• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

Een wijze vader die zijn eigen kind kent?

De oude man zat op de veranda swing, zijn verweerde handen klemden rond een mok stomende thee. Hij zag zijn dochter, Amelia, vuurvliegjes achtervolgen in de schemering, haar gelach galmde door de rustige zomerlucht. Hij wist dat gelach - een melodie die in zijn hart speelde sinds de dag dat ze werd geboren. Hij wist de manier waarop haar ogen kreukelden toen ze glimlachte, de manier waarop haar haar rond haar gezicht viel als een zijden gordijn. Hij kende haar dromen, haar angsten, haar kwetsbaarheden, de manier waarop ze koppig zou weigeren om hulp te vragen, zelfs als ze het hard nodig had.

Hij had haar zien groeien van een kleine babe wiegde in zijn armen naar een levendige jonge vrouw, haar geest zo helder als de vuurvliegjes die ze achtervolgde. Hij kende haar sterke punten, haar veerkracht, de stille kracht die onder haar zachte buitenkant onder haar zachte buitenkant pulseerde. Hij zag het vuur in haar ogen, een flikkering van verzet die grootheid beloofde.

Hij wist, met een zekerheid die zich diep in zijn botten vestigde, dat ze voorbestemd was voor iets buitengewoons. Maar hij wist ook dat het pad dat ze zou kiezen niet zou worden geplaveid met rozen. Hij wist dat ze zou struikelen, ze zou pijn doen, ze zou huilen. Maar hij wist ook dat ze zou opstaan, ze zou veroveren, ze zou sterker en mooier tevoorschijn komen dan ooit tevoren.

En terwijl hij haar zag, een golf van liefde, een mix van trots en bezorgdheid, waste over hem heen. Hij wist dat hij haar niet tegen de wereld kon beschermen, maar hij kon onvoorwaardelijk van haar houden, haar anker in de storm zijn, haar leidende licht in de duisternis. Zijn hart zwol op van een bitterzoet begrip. Hij wist dat hij haar moest laten gaan, om te vertrouwen dat ze haar eigen manier zou vinden, haar eigen bestemming.

Zijn liefde voor Amelia, een liefde die tijd en begrip overstijgde, was zijn grootste geschenk, zijn grootste wijsheid. Hij kende haar, niet alleen als zijn dochter, maar als een ziel, een geest met een oneindig vermogen tot groei en verandering. En hij zou er zijn, geduldig kijken, wachten, liefhebben, totdat zij, net als de vuurvliegjes, haar eigen manier vond om te schitteren.