Winkelen met een baby. Eenvoudig,
Rechtsaf?
Mijn zoon was ongeveer zes weken oud.
Alle bezoekers waren allang weg, mijn man was weer aan het werk en we hadden bijna geen diepvriesproducten meer, dus ik vond dat het tijd was om boodschappen te gaan doen. Het werd tijd dat ik terug naar de echte wereld ging en wat te eten voor ons ging halen. verdomme!
Dus net na de lunch trok ik mijn schone yogabroek en een t-shirt aan en maakte een lijstje voor mezelf. “Kijk me gaan! Ik was het al aan het vermoorden!”
Ik besloot dat ik mijn zoon zou verzorgen vlak voordat we vertrokken, zodat hij een volle buik had en de reis rond zijn dutje zou vallen, zodat hij waarschijnlijk het hele ding zou doorslapen. "Verdomd, Ik heb deze moeder shit naar beneden. Kijk mij eens plannen!”
Ik heb mijn herbruikbare boodschappentassen omdat God weet dat ik de planeet moet redden na al die wanhopige ritjes rond het blok om hem te laten slapen - ik weet zeker dat er een ijsbeer op een ijsblokje zit en zegt:“Goh, Met dank, Dame".
Ik pak de draagzak, een luiertas met kleding, luiers, enz. (voor het geval dat) en mijn lijst. Mijn zoon krijgt een droge billen.
We zijn klaar om te rollen!
Het is half maart, dus het is nog steeds koud hier in Toronto. Er ligt sneeuw op de grond, maar het is een mooie zonnige dag, dus ik loop door de straat naar waar onze auto geparkeerd staat - vandaag had moeten zijn!
Ik klik hem in het autostoeltje en we zijn vertrokken.
De baby valt onderweg in slaap en ik voel een zelfvoldane glimlach over mijn gezicht trekken. “Mwahaha! Precies zoals ik gepland had. Waarom was ik hier zo bezorgd over? Dit is makkelijk!" Ik neem een van die parkeerplaatsen voor aanstaande en nieuwe moeders - omdat ik er vrij zeker van ben dat ik in aanmerking kom - en ik stap uit de auto.
Hmmm. Oke, nu heb ik een besluit. Laat ik hem in zijn autostoeltje en zet hem in een kar, of hem eruit halen en in de drager doen? De karretour is echt ver van de parkeerplaats. Verdomd. Oke, nou dat klinkt sowieso niet echt veilig.
Drager is het!
Ik besluit mijn winterjas uit te doen en de draagzak vast te maken en doe dan mijn winterjas weer aan zodat ik de baby kan bedekken, want het is nog best koud buiten. Hij slaapt vast in zijn autostoeltje, dus ik til hem er voorzichtig uit om hem niet wakker te maken. Geen succes. Hij geeft me meteen een van die "What the fuck?!" kijkt als je iemand uit een dode slaap wekt en begint te poepen.
Oke, Oke. Dit is geen probleem. Hij is moe en houdt van de draagzak, dus hij valt gewoon weer in slaap. Hij gaat erin en ik wikkel mijn winterjas even strak om hem heen terwijl ik ervoor zorg dat zijn hoed goed zit en we gaan op weg naar de winkel. Ik pak een kar voor de deur, graaf door mijn portemonnee om de lijst te vinden en ga op weg naar de producten.
We zijn in de supermarkt!
De baby bekijkt alle geluiden en lichten en lijkt over het algemeen tevreden met de nieuwe omgeving. Super goed! Ik pak wat bananen. Wat brood. We komen ergens in de buurt van het gangpad voor soep in blik en mijn zoon besluit, "Ja, dat is genoeg' en begint te zeuren. Ik doe meteen de moeder-bounce-and-walk en zeg "shhhh, shhh mama is bijna klaar" en hij kalmeert een beetje.
Een klein oud vrouwtje komt naar me toe en zegt:“Ach, hoe oud is jouw baby?"
"Hij is zes weken." Ik zeg trots dat ik het een beetje warm krijg van het stuiteren en lopen. "Is hij een goede baby?" zegt ze zachtjes terwijl ze zijn hand vastpakt. Ik huiver een beetje bij de gedachte dat ze hem aanraakt met de handen die ze heeft gebruikt om een vies winkelwagentje aan te raken, kies haar neus, de anaalklieren van een hond leegzuigen ... ik weet het niet, maar ik scan haar als de Terminator en denk aan alle dingen waarmee ze besmet zou kunnen zijn. Oude mensen krijgen gordelroos! Ik wed dat ze hem gordelroos geeft!!!
Ze zegt nog iets wat me uit mijn scan haalt.
“Dit zijn de mooiste dagen van je leven. Geniet van elk moment!"
Ik verzeker dat ik dat zal doen en verder zal gaan om mijn baby uit de doodsgreep van deze cyborg te bevrijden zonder te zeggen:"Ben jij Sarah Connor ?!"
We hebben wat tijd verloren, maar je moet niet onbeleefd zijn tegen oude mensen (het maakt niet uit waar je ze in je hoofd van beschuldigt), dus ik verhoog het tempo om alles te krijgen wat ik nodig heb. Dit is wanneer mijn zoon besluit dat het tijd is om te vertrekken en begint te huilen. Die "ik heb het gehad"-kreet en het stuiteren en lopen snijdt het gewoon niet. Oke, Oke, laten we gaan.
Ik breek het plan om melk te halen af omdat het helemaal aan de andere kant is en ik weet dat ik het niet zal halen, dus pak ik nog een paar willekeurige dingen van de plank en ga op zoek naar het geld.
Stuiter-en-lopen! Stuiter-en-lopen!
Ik ga naar de voorkant en er is EEN kassier en een rij van hier naar Spanje. Het gehuil van mijn zoon begint te stijgen van "Laten we gaan" naar "Bitch, ben je doof?" en is door de hele winkel te horen.
Blijf kalm. Blijf kalm. Laat niet zien dat je zenuwachtig bent. Je kunt dit aan. Freaking out zal het probleem niet helpen, plus, dit is boodschappen doen. Wie kan er in godsnaam niet boodschappen doen?
De man voor mij draait zich om en zegt:“Ach, ze moet honger hebben".
Ik weet niet hoe deze jammerende banshee in een blauwe slaper "meisje" tegen deze man zei, maar ik wilde niet ingaan op een lange uitleg en zei gewoon met de meest scherpe stem die ik kon opbrengen:"Hij is gewoon moe."
Een andere dame in de rij vertelt me dat de baby "gewoon kostbaar is" en hoeveel ze haar kinderen op die leeftijd mist en besluit vervolgens rond te vissen naar het exacte kleingeld in haar tas - "Zei je 67¢? Oh, Ik denk dat ik dat heb." Werkelijk, Dame? Kom op.
Het is eindelijk mijn beurt.
Ik begin spullen op de riem te gooien. Bananen, brood, een zak zwarte bonen (die nog in mijn kast staan – mijn zoon is nu zeven), wat tonijn verpakt in olie (crap, ik heb de verkeerde gepakt), een pond hamburger, wat fruitrolletjes (WTF?) En een doos macaroni en kaas. Super goed, nu zie ik er niet alleen uit alsof ik mijn schreeuwende kind uithonger, maar ik zie er ook uit alsof ik het in een slaapzaal doe met eerstejaars eerstejaars.
Gelukkig ziet de caissière de urgentie van de situatie en belt alles snel door.
Ze zegt iets, maar ik mis het door het geschreeuw. "Tassen?!" zegt ze weer. Shit, Ik ben de tassen in de auto vergeten. "Nee, kunststof is prima.” Sorry ijsberen.
Ik betaal, pak mijn kar en begin zo kalm en bekwaam mogelijk te rennen. Ik zweet hevig van mijn dikke jas, mijn rennen, en de hitte die mijn schreeuwende zoon genereert, maar het kan me niet schelen als mijn gezicht de vrijheid en kilte van de maart-buitenlucht raakt. Oke!
Het ergste is voorbij. We zijn de winkel uit.
Ik ga naar de auto en mijn zoon is eigenlijk een beetje gekalmeerd.
Misschien had hij het warm en had hij frisse lucht nodig. Misschien werd hij op een zijspoor gebracht door de verandering van omgeving. Misschien was hij klaar met zijn openbare vernedering van mij om mij van mijn zelfvoldane voetstuk te stoten voor een ouder publiek. Ik weet het niet, maar ik was gewoon dankbaar voor de pauze.
Ik besluit hem op zijn stoel te zetten, want ik heb het warm en hij is warm en de verandering leek hem nog meer te kalmeren.
Oef. Ik leg de boodschappen in de auto en realiseer me dan dat ik de kar nog heb. Stront. De stomme karrenstal is een half voetbalveld verwijderd en de winkel is net zo ver. Ik wil niet een van die klootzakken zijn die het karretje midden op de parkeerplaats achterlaat, Nee meneer, Ik heb gezworen dat ik zoiets nooit zou doen als ik eenmaal kinderen had. Ik moet het teruggeven!
Ik wil hem niet meer weghalen. Dat is geen optie.
Als ik hem in de auto laat, is hij veilig en warm, maar wat als ik wordt overreden en niemand weet dat ik een baby heb en hij wordt opgesloten in de auto?!? Wat als iemand hem probeert te stelen terwijl ik de kar terugzet, zoals die oude heks met gordelroos?!?!?
Eindelijk, Ik besluit het achterluik open te laten om duidelijk te maken dat de inzittende van het voertuig terugkomt, plus, als mij iets zou overkomen, het zou openstaan voor mensen om het gehuil van mijn zoon te horen. Dan ga ik verder om de auto op slot te doen zodat niemand hem kan stelen van de zijdeuren, en draag de draagzak zodat de paramedici zouden merken dat hij aan mijn levenloze lichaam vastgemaakt is in het geval van een vluchtmisdrijf en op zoek gaan naar een vermiste baby. Perfecte planning!
Ik ren om de kar terug te brengen en ren terug. Werd niet geraakt en gedood. Ja! Succes! Mijn baby is veilig.
Rijd terug naar huis en mijn zoon valt eigenlijk weer in slaap. Mooi zo.
Parkeer de auto verderop in de straat want er was niets dichterbij. hmm, oke zelfde probleem. Laat ik de baby in de auto of neem ik hem eerst mee?
Neem hem eerst, Ik beslis.
Ik laat hem op de overdekte veranda aan de kant staan en pak de boodschappen. Ik klik voorzichtig zijn autostoeltje los om hem niet te storen en zet hem op de veranda.
Ik ren terug om de boodschappen te halen en begin ze terug te dragen. ik heb het warm, zweterig, moe en bijna in tranen, maar ik deed het. Ik heb het gedaan, verdomme!
Dan de bijenvraag.
Mijn buurvrouw is haar gang aan het vegen als ze me de straat op ziet komen. Met haar dikke Portugese accent, zij vraagt, "Waar is de baby?" Ik vertel haar dat ik hem op de veranda heb gezet terwijl ik de boodschappen deed (tevreden met mezelf dat, ondanks het lastige uitje, Ik had nog steeds de middelen om de baby uit de auto te halen voordat het fruit oprolde.)
"Ben je niet bang voor BIJEN?!" ze zegt.
"Bijen?" Ik antwoord.
"Ja, de bijen kunnen je baby krijgen! Je laat hem gewoon in de open lucht liggen!”
Ik verzeker haar dat het goed met hem gaat, maar versnel mijn pas, "Jezus, waarom had ik geen bijen overwogen?!”
Al die rotzooi over zorgen maken over de bagagedrager versus autostoel en ik dacht niet eens aan wat hem op onze veranda zou kunnen krijgen. Ik zag een documentaire over Afrikaanse bijen die chihuahua's doden en hier liet ik mijn baby op de veranda achter als een tedere, perfect aanbod - vastgebonden in een autostoeltje niet minder! Hoe gaat dit kind in godsnaam overleven met mij als moeder?! Ik kan niet eens voedsel verzamelen en bijen afweren!! Waarom zijn hier geen aanmeldingen voor? Ik wist dat ik niet naar buiten had moeten gaan. Dit krijg je als je hebzuchtig en hongerig bent en ijsberen doodt, een door bijen aangevallen baby die waarschijnlijk gordelroos heeft!!
Ik sprint de trap op en zie hem vredig slapen zonder dat er een insect te zien is.
Ik open de voordeur. Zet de autostoel in de bijenvrije woonkamer, de hamburger in de koelkast en plof neer op de bank. Als mijn man thuiskomt, klimt hij over de achtergelaten tassen in de voorhal en zegt:"Hallo, je ging boodschappen doen. Hoe ging het?"
“Bijen. Ik hield geen rekening met de bijen, Andreas, en ik heb onze zoon bijna vermoord. Als je honger hebt, er staat een blikje tonijn en een doos fruitrolletjes op de grond, maar je kunt er maar beter van genieten, want ik ben nooit, ooit, weer gaan winkelen.”
Voor de goede orde, je kunt waterpokken krijgen van iemand met gordelroos (als je nog nooit waterpokken hebt gehad) maar je kunt er geen gordelroos van krijgen - dus schreeuw niet tegen oude dames in de supermarkt die naar je baby vragen; )
Onze volgende aanbevelingen:Hoe baby's net als cake zijn Previous:Wat betekenen babypercentielen en groeigrafieken? Next:Hoe een pasgeborene een bad te geven in 5 eenvoudige stappen 
