Expressie versus catharsis

Expressie versus catharsis

We willen dat kinderen zich uiten, maar we willen niet dat ze reageren en schepping verwarren met loutering. Catharsis is geen schepping; het is slechts een ontlading van de druk . Als kinderen op een louterende manier schilderen, schilderen ze alsof ze op een kussen kloppen. Ze zijn meestal in een staat van spanning, schilderen zonder respect voor wat ze eerder deden, mishandelen de penselen en maken er een puinhoop van.

Kathartische schilderijen gebeuren soms aan het begin van het kinderproces. Ze voelen zich zo verloren bij het vinden van hun creatieve inspiratie dat ze schilderen met snelle en wilde krabbelbewegingen (niet te verwarren met het natuurlijke krabbelen dat heel jonge kinderen doen als ze voor het eerst beginnen met schilderen). Soms proberen ze zelfs hun handen in de verf te dopen en op het papier aan te brengen, of gebruiken ze sponzen of andere rekwisieten voor snelle en wilde acties. Op die manier raken ze hun nerveuze energie kwijt, maar ze gaan niet richting Punt Nul. Als ze klaar zijn, voelen ze zich een paar minuten beter, maar hebben ze niets om mee verder te gaan.

Hoe kunnen we kinderen begeleiden om hun creatieve potentieel aan te boren en Point Zero te vinden als ze zo vol nerveuze energie en ongeduld zijn? We kunnen dit doen door ze terug te brengen tot zichzelf voorbij hun oppervlakkige reacties en door ze te interesseren voor uitvindingen. We moeten aan hun zijde blijven totdat ze een authentieke draad vinden om te volgen. We kunnen ze vragen stellen om hun creatieve potentieel uit hun slaap te halen.

Vragen moet altijd speels zijn en vol enthousiasme over de mogelijke uitkomst . We zouden bijvoorbeeld enthousiast kunnen vragen:

  • "Wat zou je doen als je werkelijk alles in de hele wereld zou kunnen schilderen, zonder je zorgen te maken? Als je echt zou kunnen iets doen?"
  • "Wat zou je kunnen schilderen als je langzaam en voorzichtig kon schilderen?"
  • "Wat als je zou kunnen beginnen met één grote (of kleine) afbeelding?"
  • "Wat als je iets zou kunnen schilderen over je leven ?"

Deze vragen stimuleren kinderen om te voelen, zonder hen tot een bepaalde uitkomst te dwingen. We bieden een algemene richting, een enorme ruimte, maar we richten ons op hun gevoelens van het moment.


Previous:

Next: