• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

Hoe praat je met kinderen over geestelijke gezondheid op elke leeftijd?

Gesprekken over geestelijke gezondheid zijn altijd van cruciaal belang geweest, maar de pandemie heeft de geestelijke gezondheidsproblemen voor zowel ouders als kinderen versneld. In december 2021 heeft de Amerikaanse Surgeon General een advies uitgebracht over een groeiende geestelijke gezondheidscrisis bij kinderen en jonge volwassenen die verder is blootgesteld door de COVID-19-pandemie. Voorafgaand aan de pandemie had tot één op de vijf kinderen van 3 tot 17 jaar in de VS te maken met een mentale, emotionele, ontwikkelings- of gedragsstoornis. Vanwege de toename van geestelijke gezondheidsproblemen tijdens de pandemie, hebben de American Academy of Pediatrics (AAP), de American Academy of Child and Adolescent Psychiatry (AACAP) en de Children's Hospital Association (CHA) in oktober 2021 de handen ineen geslagen om een ​​National Noodsituatie in de geestelijke gezondheid van kinderen en adolescenten.

"De pandemie heeft de behoefte vergroot om gesprekken over geestelijke gezondheid te voeren", zegt Lisa R. Savage, erkend klinisch maatschappelijk werker en oprichter van The Center for Child Development. “Professionals zien een ongekende vraag naar diensten. Kinderen en tieners hebben het moeilijk. Ouders uiten gevoelens van hulpeloosheid omdat ook zij problemen hebben.”

Zelf was ik niet anders. Na de geboorte van mijn eerste kind in maart 2020, had ik last van perinatale angst en af ​​en toe paniekaanvallen. Ik heb ook een angststoornis en onlangs gediagnosticeerde ADHD (aandachtstekortstoornis/hyperactiviteit), dus ik denk veel na over hoe en wanneer ik met mijn kind over geestelijke gezondheid moet praten.

"Iedereen heeft een geestelijke gezondheid, inclusief baby's", zegt Jennifer Vallin, klinisch psycholoog en gediplomeerd huwelijks- en gezinstherapeut. “Het is nooit te vroeg om de basis te leggen voor bewustzijn en management van emoties en gedachten. Hoe eerder je begint, hoe gebruikelijker en normaler het wordt.”

Deze vroege gesprekken draaien voornamelijk om ouders die emotioneel reageren op de behoeften van hun baby's, zegt Deborah Farmer Kris, een ontwikkelingsexpert voor kinderen en auteur van verschillende boeken voor kinderen, waaronder 'You Have Feelings All the Time'. "Die vroege interacties zijn de eerste gesprekken over geestelijke gezondheid van onze kinderen."

Dus hoe normaliseren we gesprekken over geestelijke gezondheid als kinderen opgroeien? Deskundigen geven tips en advies over hoe u het gesprek over geestelijke gezondheid met kinderen kunt beginnen - van de babytijd tot elke leeftijd daarna.

Waarom het belangrijk is om met kinderen over geestelijke gezondheid te praten

Opgegroeid in mijn familie, hebben we nooit over geestelijke gezondheid gesproken, maar het is voor mij als ouder absoluut noodzakelijk om over geestelijke gezondheid te kunnen praten met mijn zoon - en ik ben niet de enige.

Nicole Slaughter Graham, een moeder van een 5- en 15-jarige in St. Petersburg, Florida, zegt dat het ongelooflijk belangrijk is om met haar zonen over geestelijke gezondheid te kunnen praten. "Ik wil dat mijn kinderen opgroeien met de tools die ze nodig hebben om hun eigen geestelijke gezondheidsproblemen te overwinnen", zegt ze. "Ik wil ook dat ze empathie hebben voor de ervaring van anderen."

Als moeder met een gegeneraliseerde angststoornis - ADHD, die in maart 2020 werd gediagnosticeerd en die ook leed aan postpartumdepressie en angst - hoopt Slaughter Graham dat openlijk praten over haar geestelijke gezondheid haar kinderen zal helpen "hun eigen weg te vinden en hun vrienden te ondersteunen en dierbaren.”

Andere ouders herhaalden hetzelfde sentiment:het is belangrijk om openlijk met kinderen te praten om hen beter toe te rusten om met de emotionele obstakels om te gaan die onvermijdelijk in hun leven zullen opduiken.

"Kinderen opvoeden om zich bewust te zijn van en goed thuis te zijn in zaken van geestelijke gezondheid is de sleutel om hen te helpen zichzelf te begrijpen en gezonde coping-mechanismen te ontwikkelen voor alle problemen die zich in hun leven kunnen voordoen of de worstelingen waarvoor ze vatbaar zijn", zegt Priscilla Blossom, een moeder van een 8-jarige in Denver, die leeft met een gegeneraliseerde angststoornis en posttraumatische stressstoornis (PTSS).

Maar hoe beginnen we dit gesprek als we de taal nooit thuis hebben geleerd terwijl we opgroeiden?

Hoe bespreek je geestelijke gezondheid als volwassene -up zelfs als je het als kind nooit hebt geleerd 

Voor veel volwassenen was praten over geestelijke gezondheid geen vast onderdeel van hun jeugd. "We spraken nooit over geestelijke gezondheid in mijn huishouden", zegt Blossom. “Ik kende de term niet eens. Ik denk echter dat mijn ouders er ook niet de taal voor hadden, dus ik neem het ze achteraf niet kwalijk.”

Maar ondanks dat we deze vaardigheid als kinderen niet zelf hebben geleerd, kunnen we zeker nu en met onze kinderen leren praten over geestelijke gezondheid. Volgens experts zijn hier een paar belangrijke plaatsen om te beginnen.

1. Bezit je eigen worstelingen

De eerste stap voor ouders die leren over geestelijke gezondheid te praten, is naar binnen keren en je eigen geestelijke gezondheidsproblemen accepteren, zegt Savage. "Als we eenmaal onze worstelingen bezitten, wordt het gemakkelijker om open te staan ​​​​tegenover anderen."

"Net zoals we lichamelijke gezondheidsgeschiedenissen delen, moeten ouders hun geestelijke gezondheidsgeschiedenis delen", vervolgt Savage. “Kinderen zijn intuïtief en dus, hoewel volwassenen het zich misschien niet realiseren, pikken ze dingen op die niet per se hardop worden uitgesproken. Daarom is het essentieel om ze een naam te geven.”

Savage stelt voor om zelfs zoiets eenvoudigs als dit te delen:"Soms word ik ergens nerveus van. Ik wil dat je weet dat ik in orde ben als dat gebeurt. Je hoeft niet voor mij te zorgen. Ik kan nog steeds voor je zorgen als ik me zo voel. Het duurt niet eeuwig, maar het komt en gaat.”

2. Geef ze de taal

"Help [kinderen] een emotionele woordenschat op te bouwen", zegt boer Kris. "Op die manier hebben ze, wanneer ze emotionele reacties hebben, een taal om erover met je te praten."

Een eenvoudige manier om kindvriendelijke woorden te gebruiken om over geestelijke gezondheid te praten, is door vast te stellen hoe je lichaam zich voelt vanwege de emotie, zegt Vallin. Vraag:Voel je je goed of niet zo goed in je lichaam? Er zijn twee categorieën om mee te beginnen:"Voelt goed / Comfortabel / Vind het leuk" of "Voelt niet zo goed / Ongemakkelijk / Bevalt niet."

Boer Kris is het daarmee eens en noemt een acroniem dat ze heeft verzonnen om kinderen te helpen identificeren wanneer en waarom hun stress kan toenemen:fireHOSE.

• Heb ik honger?
• Ben ik overprikkeld?
• Krijg ik voldoende slaap?
• Moet ik trainen of mijn lichaam bewegen?

Maar "probeer ongemakkelijke gevoelens niet als slecht of negatief te bestempelen", zegt Vallin. “Kinderen proberen slechte of negatieve dingen te vermijden. Normaliseer in plaats daarvan de ervaring als iets dat niet goed of ongemakkelijk voelt.”

Onthoud:alle emoties en gevoelens zijn oké, zegt ze. “We willen al onze emoties voelen en uiten. Als ouders of verzorgers willen we het uiten aanmoedigen en het kind vervolgens coachen om het op een behulpzame/gezonde manier uit te drukken/te beheren.”

3. Help ze hun gevoelens te benoemen.

"Jonge kinderen hebben beperkte expressieve taalvaardigheden, dus zorgverleners moeten ook naar het gedrag van hun kind 'luisteren' voor aanwijzingen en om hen te helpen hun gevoelens te benoemen", zegt boer Kris. “Als je niet weet waar je anders moet beginnen, ga dan naar de bibliotheek en bekijk wat emotieboeken. Er zijn zoveel goede boeken voor elke leeftijd. Een kinderbibliothecaris kan je helpen ze te vinden!”

Haar nieuwste, 'You Have Feelings All the Time', is een goede plek om te beginnen, maar andere boeken zijn 'F is for Feelings' en 'Big Boys Cry'.

4. Begin met simpele gevoelens

"Als je je gelukkig, ontspannen of kalm voelt, vraag je kind dan om je een verhaal te vertellen over een keer dat ze een emotie voelden", zegt Vallin. "Maak gebruik van alledaagse momenten om het bewustzijn op te bouwen dat emoties en gevoelens normaal zijn en altijd aanwezig zijn, niet alleen in de extremen."

Haar voorbeeld? Als iemand op tv huilt, laat de kinderen dan beschrijven wat de persoon voelt, waarom ze huilen of hoe ze zich fysiek voelen als ze huilen.

Tips om met kinderen te praten over geestelijke gezondheid op elke leeftijd

Als je nog steeds niet zeker weet waar je moet beginnen of wat de juiste taal is voor je kleine of grotere kinderen, lees dan verder voor tips van experts over het bespreken van geestelijke gezondheid met peuters, schoolgaande kinderen en tweens of tieners.

Peuters

1. Begin nu: "Begin al vroeg in het leven", zegt Savage, "help de kleintjes hun gevoelens te begrijpen en te uiten."
2. Houd het bij de leeftijd: "Houd er rekening mee waar uw kind zich op ontwikkelingsgebied, educatief, emotioneel en hun volwassenheidsniveau bevindt", voegt Savage toe. "Het is mogelijk om kinderen meer informatie te geven dan ze kunnen verwerken."
3. Doe mee aan actie en speel: "Gebruik elementaire emotiebeschrijvingen, zoals blij / verdrietig / boos / bezorgd en de geruststelling dat de emoties geldig zijn", zegt Vallin. Pas bijvoorbeeld hun droevige gezicht aan en zeg:"Je voelt je verdrietig omdat het tijd is voor een dutje."
4. Steun ze altijd: "Een van de belangrijkste boodschappen die we kinderen kunnen geven, is:'Ik hou altijd van je en ik ben hier om je te helpen als je je niet goed voelt in je lichaam of in je brein'", zegt boer Kris. "Onderzoek toont aan dat de meest veerkrachtige kinderen degenen zijn die een zorgzame, ondersteunende verzorger hebben."

Kinderen in de schoolgaande leeftijd

1. Bespreek gevoelens op dit moment: "Als mijn zoon duidelijk ergens bang voor is (zoals het starten van een nieuwe klas), help ik hem erachter te komen wat die gevoelens zijn, zodat we ze een naam kunnen geven, en dan samen met coping-mechanismen komen", zegt Blossom. “Als hij een driftbui heeft, probeer ik hem te helpen erachter te komen waar het vandaan komt, zodat we een plan kunnen bedenken om ons beter te voelen. En ik herinner hem er altijd aan dat ik van hem hou, dat ik er voor hem ben en dat hij over alles met me kan praten."
2. Oefen met een emotievocabulaire: Wanneer een kind een grote emotie heeft, raadt Vallin aan deze te benoemen en te valideren. "Benoem de emotie", zegt ze, "en herhaal, indien mogelijk, dat je hun ervaring begrijpt." Een voorbeeld:je voelt je verdrietig omdat je vriend(in) gaat verhuizen.
3. Leg uit dat gevoelens niet eeuwig duren: "Als een kind angst heeft, kan een ouder uitleggen dat er momenten zijn dat ze nerveus zijn." Savage stelt voor om iets te zeggen als:'Soms lijkt die nervositeit uit het niets te komen. Het kan eng zijn. Maar het duurt niet eeuwig.” Stel kinderen gerust tijdens dit proces, voegt ze eraan toe, zodat ze weten dat ze met hulp kunnen leren hun hersenen beter te beheersen.

Tweens en tieners

1. Normaliseer praten over geestelijke gezondheid. "Geef je oudere kind toestemming om met je te praten over geestelijke gezondheid", zegt Savage. Hoe vaker het organisch en zonder oordeel ter sprake komt, hoe makkelijker het zal zijn, vooral als ze zelf problemen hebben.
2. Zorg ervoor dat ze over juiste informatie beschikken: Hoewel tweens en tieners misschien bekend zijn met termen als 'angst' of 'depressie' of vrienden hebben met psychische problemen, zegt Savage dat ze over onjuiste informatie kunnen beschikken. "Je kunt ze tegelijkertijd nauwkeurige informatie geven en gesprekken over geestelijke gezondheid normaliseren."
3. Speel af op non-verbale signalen: Bijvoorbeeld:"Als je tween met hun ogen rolt", zegt Vallin, kun je dat moment gebruiken om te zeggen:"'Je lijkt me nu echt geïrriteerd. Is er iets waar je over zou willen praten?'”
4. Luister en valideer hun gevoelens; probeer ze niet te veranderen: "Blijf emoties weerspiegelen door middel van gesproken en onuitgesproken signalen", zegt Vallin. "Praat openlijk met hen over factoren die van invloed zijn op de geestelijke gezondheid:vriendschappen, sociale media, schooldruk, lichaamsbeeld, hormonen, lichaamsveranderingen en zelfs genetica."
5. Inchecken met hoe ze zich voelen: Zelfs als je kind een volwassene is, zijn ze nog steeds je kind en ze hebben je nog steeds nodig om te luisteren en na te denken dat je ze hebt gehoord, zegt Vallin. "Moedig ze aan om te delen, zelfs als het moeilijk is." Iets simpels als:'Je klinkt gestrest. Hoe voel je je?" kan een geweldige gespreksaanzet zijn.