• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

Właściwy sposób na pomoc w odrabianiu prac domowych

Zlecenia długoterminowe

Właściwy sposób pomocy w odrabianiu zadań domowych Na zajęciach ścisłych Olivia miała miesiąc na zrobienie czegoś kreatywnego przy użyciu materiałów nadających się do recyklingu. Spędzała czas oglądając telewizję, podczas gdy jej tata budował dla niej naturalnej wielkości prototyp promu kosmicznego NASA, używając skrzynek na jajka, folii bąbelkowej i chińskich pudełek na wynos.

Jeśli Olivia jest w pierwszej, drugiej lub trzeciej klasie, nie rób jej brudnej roboty noc po nocy. Daj jej wsparcie w pracy domowej, której potrzebuje, bez ponownego zapisywania się do klas podstawowych. Kiedy znajdziesz swoje miejsce w równaniu pracy domowej, ona znajdzie swoje.

Ta równowaga jest krytyczna, gdy przydzielone zadania mają terminy odległe w przyszłości. Pomimo jej jęków i wicia się, długoterminowe zadania nie są niemożliwymi misjami, zwłaszcza jeśli Olivia występuje na poziomie klasy lub powyżej w drugiej połowie trzeciej klasy. Są idealnie dopasowane do jej rozwijających się umiejętności. Mając już za sobą podstawy czytania, ortografii, pisma ręcznego i kompozycji, większość trzecioklasistów jest gotowa do pracy nad projektem, który wymaga użycia wszystkich tych umiejętności.

Obsługa dużych zadań
Zadania długoterminowe uczą umiejętności utrzymywania długiego i stale rozwijającego się procesu myślowego oraz wykonywania odpowiednich zadań w wyznaczonym czasie. Nawet pierwszoklasiści wyczuwają rozszerzone zadania dzięki książkom do zadań domowych, które obejmują zadania z tygodnia. Dzieci w wieku przedszkolnym mają swój pierwszy smak, zabierając do domu klasowego misia w piątek i opowiadając klasie w poniedziałek, jak miś spędził weekend.

Ile pomocy domowej to za dużo? Jeśli zauważysz, że zbyt często i zbyt głośno narzekasz na czas i charakter zadań domowych Olivii, prawdopodobnie robisz więcej niż to, na co masz ochotę. Jeśli jej nauczyciel widzi twoje lepkie ręce na wszystkich zadaniach, a większość nauczycieli widzi to stojąc na jednej nodze z zamkniętymi oczami, wiedz, że złamałeś równowagę. Jeśli Olivia nie jest zainteresowana lub kłótliwa w stosunku do swojej nocnej pracy, albo nie może oddzielić pomysłów od pomysłów taty od pomysłów mamy, przekroczyłeś granicę. „Jeśli rodzice, dzieci i nauczyciele uważają, że to za dużo, prawdopodobnie tak jest” – mówi Mona S. Wineburg, dyrektor ds. kształcenia nauczycieli na American University w Waszyngtonie. Rodzice odgrywają jednak kluczową rolę w odrabianiu zadań domowych dla uczniów klas od pierwszej do trzeciej.

Jak możesz pomóc Rola dorosłych w pracy domowej

• Pracuj jak punkt. Nie rób tego oczywistego, ale zatrzymaj się w pobliżu, gdy Olivia odrobi pracę domową. Jeśli lubi na przykład pracować przy kuchennym stole, usiądź na drugim końcu i pisz rachunki lub pracuj przy komputerze. To stawia Cię w doskonałej pozycji, aby obserwować, jak sobie radzi, jak planuje swoją pracę i jakie problemy sprawiają, że jest niespokojna i podenerwowana. Zwróć uwagę, że jeśli potrafi dokładnie wyjaśnić swoje zadanie i wygodnie angażować się w swoją pracę przez krótki czas, około dziesięciu minut, nie potrzebuje pomocy.

• Bądź proaktywny. Aby poinformować swojego nauczyciela o negatywnych wzorcach odrabiania prac domowych, które widzisz, a zwłaszcza przed następnym długoterminowym zadaniem, zaplanuj konferencję. „Nauczyciele są mniej skłonni do defensywy, gdy rodzice rozwiązują problemy w trakcie ich formowania się lub przed ich wystąpieniem” – mówi Wineburg.

• Wyjaśnij się. Rodzice otrzymują lepsze oceny od nauczycieli, kiedy przyznają, że to oni zrobili tego słonia z lodówki z nogami od butelek Clorox. Przyznaj to, a następnie sprecyzuj, do jakich zadań, według Ciebie, Olivia nie była w stanie wykonać. Jeśli, na przykład, narysowałeś stan Ohio na papierze plakatowym, ponieważ był on wielkości znaczka pocztowego, przyznaj się do tego, a następnie przedyskutuj, jak nauczyć Olivię rozmiaru i proporcji. Jeśli postawisz nauczyciela na stanowisku nauczyciela, wygrałeś adwokata dla swojego dziecka i dla siebie.

• Daj dobry przykład. Oczywiście nie chcesz wysyłać Olivii wiadomości, że można przypisywać sobie zasługi za pracę wykonaną przez innych (czyli Ciebie). Tu kształtują się subtelne wzorce dotyczące uczciwości i odpowiedzialności.

Zrównoważenie swojej roli Strategie równoważenia zadań domowych
Poniższe strategie dotyczące zadań długoterminowych pomogą Ci zrównoważyć swoją rolę w równaniu pracy domowej. W przypadku uczniów w klasach trzech i wyższych wypróbuj następujące rozwiązania:

• Przydziel zadania. Poproś nauczyciela, aby podzielił zadania projektowe na „działania rodziców i działania dzieci”, mówi Wineburg. Na przykład rodzice mogą być odpowiedzialni za bieganie po bibliotekach lub ratowanie skrzynek na jajka, a Olivię za czytanie, pisanie i rysowanie. Konkretne wskazówki nauczyciela wyrównują równanie pracy domowej, kiedy możesz wskazać arkusz zadania i powiedzieć:„Przepraszam kochanie, pisanie nie jest jedną z moich prac”.

• Użyj przykładów. Kiedy nie ma pojęcia, co zrobić z surowców wtórnych, podaj jej przykłady, z którymi może się identyfikować. Jest to szczególnie ważne dla trzecioklasistów, którzy „nie myślą abstrakcyjnie”, mówi Robert Pianta, profesor edukacji w Curry School of Education na Uniwersytecie Wirginia w Charlottesville w stanie Wirginia. Połącz pierścienie z plastikowymi butelkami po napojach gazowanych wokół jej nadgarstka i poproś ją o zidentyfikowanie jej ulubionego rodzaju biżuterii. Podnieś pustą galonową puszkę oliwy z oliwek i zapytaj:„Czy to nie wygląda jak głowa tatusia?” Lub ułóż wężową linię puszek z zupą na podłodze i zapytaj ją, jakiego gada przypomina. Nie podawaj łyżką pomysłów, takich jak puree z grochu. Zamiast tego daj jej wizualne i zmysłowe przykłady, aby pomóc jej stworzyć własne twórcze powiązania między tym, co wie, a tym, co może być.

• Utrzymuj cel w zasięgu wzroku. Pianta proponuje trzy proste pytania, aby nakłonić Olivię do wykonywania długoterminowych zadań. Używaj ich szczególnie dla uczniów klas od trzeciej do szóstej. Jaki jest cel, który próbujemy tutaj trafić? Jakie są kroki, aby dotrzeć do celu? Kiedy musimy je zrobić? „To szkoli ich w ważnych zadaniach, takich jak ukierunkowanie, ocena, dyskusja i planowanie”, mówi. Jeśli nie potrafi wyrazić pomysłów słowami, niech je narysuje. Unikaj mówienia:„Dlaczego tego nie spróbujesz?” mówi Wineburg. Powtarzaj pytania docelowe, gdy tylko zgubi drogę. Albo stracisz swoje.

• Wiedz, ile czasu to powinno zająć. Kiedy zadania domowe są właściwie dostosowane do wieku Olivii i rozwijania umiejętności, ich wykonanie powinno zająć odpowiednią ilość czasu. Jeśli jest zbyt wolna lub zbyt szybka jak na trzecioklasistę – zajmuje czterdzieści minut zamiast dwudziestu lub wykonuje zadanie w mniej niż dziesięć minut – porozmawiaj z nauczycielem o dostosowaniu jej wieczornych zadań, aby lepiej pasowały do ​​jej umiejętności. Według Departamentu Edukacji Stanów Zjednoczonych większość nauczycieli zgadza się co do następujących, dopasowanych do wieku, wieczornych okresów pracy domowej:

  Od pierwszej do trzeciej klasy:20 minut
  Od czwartej do szóstej klasy:20-40 minut
  Od siódmej klasy i powyżej:2–2 1/2 godziny dziennie

• Zobacz, jak robi to nauczyciel. Chociaż ta internetowa książka jest napisana dla nauczycieli, Pomaganie uczniom w odrabianiu zadań domowych Nancy Paulu dostarcza doskonałych wskazówek „za kulisami”, w jaki sposób rodzice lub korepetytorzy mogą pomóc w odrabianiu prac domowych bez wykonywania całej pracy. Zaloguj się na www.ed.gov/pubs/HelpingStudents/title.html.

• Dopasuj przestrzeń do dziecka. Często pomijana, ale kluczowa dla efektywnej produkcji pracy jest przestrzeń, w której Olivia wykonuje swoje zadania do szkoły. Im obszar jest lepiej dopasowany do jej rozmiaru, wieku i potrzeb, tym bardziej będzie wygodna i wydajna. Zastanów się przede wszystkim nad jej meblami. Jeśli lubi pracować przy kuchennym stole, użyj podnóżka i podwyższenia, aby zapewnić jej idealny kąt 90 stopni dla pleców i kolan. Jeszcze lepiej, zdobądź stół i krzesło przeskalowane do jej rozmiaru. Następnie rozważ jej oświetlenie. Oświetlenie sufitowe zapewnia szerokie oświetlenie w przypadku dużych projektów, ale mniejsze światła umieszczone po obu stronach jej stołu roboczego są niezbędne do pracy z bliska i pozwalają jej skupić się bez zmęczenia oczu. Ułóż zapasy w łatwych do znalezienia miejscach w pobliżu jej miejsca pracy.

• Rozważ czynniki hałasu. Chociaż niektóre dzieci mogą wydajnie pracować z telewizorem, odkurzaczem i młodszym bratem, które ryczą jednocześnie, większość dzieci lepiej koncentruje się na zadaniach, gdy głośność hałasu jest niska. W okresach odrabiania lekcji należy ściszyć, wyłączać lub przenosić emitery do innego pokoju.

• Ustaw godziny nauki. Pokaż Olivii, że praca naukowa jest ważnym priorytetem w Twoim domu, ustalając co wieczór godzinę nauki. Czterdzieści pięć do sześćdziesięciu minut byłoby wygodnym okresem dla trzeciej klasy. Ustaw go tak, aby pasował do jej poziomu energii i głodu oraz harmonogramu zajęć pozalekcyjnych. Oprócz jej dwudziestominutowego czasu na pracę domową, dodaj czas na czytanie książek, słuchanie książek na taśmie lub czytanie jej na głos. Ćwicz umiejętność posługiwania się klawiaturą lub wyszukiwania w Internecie. Graj w gry z faktami mnożenia lub ćwicz pisanie kursywą. Ustalanie czasu na naukę każdego wieczoru, nawet dla uczniów przedszkolnych, zakorzenia dobre nawyki w nauce w młodym wieku.

• Promuj niezależność. W godzinach nauki nie rób wszystkich zajęć akademickich razem. Zachowaj się jak nauczyciel i daj jej zadanie z limitem czasowym. Jeśli na przykład zmaga się z pisaniem kursywą, po upewnieniu się, że umie prawidłowo zrobić małe a, poproś ją, aby zrobiła dwadzieścia pięć z nich. Powiedz jej, że wrócisz za pięć minut. Następnie oceń jej pracę, robiąc małe gwiazdki lub zakreślając najlepsze próby. Kiedy będzie gotowa, przejdź do następnego listu, a potem do krótkich słów. Każdej nocy stopniowo wydłużaj czas przydziału. Albo ustal regularny harmonogram godzin nauki, który będzie mogła utrzymać nawet wtedy, gdy jest pod opieką opiekunki do dziecka. Może najpierw odrobić dwudziestominutowe zadanie domowe, a potem spędzić dwadzieścia minut na ćwiczeniu pisania odręcznego. Ostatnie dwadzieścia minut można spędzić w ciszy czytając jej nową książkę biblioteczną. Podział czasu pracy na małe paczki optymalizuje koncentrację, a różnorodność zadań pomaga utrzymać zainteresowanie pracą szkolną. Postawienie na ścianie w jej sypialni zegara ze wskazówkami, a nie cyfrowymi, zachęca do samozarządzania i wzmacnia umiejętność określania czasu.

• Najpierw zapytaj. Nie zakładaj, że Olivia potrzebuje, chce lub z zadowoleniem przyjmuje twoją pomoc przy każdym zadaniu. Nawet jeśli widzisz, jak walczy, najpierw zapytaj, czy potrzebuje pomocy, czy też ma to pod kontrolą. Nie ma nic bardziej osobistego, nawet dla ośmiolatka, niż pomyślne ukończenie jakiejś „ciężkiej pracy” sama. Danie jej korzyści z wątpliwości świadczy o twojej wierze w jej zdolności.

• Oceń jej pracę. Skorzystaj z prostych czynności domowych, aby zrozumieć, w jaki sposób Olivia przetwarza informacje, czyta, pisze, zaklęcia i rozumie. Następnie podziel się nim z jej nauczycielem na następnej konferencji. Na przykład zwróć uwagę, jak słucha wskazówek i podąża za nimi po kolei. Czy potrafi zlokalizować sok pomarańczowy, wyjąć szklankę z szafki, nalać ją bez rozlewania i podać bratu, a potem zrobić to samo dla siebie? Do trzeciej klasy trzystopniowe wskazówki powinny być łatwiejsze do wykonania. Jeśli zostawisz jej notatkę przypominającą, aby jutro włożyła książkę z biblioteki do plecaka, czy może ją przeczytać i pomyślnie wykonać zadanie? Czy może sama zostawić ci czytelną i dobrze napisaną notatkę? Aby sprawdzić zdolność rozumienia, obserwuj jej maniery telefoniczne. Czy potrafi prawidłowo odebrać telefon, przedstawić się, dokładnie wysłuchać, zrozumieć wiadomość i przekazać ją Tobie, niezależnie od tego, czy jesteś w domu, czy nie? Nawet pozornie proste prace domowe obfitują w umiejętności, więc używaj ich, aby codziennie uczyć się tomów o tym, jak uczy się Twoje dziecko.

  Jeśli jeden rok w trzeciej klasie nie wystarczył, gdy miałeś osiem lat, przysuń krzesło i odrób dla niej pracę domową Olivii. Lub wykonuj tylko te prace dla dorosłych, które równoważą równanie pracy domowej, na przykład wyznaczanie specjalnego obszaru projektu, w którym długoterminowe zadania mogą się rozwijać bez zakłóceń. Stale zadawaj docelowe pytanie lub dwa. A kiedy poczujesz, że balans zadań domowych przesuwa się w złym kierunku, użyj oczu i zdrowego rozsądku. Cofnij się i zadaj sobie szczere pytanie. Czy typowy ośmiolatek może zamienić rurki z ręczników papierowych i galonowe butelki wody źródlanej w trzyosobowe igloo z owiniętą werandą?