Andere dingen die je niet tegen een nieuwe moeder moet zeggen
Ik snap het. Ik ben een nieuwe moeder. Jij, vreemdeling in de supermarkt, zijn een ouderwetse moeder. Je weet wel.
Om de een of andere reden geeft dat je toestemming om mij advies te geven.
Ik weet zeker dat je het goed bedoelt.
Maar je mag je bek houden.
“Slaap als de baby slaapt”
Allereerst…. DUH.
Ten tweede… JA JUIST.
Weet je nog hoe het was om een nieuwe baby te krijgen? Herinner je je de 24-uurs voedingen en het feit dat, afgezien van de eerste weken, je leven stopt niet echt als de baby thuis is.
Er zijn dieren om te voeren (of, nog erger…andere kinderen!), rekeningen te betalen (alleen als je van warme douches en elektriciteit houdt), huishoudelijk werk te doen (ik ben er helemaal voor om het uit te stellen ... maar ik wil niet dat mijn pasgeboren baby vliegen eet als ontbijt van onze gootsteen / afwasbak), vrienden/familie/echtgenoten om mee om te gaan (en misschien praten over andere dingen dan POOP!), en (het allerbelangrijkste) ETEN OM TE ETEN EN DOUCHES OM TE NEMEN!!!
Als je een van die dingen echt wilt doen, zul je nooit slapen als de baby slaapt.
Je weet dat je dat zou moeten doen.
Maar dat doe je niet.
Het keer op keer horen is gewoon wreed. “Wilde je geen natuurlijke bevalling?”
Allereerst... WAT.
Ten tweede, dit werd een paar weken geleden eigenlijk tegen me gezegd door een visagist op het werk. Ze bedoelde er niets slecht mee, ze was niet veroordelend, gewoon nieuwsgierig. Maar het sloeg me in mijn maag.
Het maakt niet uit wat je geboorteverhaal of ervaring is... Het is van JOU. Je kunt erover praten als je wilt. Niemand mag iets aannemen.
en wat dat betreft...
OH.
MIJN.
GOD.
Iedereen laat iedereen verdomme met rust.
Leeft je baby?
Super goed.
Maar je houdt dat vol, hou het vol. Borsten. Geen borsten. Maakt niet uit.
Zul jij. “Is hij/zij op schema?”
Hij heeft een eet/slaap/poep/huil/eet/knuffel/slaap/herhaal schema. Het einde. "We zullen, voor mijn baby…."
NIET DOEN.
ZORG.
(Tenzij je me gaat vertellen dat alles klote is. Dan zal ik je omhelzen.) “Vind je dit erg? Wacht maar tot hij kruipt/loopt/tandjes krijgt/rennen/het woord nee leert/pre-tiener is/is een tiener/etc.”
Ja.
Alle etappes zijn moeilijk op hun eigen manier.
Ze zullen meer of minder moeilijk zijn, afhankelijk van het kind, en het podium, en hoe je omgaat met het kind en het podium.
Maar.
Kunnen we wachten tot dat gebeurt om er bang voor te zijn, Alsjeblieft?
Het laatste wat ik moet horen als ik al 4 maanden niet heb geslapen, is:"Wacht maar. Het wordt erger."
Neuk je. Je zuigt. “Geniet van elke seconde!”
OK.
Ik bedoel.
Ja.
Zeker wel.
Ik geniet van vele, vele seconden. ZO VEEL SECONDEN.
Maar ook, er zijn er die zuigen.
Kunnen we het erover eens zijn dat er een paar zijn die zuigen?
NIET ALLE SECONDEN ZIJN PERFECTE KLEINE WONDERSECONDEN!!!
En dat is oké. Laten we aannemen, als je met een nieuwe moeder praat...
Ze krijgt niet genoeg slaap.
Haar geboorteverhaal is haar zaak, als ze je erover wil vertellen ZIJ.
Idem voor borsten. Haar tieten. Haar verhaal.
Schema's zijn HARD. Ze probeert. En heeft constant het gevoel dat ze er niet in slaagt.
Ze wil niet weten of je kind een geweldige slaper was. Of gepoepte regenbogen. Of zat rechtop en greep en liep een marathon en eigenlijk een genie op de leeftijd van 4 maanden. Ze is erg hormonaal. Haar dit vertellen is een goede manier om een oog te verliezen.
Ze wil er ook niet aan denken hoe moeilijk de volgende etappes zullen zijn. Laat haar eerst de huidige fase overleven.
Ze geniet van de momenten, ze weet dat ze "te snel voorbij gaan", maar ze is ook volledig uitgeput en overweldigd. Het moet dus goed zijn dat niet elk moment geweldig is. De seconden die perfect zijn, zijn hartverscheurend perfect. Dat is veel meer dan genoeg. Dingen om te zeggen tegen een nieuwe moeder:
Ik heb eten voor je meegebracht.
Gozer. Weet ik. WEET IK.
Ik heb wijn voor je meegebracht.
Mijn God, dat is de schattigste baby die ik ooit heb gezien. Ja, Ik wil nog 400 foto's zien. (LEUGEN.)
Geef me de baby, Ik heb mijn handen al gewassen en ben al 5 jaar niet binnen 300 meter van een zieke persoon geweest.
Ik ben hier om je huis schoon te maken.
Ik ben hier om je een uur te stelen. Geef je man de baby. We krijgen massages.
Ik houd van je. Je doet geweldig werk.
Einde van rant.
Nutsvoorzieningen, kan iemand me alsjeblieft eten geven?
Verwant: Waarom deze moeder van twee het huis al dagen niet heeft verlaten Previous:Hoe de schuld van moeder los te laten? Next:11 zwangerschapswaarheden die ik wou dat ik had gevonden toen ik zwanger was 
