele of sociale welzijn van het kind, de gezinsleden en anderen. Ze kunnen de intellectuele ontwikkeling van het kind belemmeren. Ze kunnen verboden zijn door de wet, ethiek, religie of sociale zeden. Ze kunnen zeer agressief of destructief gedrag, openlijk racisme of vooroordelen, stelen, spijbelen, roken of drugsmisbruik, schoolfalen of een intense rivaliteit tussen broers en zussen omvatten.

Uw reactie speelt een rol

Je eigen ouderlijke reacties worden bepaald door of je het gedrag als een probleem ziet.

Vaak interpreteren ouders een kleine, normale gedragsverandering op korte termijn overdreven of reageren ze overdreven. Aan het andere uiterste kunnen ze een serieus probleem negeren of bagatelliseren. Ze kunnen ook snelle, eenvoudige antwoorden zoeken op in feite complexe problemen. Al deze reacties kunnen problemen veroorzaken of de tijd voor een oplossing verlengen.

Gedrag dat ouders tolereren, negeren of redelijk vinden, verschilt van gezin tot gezin.

Sommige van deze verschillen komen voort uit de eigen opvoeding van de ouders; ze kunnen zelf zeer strikte of zeer toegeeflijke ouders hebben gehad, en hun verwachtingen van hun kinderen volgen dienovereenkomstig. Ander gedrag wordt als een probleem beschouwd wanneer ouders het gevoel hebben dat mensen hen veroordelen voor het gedrag van hun kind; dit leidt tot een inconsistente reactie van de ouders, die thuis gedrag kunnen tolereren waarvoor ze zich in het openbaar schamen.

Het eigen temperament, de gebruikelijke stemming en de dagelijkse druk van de ouders zullen ook van invloed zijn op de manier waarop zij het gedrag van het kind interpreteren.

Makkelijke ouders accepteren mogelijk een breder scala aan gedrag als normaal en zijn langzamer om iets als een probleem te bestempelen, terwijl ouders die van nature strenger zijn, sneller handelen om hun kinderen te disciplineren. Depressieve ouders, of ouders die huwelijks- of financiële moeilijkheden hebben, tolereren minder speelruimte in het gedrag van hun kinderen. Ouders verschillen meestal van elkaar in hun eigen achtergrond en persoonlijke voorkeuren, wat resulteert in verschillende opvoedingsstijlen die het gedrag en de ontwikkeling van een kind zullen beïnvloeden.

Als er geen reactie is

Wanneer het gedrag van kinderen complex en uitdagend is, vinden sommige ouders redenen om niet te reageren. Ouders rationaliseren bijvoorbeeld vaak ("Het is niet mijn schuld"), wanhopen ("Waarom ik?"), wensten dat het zou verdwijnen ("Kinderen ontgroeien deze problemen toch"), ontkennen ("Er is echt geen probleem"), aarzelen om actie te ondernemen ("Het kan zijn gevoelens kwetsen"), vermijden ("Ik wilde zijn woede niet onder ogen zien") of bang zijn voor afwijzing ("Hij zal niet van me houden").

Uw kinderarts kan helpen

Als u zich zorgen maakt over het gedrag of de ontwikkeling van uw kind, of als u niet zeker weet hoe het een het ander beïnvloedt, raadpleeg dan zo vroeg mogelijk uw kinderarts, al was het maar om gerust te stellen dat het gedrag en de ontwikkeling van uw kind binnen de normale grenzen vallen.

Aanvullende informatie:

  • Het gedrag van uw jonge kind vormgeven en beheren

  • Onderdelen van goede communicatie

  • Mijlpalen zijn belangrijk:10 om op te letten op leeftijd 5

Previous:

Next: