DEHB ile Başa Çıkmak:Bir Kadının Hikayesi

DEHB ile Başa Çıkma

DEHB ile Başa Çıkmak:Bir Kadının Hikayesi

Özel ihtiyaçlarla ilgili kendi deneyimim, dikkat eksikliği hiperaktivite bozukluğu ile başa çıkmayı öğrenmek oldu. (DEHB). Büyük kızım her zaman onun yaşındaki diğer çocuklardan farklıydı. Elbette annesi olarak onu her zaman diğer çocuklardan daha ilginç, yaratıcı ve daha eğlenceli biri olarak gördüm. Hala yapıyorum. Ancak tüm bu süre boyunca, teşhis edilmemiş DEHB ile başa çıkıyordu. Aslında, bu kitap yazılırken hâlâ doğru teşhis bilmecesini çözmenin sancıları içindeyiz. Bazen özel ihtiyaçlar tek bir şey değildir ve birkaç açıdan ele alınmalıdır.

DEHB'nin Yaratıcı Yönü

Kızım hayatı boyunca alışılmadık koleksiyonlar tuttu ve onun yaşındaki bir çocuk için tipik olmayan konuları keşfetmekten keyif aldı. Peri masalları yerine dinozorlarla ilgili kitaplar için yalvarırdı. Bebekler yerine kertenkeleler ve yılanlar isterdi. Sadece onları istemekle kalmadı, onlar hakkında her şeyi biliyordu ve herhangi bir yetişkine bakımları hakkında bir iki şey söyleyebilirdi.

Kızım, ilk yıllarında, "toprak annesinin" çiftlik ortamıyla (50 akrelik kurbağa, yılan ve diğer çeşitli yaratıklar) babasının lüks, birbirine sıkı sıkıya bağlı bir topluluğun merkezindeki tertemiz evi arasında mekik dokumuştu. Kendimi dışlanmış hissettiğim ve kızımın sürekli olarak oldukça katı bir ebeveyn rekabetinin ortasına konulduğu anlamında bizim için zor bir dönemdi.

İlk İşaretler Görünüyor

Sonra tüm bu ebeveyn çekişmesine ek olarak kızım zor bir çocuk oldu. DEHB'nin erken belirtilerini gösteriyordu, ancak hiperaktif olmadığı için, boşanmış bir evden olmanın stresinden başka herhangi bir semptomun neden olduğunu belirlemek çok zordu. Çok tatsız bir çocuk olabilir. Başkaları onun küçük bir canavar olabileceğini söyleyebilir, ama o benim sevgili çocuğum olduğu için sadece sinirlerinizi bozabileceğini söyleyeceğim. Talepkardı, kolayca sinirlenirdi ve genellikle çok tartışmacıydı.

Yaşlandıkça farklı şeyler denedik - ama hiçbir şey yardımcı olmadı. Yavaş bir çarpma ve yanma yaptı, okulda aşırı performans kaygısı geliştirdi ve başarısız olmaya başladı. Suç benim yönüme ne kadar çok odaklanırsa, ona ve kendime karşı o kadar korumacı oldum ve kısır döngü o kadar devam etti.

İpuçları Aramak

Kaygı belirtileri göstermeye başlar başlamaz çocuğumda bir sorun olduğunu biliyordum. Babası çok kritik olduğu için olduğunu düşündüm ve bunun tamamen onun hatası olmayabileceğini kabul etmedim. Artık bir biyokimyasal bozukluğun belirli çevresel faktörler tarafından alevlenebileceğini biliyorum, ancak bu faktörler duruma neden olmuyor. Dikkat eksikliği bozukluğu (ADD) ve diğer biyokimyasal bozukluklar doğuştan gelir, ekili değildir. O yüzden suçlamanın anlamı yok. Çocuğa nasıl yardım edileceğine odaklanılmalıdır. Ebeveynler arasındaki işbirliği ne kadar büyük olursa, çocuk için o kadar iyi olur.

Anne Uyarısı!

Çocuğunuz okulda ciddi sorunlar gösterdiğinde, suçlamak yerine çözüm arama konusunda uyanık olun. Öğretmenler ve ebeveynler, çocuğun yeterince çabalamadığını varsaymakta çok aceleci davrandığı için gerçek bir engel çoğu zaman teşhis edilmeden bırakılır.

Durumumuzla ilgili sorun - ve bu çok yaygın bir sorundur - konuyu karıştıran, kimsenin kızımızın biyokimyasını kontrol etmeyi düşünmediği yeterince dış etken olmasıydı. Okul boyunca onun üzerinde testler yaptırdım ama sonuç yetersizdi. Yine de, test sonuçları, eğer o yöne bakıyor olsaydık, doğru bir teşhise varmak için kullanabileceğimiz birçok bilgiyi içeriyordu. Bunun yerine, onun, benim yaratıcım veya babasının daha kontrollü ailesi için hangi ortamın daha iyi olacağı konusundaki boş tartışmayı sürdürdük.

Durumdan dolayı çok sinirli ve sık sık depresif hissetsem de, cevap aramaktan vazgeçmedim. O yaşlı annenin sezgisi olayı, her zaman bir şeyleri açıklamak için başka bir şey aramam konusunda beni rahatsız ederdi.

İpuçları Yükseliyor

Bu çocuğun özel bir kıvılcımı vardı ama içindeki bir şey onun potansiyeline ulaşmasını engelliyordu. Daha rahat bir ortam istemesine ve olumlu bir etkisi olmasına rağmen, okuldaki performansını değiştirmiyordu. Bu sürekli olarak korkunç kaldı. Ne zaman bir öğretmen konferansı olsa, aynı korkunç yorumu duyardım:Bu çocuk potansiyeline göre çalışmıyor.

Bir gün, sorunun sadece çevresiyle ilgili olmadığını fark ettim - şimdi onun sağlığıyla ilgili ciddi bir sorundu. Onun mutlu ve işlevsel bir çocuk olmasına neyin yardımcı olacağını keşfetmeyi kendime görev edindim. Bu şartlar altında çok yalnızdım. On iki yaşındaki çocuk okula gitmeyi reddediyordu ve ben onu şımartmakla suçlandım. Bir polis memurunu çağırmak dışında onu okula götürmek için her şeyi denedim. İnsanlara onun aşırı fobisinin ciddi bir sorun olduğunu düşündüğümü söylemeye çalıştım ama bana söylenen tek şey onu okula götürmemdi.

Kontrolü almak

Aşağıya Dönen Spiral

Bu noktada kızım ödevleri takip etmekte zorlanıyordu ve onları yapmakla ilgili yalan söylüyordu. Notları düştü ve şimdi astım atakları geçirmeye başladı ve onu okuldan uzak tutacak hastalıklara eğilimli hale geldi. Yine suçlanacaktım çünkü o babasının yanındayken babası onu okula göndermeyi başardı.

Kızım depresyona girmeye başladığında gerçekten aklımı kaybettiğimi düşündüm. Bana babasının evinde iyi olduğu söylendi ama sonra benim evimde dağılacaktı. O zamandan beri, bir çocuğun mecbur olduğunu hissederse, belirli ortamlarda onu bir araya getirebileceğini öğrendim. Bir çocuk annesiyle birlikteyken, büyük ihtimalle duygusal olarak her şeyi dışarı atacak kadar güvende hisseder. Sorun şu ki, halüsinasyon görüyormuş gibi hissetmeye başladım.

Sonunda Sorunu Belirleme

Kızım ergenlik çağına geldiğinde daha da dağıldı ama bazı yönlerden kendini toparlamaya da başladı. Sonunda bir şeylerin doğru olmadığını fark etti ve sonunda ona klinik depresyon ve ardından dikkat eksikliği bozukluğu ön (iyi) teşhisini koyabildiğimde çok işbirlikçi oldu. Bunlar ciddi durumlar ve muhtemelen uzun bir süre, muhtemelen tüm hayatı boyunca bunlarla uğraşacak. Yine de, sadece bir başlangıç ​​noktası ve onu rahatsız eden şeyler için birkaç isim olması hepimizi rahatlattı. Özellikle de aptal ve tembel olduğu için tüm dertlerinin kendi suçu olduğuna ikna olan kızım.

Çeşitli ilaçlarla konservatif deneyler yaptıktan sonra sonunda işe yarayan bir kombinasyon bulduk. İlaç tedavisi bu duygudurum bozuklukları ve DEHB için son derece önemlidir ve aslında mucizevi olabilir. Kızım Ritalin'de sadece birkaç gün geçirdikten sonra bir dil sanatları sınavında A+ ile eve geldi; bu sınıf, teşhis ve ilaç tedavisi öncesinde tutarlı bir D+ elde ediyordu. İkimiz de inanamadık. Medyayı resmen uyardım. Kendimi çok onaylanmış hissettim ve onun da öyle olduğunu biliyordum. Gözlerimin önünde özgüveninin arttığını görebiliyordum.

Kadın Bilgeliği

Bazen, belirli teşhislere (tanı) uyan benzer semptomları olan çocukların varlığını doğrulamak, özel ihtiyaçları olan çocuğunuzun benlik saygısında büyük bir fark yaratabilir. Durumuna koyacak bir isim bularak, başından beri üzerinde çalıştığı sınırlamalar için sonunda kendini suçlamayı bırakabilir.

İtiraz ve Sevinç

Tabii ki, ilaçlar onun tüm sorunlarını sihirli bir şekilde bir gecede çözmedi. Hâlâ tıbbi deneylerin sancıları içinde ama doğru yolda olduğumuzdan eminim. Oldukça geride kalmıştı ve konsantre olma yeteneğindeki basit bir artışın bu konudaki dezavantajını aşması pek olası değildi.

Kızımın sahip olduğu potansiyel ne olursa olsun kendisi olmasına yardımcı olacak cevaplar bulmaya çalışmak çok zor bir yolculuktu ve hala da öyle. Gerçekten içten gelen sürekli bir mücadele veriyor. Hepimiz için çok kafa karıştırıcı oldu. Bazı çok önemli gelişim aşamalarında, ne kadar uğraşırsa uğraşsın kendine güvenmemeyi öğreniyordu. Bir çocuğun ne yaparsa yapsın başarılı olamayacağını hissetmesi yıkıcıdır.

Şüphedeyken, Sor!

DEHB gibi durumlarla ilgili en sinir bozucu şey, hangi soruları soracağınızı her zaman bilememenizdir. DEHB'yi hiç duymamıştım ve aslında, birçok hastada bu durumun teşhis edilmemesi yaygın bir durumdur. Ancak teşhisin zorluğu, tedavideki zorlukla örtüşmez. Danışmanlık ve destekle birlikte uygun ilaçların etkileri, neredeyse sihirli görünecek kadar derin olabilir.

Ailedeki Fallout ile Başa Çıkmak

Özel ihtiyaçları olan bir çocuk, tüm ailenin uyumunu etkileyebilir. Tanısı konmamış bir hastalığı olan bir çocuğunuz olduğunda, karı koca arasında çatışmalar ve kardeşler arasında sürekli bir mücadele olacağından emin olabilirsiniz. Özel ihtiyaçları olan çocuklar için farklı kurallar geçerlidir. Yıllardır ilk kez, kızım doğru yolda olduğuna ve neyle uğraştığıma dair bir fikrim olduğuna göre, daha az tartışıyor ve çok daha iyi anlaşıyoruz. Daha az sinirleniyorum çünkü olayları onun bakış açısından görebiliyorum ve iyi bir anne olduğumu ve bilerek beni muz yapmaya çalışmadığını biliyorum. Karşılığında fazla tartışma almadan sık sık ondan bir şey yapmasını isteyebilirim. Daha önce hiç yapamadığım bir şeydi bu.

Elbette, tüm davranış sorunları hatalı biyokimyadan kaynaklanmaz. Bazı çocuklar sadece kaba ve şımarıktır. Ebeveynlik için bir meydan okuma sunarlar, ancak neden oldukları problemler, kullandığınız disiplin yöntemine cevap veremeyen bir çocuğa sahip olmakla aynı oyun sahasında değildir. Örneğin, DEHB olan çocuklar bazı seçimlerinin sonuçlarını anlamakta güçlük çekerler. Onları sonuçlara göre disipline etmeye çalışırsanız, sonuçların, çocukların onları umursayacağı kadar acil olduğundan emin olmanız gerekir.

Proaktif Olmanın Önemi

Çocuğunuzun özel ihtiyacı ne olursa olsun, ihtiyacınız olan bilgiye sahip olduğunuzdan emin olana kadar cevap aramaya devam etmeniz önemlidir. Her ne kadar başka türlü olmasını istesek de, çoğu durum net değildir. Bir doktorun ofisine girip tüm cevapları almayı bekleyemezsiniz. Olmak istediğinizden çok daha proaktif olmalısınız, aksi takdirde ihtiyacınız olan cevapları alamazsınız. Vazgeçemezsin.

Anne Uyarısı!

İlaçlar, DEHB olan çocuğunuzun sosyal ve akademik performansında büyük bir fark yaratabilse de, ona verebileceğiniz tüm desteğe yine de ihtiyacı olacağını unutmayın. Teşhis olmadan mücadele ettiği zamandan beri çözmesi gereken birçok sorunu olduğunu unutmayın. Mümkünse danışmanlık alın, böylece bu sorunlar üzerinde çalışırken daha da fazla destek alabilir. Eğitimli bir danışman da size ihtiyacınız olan desteği verebilir. Bazen annelerin de yardıma ihtiyacı olur.

Şanslıydık çünkü bize ihtiyacımız olan cevaplardan bazılarını verebilecek profesyoneller bulduk. Şimdi okul sorunlarıyla ilgili yardım alıyoruz ve DEHB'ye sahip olmakla veya kızımın nihai teşhisi ne olursa olsun ile ilgili bazı sorunlarla davranışsal olarak nasıl çalışacağımızı öğreniyoruz. Her zaman hayatımızı iyileştirmenin yollarını arıyoruz, ancak bunu birlikte, güç ve güven temelinde yapıyoruz. Neyle uğraştığınızı bildiğinizde, sadece durumlara tepki vermek yerine problem çözücü olabilirsiniz. Pek çok şeyi kontrol edemezsiniz ama en azından bunlarla ilgili kafa karışıklığınızı giderebilirsiniz.


Previous:

Next: