• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

Hoe leer je je kinderen aardig te zijn:6 tips voor het opvoeden van goedhartige mensen

Meer dan een kind dat het snelst rent of de beste cijfers haalt, zullen de meeste ouders je vertellen dat ze willen dat hun kind aardig is. Maar waarom is vriendelijkheid - zeker een van de meest gebruikte woorden om de moedertaal van de afgelopen jaren in te gaan - zo belangrijk?

“Vriendelijkheid is een vereenvoudigde versie van empathie; het houdt rekening met hoe anderen zich misschien voelen en handelt niet puur uit eigenbelang'", legt Lauren Schapiro uit, een psychotherapeut bij Liz Morrison Therapy in New York City. “Het is van cruciaal belang dat kinderen dit leren, omdat het deel uitmaakt van de basis van hoe ze functioneren in hun omgeving en in de wereld. Vriendelijk zijn helpt kinderen om te reageren op anderen in de klas en daarbuiten.”

Maar hoe kun je je kinderen leren aardig te zijn? Is erover praten voldoende of is er meer aan de hand? Dit is wat de experts en goedwillende ouders over dit onderwerp te zeggen hebben.

Hoe leg je vriendelijkheid uit aan een kind?

In tegenstelling tot het sekspraat, is het vriendelijkheidspraat over het algemeen geen overgangsrite. Terwijl ouders en verzorgers met kinderen kunnen (en moeten) praten over aardig zijn, moeten kinderen regelmatig vriendelijkheid ervaren om het echt te begrijpen - en ze zouden eerst aan de ontvangende kant moeten zijn.

"Kinderen leren het beste van hun eigen ervaringen, met name hun ervaringen met hun ouders en verzorgers", legt Dr. Wendy Denham, een klinisch psycholoog in Los Angeles, uit. "Zelf vriendelijkheid ontvangen in de vorm van reflectieve, emotionele afstemming, beginnend in de kindertijd, helpt hen te begrijpen wat ze voelen en dat er voor hun gevoelens kan worden gezorgd."

Wat is "emotionele afstemming"? In wezen is het empathie en medeleven en "afgestemd" op hoe uw kind zich voelt, vooral wanneer ze zich kwetsbaar of verdrietig voelen. "Een voorbeeld hiervan is een kind dat huilt na een val", zegt Denham. “Als een kind wordt geconfronteerd met een reactie van ‘niet huilen’ of een reactie ‘afborstelen’, voelt een kind zich alleen en mogelijk beschaamd voor een in de ontwikkeling normale emotionele reactie. Een reflectieve reactie op een ondersteunende toon - zoals 'oh, je bent gevallen en je hebt jezelf pijn gedaan, het spijt me' - helpt kinderen het gevoel te krijgen dat al hun gevoelens veilig zijn, en zorgt er op zijn beurt voor dat ze medelevende reacties op andere mensen hebben naarmate ze ouder worden.”

Meer botweg:je kunt met je kleine kinderen praten over vriendelijkheid en misselijkheid, maar het zal niet tot je doordringen tenzij je het consequent uitdraagt ​​in de vorm van mededogen. "Geen enkele hoeveelheid lezingen over vriendelijkheid zal zo effectief zijn als modelleren", merkt Sean Grover op, een psychotherapeut in New York City en auteur van "When Kids Call the Shots." "Er is een reden waarom het gezegde luidt:kinderen horen ongeveer 10% van wat je zegt en absorberen 90% van wat je doet."

Kinderen leren aardig te zijn:is het mogelijk?

De hiel van Cristiano Ronaldo, het vocale bereik van Mariah Carey - er zijn een aantal dingen die kinderen niet kunnen worden geleerd. Maar gelukkig kun je kunt leer je kinderen aardig te zijn.

"Kinderen hebben unieke temperamenten en persoonlijkheden, maar vriendelijkheid is voor elk kind te leren", zegt Grover. “Houd er echter rekening mee dat kinderen hun ouders internaliseren. Dus ouders die empathisch zijn, goed luisteren en over het algemeen zachtaardig en attent zijn, hebben een veel grotere kans om deze kwaliteiten bij hun kinderen teweeg te brengen.”

Leer je kinderen vriendelijkheid bij?

Volgens Grover zijn de volgende eigenschappen tekenen van vriendelijkheid bij kinderen:

• Bedachtzaamheid.
• Empathie.
• Geduld.
• Reflectief denken.
• Altruïsme.
• Activisme.
• Liefdadig zijn.
• Gemeenschapsbewustzijn hebben.
• Sociaal zelfvertrouwen hebben.

Afhankelijk van de leeftijd van uw kind, kan het moeilijker zijn om te bepalen of ze uw berichten opvolgen. (Er zijn niet veel activisten van 2 jaar oud.) Dat gezegd hebbende, als het denken van uw kind voorbij de ik, mezelf en ik-mentaliteit begint uit te breiden - zelfs als het maar af en toe is - zijn ze trending in de goede richting

"Kinderen leren nog steeds hun gevoelens te reguleren en het is ontwikkelingstechnisch onrealistisch om te verwachten dat kinderen van 6 jaar en jonger altijd speelgoed delen of geen grote gevoelens hebben als ze iets niet krijgen dat ze willen", zegt Denham. "We kunnen echter zien dat de basis van vriendelijkheid begint bij jonge kinderen in de manier waarop ze ons een knuffel of een kus geven, een huisdier zachtjes aaien of zelfs gewoon stoppen en nieuwsgierig zijn naar een ander kind dat van streek is."

En wanneer uw kind het laatste doet, is dat uw cue om in te springen. "Als uw kind merkt dat een andere persoon een gevoel heeft, help hem dan om het gevoel aan het gedrag te koppelen", merkt Denham op. "Zeggen 'oh, hij huilt, hij moet zich verdrietig voelen' is een manier om kinderen te helpen hun bewustzijn te vergroten en ook te begrijpen dat het hebben van grote gevoelens een gewoon onderdeel is van het mens-zijn."

Naarmate kinderen groeien, is het gemakkelijker om te zeggen of ze het echt krijgen of niet. "Naarmate peuters zich ontwikkelen, zijn ze erg gefocust op mij en wat van mij is, maar naarmate ze meer leren over vriendelijkheid, kunnen ze meer rekening houden met anderen in hun denken", zegt Schapiro. “Dit zijn de eigenschappen waar je op moet letten bij een kind. Ze zullen gaan nadenken over 'in de schoenen van iemand anders staan'.'

Waarom je zou moeten werken aan het opvoeden van vriendelijke mensen

Maak een korte wandeling over een willekeurig social-mediaplatform en je zult zien dat de wereld al een behoorlijk aantal mensen heeft die haat verspreiden. Maar naast het niet willen opvoeden van een andere, nou ja, eikel, zijn er een aantal persoonlijke en gemeenschapsgebaseerde voordelen die gepaard gaan met aardig zijn.

"Altruïsme is een krachtige kracht die alle ouders zouden moeten benutten", zegt Grover, eraan toevoegend dat kinderen die altruïstisch gedrag vertonen het volgende ervaren:

• Een groter gevoel van persoonlijke waarde.
• Verhoogd gevoel van eigenwaarde.
• Begrip van de oneerlijke sociale en economische complexiteit van de wereld.

"Door altruïstisch te zijn, leren kinderen dat oprechte vriendelijkheid betekent dat ze verder gaan dan hun behoeften en de minderbedeelden een helpende hand bieden", zegt hij.

Hoe leer je je kinderen aardig te zijn

De miljoen dollar vraag! Hoewel de beste manier om vriendelijke mensen op te voeden is om er zelf een te zijn, zijn hier een paar praktische manieren om kinderen vriendelijkheid bij te brengen:

Werk aan het reguleren van je emoties

Merk je dat je vaak van het handvat vliegt of snel geïrriteerd raakt? Daar zou je aan moeten werken. "Vriendelijkheid hangt samen met ons vermogen om onze gevoelens te reguleren, omdat het afhankelijk is van de mogelijkheid om de ervaring van iemand anders in gedachten te houden, niet alleen die van onszelf", zegt Denham. "Als we ons eigen werk niet hebben gedaan om voor onze gevoelens te zorgen, kan het moeilijk zijn om voor dat van iemand anders te zorgen."

Doe mee aan kleine vriendelijke daden

Je hoeft geen dalai lama te zijn om vriendelijkheid aan je kinderen te leren. Kleine daden van vriendelijkheid tellen ook. "Iemand voor je laten invoegen op de snelweg, een bejaarde voor je laten gaan in een lange rij in de winkel, je eigen behoeften een beetje opzij zetten om een ​​ander te ondersteunen - dit zijn allemaal manieren om geleefd te bieden ervaringen van vriendelijkheid”, zegt Denham.

Wees beleefd

"Kinderen leren door te kijken naar gedrag, dus als je vriendelijkheid toont, zal een kind dat oppikken en het gedrag imiteren", legt Schapiro uit. “Houd oogcontact als je met iemand in gesprek bent en zit niet op je telefoon; bedank mensen die in de dienstverlenende sector werken; stel jezelf voor aan een nieuwe buur en breng ze iets lekkers - deze kleine etiquettes zijn belangrijk.”

Lees de juiste boeken

Kristen Mosier, een moeder van drie kinderen uit Cranford, New Jersey en een van de oprichters van het Cranford Unity Project, een lokale organisatie die zich inzet om inclusiviteit te bevorderen en de stemmen van gemarginaliseerde groepen te versterken, zorgt ervoor dat de bibliotheek van haar kinderen gevuld is met fictie en non-fictieboeken met personages uit verschillende achtergronden, culturen en omstandigheden. "Ik hoop dat ze, door over verschillende ervaringen te horen, elk uniek verhaal gaan waarderen en empathie krijgen, terwijl ze hun eigen emotionele ervaring herkennen", zegt ze. "Deze boeken openen ook de deur voor belangrijke discussies die leiden tot een toename van hun leren en begrip."

Zorg goed voor jezelf

“Betoon niet alleen vriendelijkheid aan anderen; weet ook hoe je aardig voor jezelf kunt zijn”, benadrukt Denham. "Als je je kinderen laat zien dat je voor jezelf zorgt, kun je modelleren voor zelfzorg en zelfcompassie. Dit begint met reflectief zelfbewustzijn in de vorm van 'Ik heb vandaag een zware dag op het werk gehad, wat kan ik vanavond van mijn bord halen?'”

Doe mee

"Help uw kind betrokken te raken bij buurtprojecten, zoals voedselpantry's en andere vrijwilligersmogelijkheden, zoals het ondersteunen van recycling of fondsenwerving voor goede doelen", zegt Grover, eraan toevoegend dat het een bijzonder goede optie kan zijn voor oudere kinderen die de boot lijken te hebben gemist .

“Ik werkte met een tiener die extreem respectloos was naar zijn ouders en een giftig gevoel van recht had. Zijn ouders waren diep ontmoedigd door zijn gedrag en geen enkele therapie leek een verschil te maken”, herinnert Grover zich. "Op een zomer dwongen ze hem om een ​​baan aan te nemen om kinderen met een ernstige handicap te helpen."

Grover merkt op dat de taak erin bestond de kinderen naar het strand te dragen, ze in het water te houden en ze tijdens de maaltijden te helpen voeden. Tijdens het winkelen, legt Grover uit, duwde de tiener de kinderen in rolstoelen en moest ze door drukke winkelcentra lopen waar 'niemand leek te schelen' hoe moeilijk het leven voor deze kinderen was.

"Die zomer heeft hem grondig veranderd", zegt Grover. “Hij huilde in mijn kantoor over hoe oneerlijk het leven was voor deze kinderen. Hij had plotseling waardering voor zijn bevoorrechte leven, de vrijgevigheid van zijn ouders en zijn gezondheid en fysieke mobiliteit - dingen waar hij nooit eerder aan had gedacht. Hij werd enorm volwassen en de ervaring veranderde de loop van zijn leven.”