• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

Waarom sommige meisjes 'jongenskleding' dragen - en waarom ouders zich geen zorgen hoeven te maken

Toen velen van ons, volwassenen, opgroeiden, legde de samenleving strengere verwachtingen op met betrekking tot rolpatronen, van hoe we ons moesten gedragen en kleden tot welke carrièrepaden 'gepast' waren.

Na verloop van tijd, zelfs als veel van deze zogenaamde 'normen' zijn vervaagd, kunnen ouders zich nog steeds zorgen maken als hun dochter zich 'als een jongen' kleedt of omgekeerd. Maar er is geen regelboek, zeggen experts, en het is normaal en gezond voor kinderen om te experimenteren met zelfexpressie.

"Een belangrijk punt om hier te maken, is dat alle kleding voor alle mensen is, inclusief geslacht en geslacht dat bij de geboorte is toegewezen", zegt Samantha Pflum, een klinisch kinderpsycholoog aan de UNC Chapel Hill School of Medicine. "We ontvangen vaak externe sociale en culturele signalen die ons aanmoedigen om 'jongenskleding' van 'meisjeskleding' te scheiden, maar dit is een beperkte en binaire kijk die onze creativiteit en flexibiliteit met zelfexpressie kan onderdrukken", legt ze uit.

Wat is het verschil:genderidentiteit versus genderexpressie?

Eerst even een korte uitleg:wanneer Pflum zegt 'geslacht toegewezen bij de geboorte', is dit geeft aan hoe iemand wordt geïdentificeerd als baby op basis van fysieke kenmerken. Naarmate deze persoon ouder wordt, kan hij zich echter intern identificeren met een ander geslacht. En hoe ze zich naar buiten uiten, is een apart onderdeel van hun identiteit.

"Genderexpressie is de term die we gebruiken om te beschrijven hoe iemand zich uitdrukt op een manier die past bij onze culturele normen van gender", zegt Juanita Hodax, een pediatrische endocrinoloog en mededirecteur van Seattle Children's Gender Clinic. "We denken vaak aan 'jongenskleding' of 'meisjeskapsels' - het vereenvoudigt het, maar genderexpressie kan zijn hoe iemand ervoor kiest om zichzelf in die context uit te drukken."

Genderidentiteit daarentegen is hoe iemand zich intern identificeert, zoals mannelijk, vrouwelijk of niet-binair. Hun genderexpressie kan duidelijk overeenkomen met hun genderidentiteit, maar misschien ook niet.

Deze populaire Gender Unicorn-afbeelding van Trans Student Educational Resources biedt een handige manier om deze onderscheidende aspecten van gender te visualiseren.

Als kinderen genderverschillen beginnen te zien

Kinderen leren deze concepten jonger dan je misschien beseft. Hodax zegt dat rond de leeftijd van 3 of 4 de meeste kinderen beginnen te begrijpen dat het lichaam van jongens en meisjes anders is. Ze beginnen verschillende geslachten aan te wijzen in boeken of speelgoed, en ze kunnen zelfs uitdrukken dat ze zich meer een jongen of een meisje voelen, legt ze uit.

Zodra kinderen naar de formele school gaan, vormen ze vaak een sterkere voorkeur voor soorten kleding of zelfexpressie, voegt Pflum toe. "Op of na de leeftijd van 5 zien we vaak dat kinderen meer begrip van gender beginnen te ontwikkelen, inclusief manieren waarop genderidentiteit en -expressie vloeiend en flexibel zijn", voegt ze eraan toe.

Het is belangrijk om te weten dat al deze concepten los staan ​​van seksuele geaardheid, of tot wie je je emotioneel of fysiek aangetrokken voelt. Hoewel kledingkeuzes daardoor kunnen worden beïnvloed - er is bijvoorbeeld een stereotype van lesbiennes die zich mannelijker kleden - is dat meestal niet in het spel voor jonge kinderen, legt Hodax uit. Ze zegt dat kinderen aantrekkingskracht vaak pas later ervaren, lang nadat ze een gevoel van genderidentiteit hebben gekregen.

Waarom verkennen natuurlijk en gezond is

Het is handig om te onthouden dat jonge kinderen de gendernormen van de samenleving nog niet hebben geabsorbeerd. "Voor jongere kinderen is het heel gewoon om verschillende geslachtsexpressies te onderzoeken", zegt Hodax. “Veel kinderen doen dit tijdens verkleedspelletjes of fantasiespel. Het kan betekenen dat ze ook hun genderidentiteit onderzoeken, maar vaak onderzoeken ze alleen expressie en zien ze hoe deze verschillende dingen voelen.'

Pflum dringt er bij ouders op aan te begrijpen dat wat sommigen beschouwen als 'meisjes in jongenskleding' niet pathologisch is, maar een normale vorm van zelfexpressie. "Kinderen zijn vaak heerlijk creatief en leuk met hun kleding en andere vormen van zelfexpressie", zegt Pflum.

Ze voegt eraan toe dat kinderen die bepaalde kleding dragen, berichten kunnen communiceren die niets met geslacht te maken hebben - ze kunnen bijvoorbeeld gewoon de kleuren, texturen of het ontwerp leuk vinden.

Waarom je geen aannames kunt doen op basis van de kledingkeuzes van een kind

Onderzoek met kleding of stijl kan al dan niet een aantal dingen betekenen, zegt Pflum.

Als een kind alleen specifieke kleding draagt ​​tijdens speeltijd of bepaalde tijden, zegt Hodax, kan het iets anders betekenen dan iemand die altijd die genderexpressie wil of een meer permanente verandering wil, zoals een knipbeurt.

Als iemand die bij de geboorte een vrouw is toegewezen (AFAB) zich kleedt in stereotiepe mannelijke kleding, legt Hodax uit:"Het kan zijn hoe ze zich uiten, maar dat betekent niet noodzakelijk dat het ook aansluit bij wat hun genderidentiteit is." Met andere woorden, alleen omdat ze zich kleedt op een manier die meer als een jongen wordt gezien, betekent niet dat ze zich identificeert als een jongen.

"AFAB-kinderen die zich 'mannelijk' kleden, kunnen opgroeien om zich te identificeren als transgender, gender nonbinair of queer, maar dit kan niet alleen worden afgeleid uit kleding", merkt Pflum op.

Voor sommigen kinderen, maar het zou uiteindelijk kunnen wijzen op een diepere verkenning van de genderidentiteit. "Als kinderen een andere genderidentiteit uitdrukken dan het geslacht dat ze bij de geboorte hebben gekregen, kijken we vaak of ze vasthoudend, consistent en volhardend zijn in deze uitdrukking", zegt Pflum. Dit kan duidelijk zijn als een kind voortdurend praat over zich ongemakkelijk of verdrietig te voelen door het uiterlijk van hun lichaam of hoe hun geslacht door anderen wordt waargenomen, voegt ze eraan toe.

Het kan voor sommige mensen ook betekenen dat ze hun genderidentiteit in twijfel trekken. Het is zeer persoonlijk, dus het is belangrijk om geen aannames te doen.

Waarom ouderlijke ondersteuning van cruciaal belang is

Als ouder is uw taak eenvoudig:ondersteun uw kind bij het verkennen van alle aspecten van zijn identiteit. "We weten dat steun van ouders en families zo'n groot verschil kan maken in de gezondheid en het welzijn van kinderen", zegt Hodax.

"Als we onze kinderen bijvoorbeeld de kleding laten kiezen die ze comfortabeler maakt, of dat nu kleding is waarvan we denken dat ze geassocieerd worden met jongens of meisjes - het zijn gewoon kleding." Hodax suggereert in plaats van erop te wijzen dat kleding voor een ander geslacht is, zich te concentreren op wat kinderen gelukkig maakt en het meest op zichzelf lijkt.

Pflum zegt dat het ook van cruciaal belang is dat ouders kinderen niet dwingen om kleding te dragen die voor hen niet comfortabel of authentiek aanvoelt. Ze zegt bijvoorbeeld dat een meisje dat tegen haar wil een jurk moet dragen, ongemak, verdriet en frustratie kan uiten.

"Kinderen zijn zoveel meer dan hun kleding - ze zijn slim, opmerkzaam, creatief en vriendelijk", zegt Pflum. "Misschien zal het stimuleren van dit kind om haar eigen kleding te kiezen voor een evenement haar persoonlijkheid nog meer laten schitteren!"

Houd communicatielijnen open

Wees niet bang om erover te praten terwijl uw kind onderzoekt. "Ik moedig ouders altijd aan om een ​​open dialoog met hun kinderen te voeren om meer te weten te komen over alle verschillende manieren waarop ze zich uiten, inclusief kleding, haar, interesses en spraak", zegt Pflum.

Hodax zegt dat dit je kind ook kan helpen communiceren. "Vaak kunnen kinderen moeite hebben om de woorden te vinden om te beschrijven waarom ze dingen kiezen, en een ouder weet misschien niet of het kind bepaalde dingen aan de kleding leuk vindt of omdat ze hun genderidentiteit onderzoeken", zegt ze. legt uit. "Door er op een ondersteunende manier over te vragen en erover te praten, kan het het gesprek openen en het kind de ruimte geven om over hun denkproces te praten." Ze zegt bijvoorbeeld:“Ja, natuurlijk mag je deze outfit dragen. Kun je me vertellen waarom je deze leuk vindt in plaats van je andere outfits?”

Als blijkt dat uw kind niet alleen genderexpressie onderzoekt of beoefent, en het worstelt met genderidentiteit of seksuele geaardheid, is uw steun van cruciaal belang - en kan levensreddend zijn. Volgens The Trevor Project hebben LHBTQ+-jongeren 40% minder kans om zelfmoord te plegen als ze ten minste één accepterende volwassene in hun leven hebben.

Hodax moedigt bezorgde ouders aan om contact op te nemen met hun kinderarts of eerstelijnszorgverlener. Ze kunnen counseling voorstellen, of als het kind de puberteit heeft bereikt en worstelt met genderidentiteit, om een ​​genderkliniek zoals die van haar te bezoeken.

Ongeacht wat de outfitkeuzes van uw kind drijft, zeggen experts dat de beste zet als ouder is om te proberen de gendernormen van de samenleving af te leren en de uniciteit van uw kind te ondersteunen. Volgens Pflum:"Door ruimte te maken voor kinderen om zichzelf uit te drukken door middel van kleding, naam, voornaamwoorden en maniertjes, kan duidelijk worden gemaakt dat al hun identiteiten worden verwelkomd en geaccepteerd."