• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

Maak de grenzen helemaal duidelijk voor uw kinderen

Maak de grenzen helemaal duidelijk voor uw kinderen

Hier is de deal, het is geen limiet als uw kind niet weet dat het er is. Als je je kind geen grenzen geeft, zal ze niet begrijpen waar de muur is totdat ze er met haar hoofd tegenaan loopt. Onzichtbare krachtvelden zijn niet een geweldig idee in een gezinswoning. Door eerst wat tijd te besteden aan het nadenken over en beslissen over de juiste limieten, en er vervolgens met uw kind over te praten, zal het voorkomen dat het crasht en verbrandt. Het zal jou ook helpen om de grenzen van je kind duidelijk te maken:je vermijdt die vreselijke trip van kalm naar het dak raken in vijf seconden plat.

Als je eenmaal een limiet hebt gedefinieerd, is het tijd - zoveel als menselijk mogelijk is - om je kind te laten weten wat het is. Je hebt je . verzonnen verstand; klinkt als het! Geef de limiet met een duidelijke stem aan, alsof je een algebraïsche stelling presenteert:"Nog een hoofdstuk en licht uit." Het vergt oefening om sterk en redelijk te klinken. (Hier is een tip:verlaag de toonhoogte van je stem aan het einde van de zin.)

De "Kan ik?" verwerken

Wat gebeurt er als uw kind toestemming vraagt ​​om iets te doen als er geen limiet openlijk is vastgesteld, of uw kind wil dat bestaande limieten worden opgerekt of verbogen? Hier zijn enkele tips:

• Niet naar Nee springen! Wanneer uw kind een vraag begint met 'Mag ik' of 'Mag ik', vraagt ​​hij u een limiet te definiëren, te herhalen of te wijzigen. Vooral als hij vraagt ​​naar een gebied dat nog niet eerder is gedefinieerd, probeer dan niet naar Nee te springen! Het is gemakkelijk om nee te zeggen, en de meeste ouders doen het bijna verstrooid. Kind stelt een vraag en halverwege mompelt de ouder:"Nee." Ben jij dit? Hou op. Luister. Meen je dat echt? Soms glipt er geen nee uit, zelfs als er geen reden voor is, en als je eenmaal nee hebt gezegd, is het nogal moeilijk om ja te zeggen. Probeer geen nee te zeggen tenzij je het echt meent - je bespaart jezelf de pijn van onrechtvaardig zijn of terugtrekken.
• Spring niet naar Ja! ook zonder erover na te denken. Veel ouders hebben het gevoel dat, tenzij het expliciet niet oké is, wel, waarom niet. Ik denk dat ik alleen maar zeg, denk er eens over na!

• Niet reageren, reageren! Haal diep adem, doe een stap achteruit en denk na over het verzoek. Hoe absurd, belachelijk of moreel beledigend ook, er is waarschijnlijk iets positief over het verzoek. Zeg dat het is:"Mam, mag ik mijn huiswerk vanavond overslaan en naar de film gaan met de kinderen verderop?" In plaats van te springen naar "Absoluut niet!" beginnen met een "ja"-verklaring. 'Ik ben heel blij dat je vrienden maakt, lieverd, en misschien moet je ze vragen of ze het zaterdag kunnen doen. Maar vanavond is uit.”
• Kraam, kraam, kraam! Wees niet bang om de tijd te nemen om een ​​beslissing te nemen. Zelden hoef je een beslissing te nemen dus snel dat je geen tijd kunt nemen om erover na te denken. Druk krijgen? Probeer te zeggen:'Ik weet niet zeker wat ik daarvan vind. Ik heb even tijd nodig om erover na te denken. Ik laat het je na het eten weten." Of u kunt uw kind vragen u te vertellen waarom ze iets wil doen.
• Overleg met je opvoedpartner.

Het is een goed idee!

Geduld. Het kan even duren voordat limieten tot je doordringen, vooral als je nieuw bent in het opleggen ervan. Geef alle betrokkenen een pauze - dat betekent de limiter en de limitees hier. Misschien ben je te hard of inconsistent. Je limitee kan het vergeten of rebelleren. Wat je ook doet, haat jezelf niet, haat je kind niet. Verandering kost tijd.

Verhalen uit de ouderzone

Toen ik begin twintig was, was ik au pair voor een gezin in Frankrijk. De drie kinderen waren niet gedroegen zich goed, en hun specialiteit was de internationaal populaire kindersport zeuren. De schuldigen hier?:Madame et Monsieur. In dat huishouden, niet betekende niet nee, het betekende:"Blijf afluisteren moi erover totdat ik zeg:"Oké, doe het maar een keer, Cherie." Begrijp me niet verkeerd, van gedachten veranderen kan een goede zaak zijn - het leert je kind fouten toe te geven en de voordelen van flexibiliteit. Maar te veel getwijfel leidt tot gezeur, nu en voor altijd.

Gedraag je!

Herinneringen zijn niet hetzelfde als zeuren. Zeuren wordt gekenmerkt door een onaangename stem en constante herhaling. De oren van kinderen zijn allemaal uitgerust met een "N"-chip die zeuren filtert. Ze kunnen gewoon niet hoor het!

Het is een goed idee!

Het kost energie om grenzen te stellen, maar het loont de moeite. Je kind voelt zich gerustgesteld en het leven thuis verloopt soepeler. Toegevoegde bonus:een duik in het aantal "Oh Pleeeaazes" en "Whine-nots?"

Herinneringen gebruiken

Er is veel leven in het leven, en te midden van alle dagelijkse rompslomp, is het gemakkelijk voor kinderen van alle leeftijden om hun grenzen te vergeten.

Het gebruik van herinneringen is een zachte benadering om kinderen aan het lijntje te houden. Herhaling is een essentieel onderdeel van leren. Herinneringen, wanneer herhaald, brengen eenvoudig en duidelijk de grens naar het bewustzijn van uw kind. Voordat je met Paul het winkelcentrum betreedt, zou je hem eraan kunnen herinneren dat hij één paar gymschoenen mag uitkiezen en dat ze minder dan $ 60 moeten kosten. Of, stel dat Tony om 21.00 uur heeft. bedtijd, en om 8:45 zie je hem een ​​uitgebreid spel uithalen. Zeggen:"Het is 8.45 uur, schat", en het daarbij laten, is waarschijnlijk effectiever dan:"Tony, hoe vaak moet ik je nog zeggen dat je om 9 uur klaar moet zijn om naar bed te gaan? Hoe kun je ooit denken dat je dat spel nu kunt spelen? Hoe vaak moet ik je nog zeggen dat je niet zo laat met iets nieuws moet beginnen!” enzovoort.

De Wiffle-Wafle en de Waffle-Wiffle

Er is een type ouder dat moeite heeft met het stellen en vasthouden aan grenzen. Er is een ander type ouder dat naar Nee springt! En dan is er nog de wafel-wafel en de wafel-wiffle wiens favoriete antwoord is:"We zullen zien."

• Wiffle-wafels zeggen:"We zullen zien", en het antwoord is altijd nee. Ze voelen zich ongemakkelijk om voor zichzelf op te komen, of ze willen de gevoelens van hun kinderen niet kwetsen. Ben jij dit?
• Of misschien ben je een slappeling, wiens 'We zullen zien' kan worden vertaald als een onvermijdelijk ja. Wafel-wiffles zijn bang om te soepel over te komen.

Onthoud dat je niet hard of overdreven bezorgd hoeft te zijn - alleen stevig.