• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

Essentiële regels voor ouderschap:omgaan met de school van uw kind

(Uittreksel uit "The Rules of Parenting" door Richard Templar)

School komt als een pakket

Er bestaat niet zoiets als een perfecte school. De school van je kinderen heeft honderden, zelfs duizenden ouders, en het is onmogelijk dat ze het allemaal eens zullen zijn met alles wat de school doet. Als elk beleid door een unaniem besluit van alle ouders moest worden goedgekeurd, zouden ze het zelfs nooit eens kunnen worden hoe laat ze 's ochtends moeten beginnen.

Dus je gaat het natuurlijk niet met dingen eens zijn. De hoeveelheid huiswerk die ze hun geven, de strengheid -- of het gebrek daaraan -- van de straffen, het stomme uniform dat ze moeten dragen, het feit dat ze hen laten voetballen, zelfs als ze het haten, het feit dat hun vergaderingen seculier zijn , het feit dat hun vergaderingen niet zijn seculier, waardoor ze Spaans leren in plaats van Duits, waardoor ze gedwongen worden om binnen te spelen als het regent...en maar door en door en door.

Je kunt er niets aan doen. Oké, je kunt van school veranderen, maar de volgende zal net zoveel irritante manieren hebben. Het zullen gewoon verschillende zijn. En wat meer is, uw kind kan er niets aan doen -- wat betekent dat u hun schoolleven alleen maar zuur maakt als u hen aanmoedigt om het systeem te ondermijnen. Ze krijgen problemen met de leraren en mogelijk belachelijk gemaakt door hun medeleerlingen. Nee, ze hebben geen tegenstrijdige berichten van thuis en school nodig.

Het ding om te begrijpen over elke school is dat het als een pakket wordt geleverd. Er zijn dingen die je leuk vindt en dingen die je niet leuk vindt. Als degenen die je niet leuk vindt zwaarder wegen dan de pluspunten, moet je misschien nadenken over het veranderen van school -- dat is een ander probleem. Maar zolang je er bent, moet je in het pakket als geheel kopen. En dat betekent dat je de school moet steunen, ook over de dingen waar je niet om geeft. Je moet je kinderen aanmoedigen om hun huiswerk te maken, ook al denk je dat ze er teveel van hebben. En misschien moet je ze een dwaas uniform laten dragen, of hockey laten spelen, of de leraren met respect behandelen, zelfs als ze hen niet respecteren.

Vecht in de hoek van je kind

De vorige regel ging over het steunen van de school, zelfs als je het niet eens bent met alles wat ze doen. Maar dat hoeft niet onvoorwaardelijk te zijn. Je moet ze ondersteunen over het beleid en de systemen in het algemeen, want dat is onderdeel van de deal. Maar er kunnen andere dingen opduiken die specifiek zijn voor uw kind, en u kunt de school niet altijd verlaten om ermee om te gaan.

Uw kinderen moeten weten dat u aan hun kant staat. En als er serieuze problemen zijn, ben jij de enige die voor hun zaak opkomt -- en soms hebben ze een voorvechter nodig. Als de school niet genoeg doet aan pesten, of als ze de dyslexie van uw kind niet herkennen, of als een bepaalde leraar het leven van uw kind zuur maakt, moet u er natuurlijk iets aan doen. En uw kinderen moeten weten dat u er voor hen bent als de zaken buiten hun controle komen. Daar zijn ouders voor. Het alternatief is dat uw kinderen zien dat u hen laat lijden.

Als volwassene kan het soms moeilijk zijn om je het gevoel van machteloosheid als kind te herinneren. Situaties waar we nu gemakkelijk mee om kunnen gaan, waren onmogelijk ontmoedigend toen we jong waren. En een paar maanden iets verdragen lijkt nu misschien draaglijk, maar als je 5 of zelfs 15 bent, kunnen een paar maanden voor altijd lijken uit te strekken. Ik herinner me dat zieke gevoel dat ik vroeger (herhaaldelijk) kreeg voor een les, toen ik moest opbiechten dat ik mijn huiswerk niet (weer) had gemaakt. Als je me vandaag voor diezelfde leraar zou zetten en hij probeerde me in te scheuren, zou ik zo goed mogelijk geven. Maar toen kon ik niet. Kinderen zijn geconditioneerd om het gezag van de leraar te accepteren, en ze hebben niet de vaardigheden of de slagkracht om het systeem voor zichzelf te bestrijden. Dan stap je in.

Pesten is altijd ernstig

Ik ken een kind dat Ned heet en een hekel heeft aan zijn naam omdat het op te veel dingen rijmt en zijn klasgenoten hebben duidelijk gezien dat dit een van hun favoriete gezangen is:"Ned, Ned, plast in bed". Op een (nogal zielig) niveau is dat natuurlijk best grappig, maar Ned denkt van niet.

Het is gemakkelijk voor ouders om dit soort dingen weg te poetsen. Ze zeggen tegen hun kind:"Stokken en stenen kunnen je botten breken, maar woorden kunnen je nooit pijn doen." Regels ouders weten natuurlijk wel beter dan dat. Natuurlijk is een beetje zacht plagen beter dan dagelijks in elkaar geslagen te worden voor je lunchgeld. Maar niet alle verbale beschimpingen vallen onder de categorie van zacht plagen. Ze kunnen zeer kwetsend en schadelijk zijn voor kinderen.

Het enige dat telt is hoe uw kind zich voelt. Het maakt niet uit of een kind ze uitscheldt of de hele klas. Het maakt niet uit of een jongen hem gisteren tegen zijn schenen heeft geschopt of dat een bende hem regelmatig in elkaar slaat. Het maakt niet uit of je er persoonlijk voor kiest om het plagen of pesten te noemen. De alleen manier waarop u de ernst van het probleem kunt beoordelen, is door hoe sterk uw kind erover denkt.

En als je kind gekwetst en overstuur is, moet je iets doen. Je wilt natuurlijk iets doen. Dus doe het. Afhankelijk van de omstandigheden kunt u met uw kind bespreken hoe hij het kan aanpakken, of u kunt met de school praten. Of misschien heb je nog een trucje in petto (de naam van Ned wettelijk wijzigen kan een beetje drastisch zijn). Maar je moet je kind laten zien dat als hij het serieus neemt, jij dat ook doet.

Leer ze voor zichzelf op te komen

Dus waar gaat deze regel over? Welnu, als uw kind wordt geconfronteerd met - of ooit te maken krijgt met - pesten, is het belangrijkste dat u kunt doen, hem te leren ermee om te gaan voordat het te ver gaat. Weet je waarom kinderen gepest worden? Voor anders zijn. En onderzoekers hebben ontdekt dat 75 procent van de kinderen van streek is door plagen of pesten over hun uiterlijk. Eén op de vijf heeft zelfs een hoer gespeeld of een ziekte geveinsd om te voorkomen dat ze worden beschimpt over hoe ze eruitzien. Behoorlijk enge figuren, hè?

De twee traditionele methoden om met pestkoppen om te gaan, zijn tegengesteld aan elkaar. Een denkrichting zegt dat je je kind moet vertellen om terug te slaan. Het is echter niet verrassend dat, hoewel dit kan werken, het vaker leidt tot een escalatie van het probleem. Het andere populaire advies is om het te negeren en de pester zal stoppen. Dit is een advies dat sommige ouders geven omdat ze willen dat het waar is. Maar dat is het niet. Al het bewijs toont aan dat het omgekeerde waar is.

Dus wat is het antwoord? De beste keuze van uw kind is om er zelfverzekerd uit te zien, oogcontact te maken en de pestkop af te leiden door van onderwerp te veranderen. Natuurlijk werkt het niet in alle scenario's, maar als je kind van nature zelfverzekerd is, een goed gevoel van eigenwaarde heeft en om zijn uiterlijk geeft, is hij halverwege om niet gepest te worden. En je kunt hem al die dingen goed geven voordat hij zijn eerste pestkop ontmoet.

Kom op met vrienden van hen die je niet leuk vindt

Hebben uw kinderen vrienden waar u niet zo dol op bent? Die wilde in de kinderkamer die aan het haar van andere kinderen trekt als niemand kijkt? Het meisje in de vijfde klas dat de ene dag hun beste vriendin is en de volgende dag niet met ze praat? De 15-jarige die altijd spijbelt (en je weet vrij zeker dat hij rookt)?

Ja, tijdens de schoolcarrière van uw kind zullen er vrienden zijn die u liever niet had. Misschien heb je het gevoel dat ze je kind van streek maken, of dat ze een 'slechte invloed' zijn, waardoor ze de leraren uitlachen of spelletjes verpesten. Mijn moeder had een hekel aan vrienden die niet "goed" praatten (een beetje een probleem op de school in Zuid-Londen waar ze me naartoe stuurde). Toch is ze in ieder geval nooit te weten gekomen over degene die me leerde zelfgemaakte explosieven te maken in zijn tuinhuisje.

Dus wat kun je eraan doen? Welnu, ervan uitgaande dat u de titel van deze Regel hebt gelezen, weet u wat ik ga zeggen. Dat klopt - je kunt het gewoon verdragen. Je kinderen moeten leren hoe ze zelf vrienden kunnen kiezen, zelfs als je hun keuzes niet leuk vindt. Ze moeten zelf beslissen wanneer ze er genoeg van hebben dat Kirstie warm en koud speelt met hun vriendschap. Of dat kniples met Jake tijdens Frans echt een goed idee is.

En uiteindelijk zullen hun beslissingen neerkomen op de waarden die u heeft weten mee te delen. Het kost tijd -- ze moeten experimenteren met de verkeerde vrienden om de juiste te herkennen. Dus sla jezelf niet voor de gek als ze op zesjarige leeftijd met een wild publiek rondhangen. Uiteindelijk zal je goede ouderschap zichtbaar worden.

Laat de druk op

Uw kind zal bepaalde cijfers op school willen halen. Of het nu gaat om examens of permanente evaluatie, of het nu is om het goed te doen of dat ze de cijfers echt nodig hebben om te slagen voor het vak of om de cursus te krijgen die ze willen - ze zullen moeten slagen en misschien bijzonder goed slagen.

Ze weten dit. De leraren blijven het ze vertellen. Hun vrienden vertellen het ze steeds. Ze blijven het tegen zichzelf zeggen. Ze hebben jou ook niet nodig om het hen te vertellen. Te veel druk kan contraproductief zijn en kan echte en soms ernstige psychologische problemen voor kinderen veroorzaken.

U moet nadenken over hoe gestrest uw kinderen zijn over het hele examengedoe. De kans is groot dat ze de druk al een beetje te veel voelen, ook zonder jouw bijdrage. Dus in plaats van de druk te vergroten, moet je in plaats daarvan een beetje perspectief toevoegen. Kijk, het is moeilijk om voorbij het einde van school te kijken als je een kind bent, en het is jouw taak om je kind gerust te stellen dat er belangrijkere dingen in het leven zijn dan academische prestaties, en dat mensen die slagen voor examens net zo goed op om gelukkige, vervulde volwassenen te worden. Ja, als ze hun examens goed doen, is dat prachtig, maar als ze dat niet doen, zal de wereld niet instorten. Als het arme kind al te veel onder druk staat, moet je iets zeggen om de druk weg te nemen en hem een ​​grotere kans van slagen te geven, in plaats van een inzinking te krijgen. En als dat betekent hem gerust te stellen dat het goed komt, wat er ook gebeurt, dan is dat wat je doet.