• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

Verbonden blijven met uw schoolkinderen

Evenwichtswet

Verbonden blijven met uw schoolkinderen Hoe onderhoud je een relatie met een kind dat studeert? Is het mogelijk om je band te koesteren en zelfs te verdiepen, ondanks dat we mijlenver van elkaar verwijderd zijn? Wat is het juiste aantal keren dat je haar moet schrijven, bellen en bezoeken? Moet je gewoon het snoer doorknippen, haar onafhankelijkheid erkennen en versterken, en haar laten bepalen hoeveel contact ze met je wil onderhouden? Je zult meer over deze vragen nadenken en erover discussiëren met je eerste student, en je zult ontdekken dat er verschillende antwoorden op deze vragen zullen zijn bij elk van je studenten.

Hoe balanceer je je communicatie met je studente, zodat ze zich verzorgd en herinnerd voelt, maar niet gecontroleerd en verstikt? Accepteer allereerst het feit dat er geen succesvolle formule is voor deze communicatieve evenwichtsoefening. Het kan gaan om een ​​korte e-mail om de dag, een telefoontje elke zondag om 12.00 uur, twee lange brieven per maand en een opvangpakket tijdens de examenperiodes. Je zult ontdekken dat er in de loop van de tijd een natuurlijk ritme van verbinding met elkaar zal ontstaan. Ze zal je veel subtiele en directe aanwijzingen geven over hoe ze contact met je moet houden - hoe vaak ze contact met je opneemt, de inhoud en toon van haar e-mails en brieven, hoe ze klinkt tijdens telefoongesprekken en hoe ze zich gedraagt ​​wanneer je op bezoek komt haar.

Hier is een concrete communicatieregel die je moet volgen nadat je je student hebt afgezet om aan haar eerste jaar te beginnen:wacht niet tot zij de eerste is die contact opneemt. Ze kan het gevoel hebben dat een telefoontje naar huis tijdens haar eerste week op de universiteit een teken is van haar gebrek aan onafhankelijkheid en haar onvermogen om met haar nieuwe omgeving om te gaan. Dus noem je "volwassen", verbijsterd, overweldigd, opgewonden en mogelijk eerstejaarsstudent met heimwee in die eerste week. Je liefdevolle en ondersteunende stem zal haar verankeren. Je tijdige telefoontje zal haar geruststellen dat hoewel ze het huis uit is, je er altijd voor haar bent.

Computercontact

E-mails kunnen kort of lang zijn. Omdat ze zo snel en gemakkelijk te verzenden zijn, kan het zijn dat u onbedoeld overdrijft. Maar tenzij uw kind aangeeft dat u haar te veel e-mails stuurt (meerdere per dag kunnen in die categorie passen), zou ik me niet al te veel zorgen maken over het "belasten" van haar met te veel computercontact. Het mooie van e-mail is het gemak, de frequentie en de directheid waarmee je kunt zeggen:"Ik denk aan je. Ik hou van je." Wees realistisch en verwacht geen onmiddellijke reactie - of een reactie op al uw e-mails. Vat het niet persoonlijk op dat de communicatie soms eenzijdig is, of dat haar antwoorden twee zinnen van vier woorden zijn. Blijf e-mails sturen. Geloof me, de verbinding wordt gemaakt.

Brieven...de "Andere Mail"

Gebaseerd op de getuigenissen van veel studenten die ik heb gekend (inclusief mijn eigen kinderen), gaat er niets boven het openen van je schoolmailbox en het vinden van een brief van thuis - een lange, sappige brief van thuis (tenzij het een lange, sappige brief is van je vriend of vriendin). Er is gewoon iets bijna magisch aan het openen van een voorheen lege doos en ontdekken dat daar iets voor je is verschenen. Het voelde geweldig toen je 8 was en het voelt nog steeds geweldig op 19. Alle brieven hoeven niet lang of sappig te zijn. Een van de brieven van mijn kamergenoot op de universiteit van zijn vader bestond uit kranten- en tijdschriftartikelen met 'FYI. Love, Dad' erop geschreven. De inhoud van al deze artikelen was altijd van bijzonder belang voor mijn kamergenoot en ik kon aan zijn glimlach zien toen hij de enveloppen opende dat hij en zijn vader een speciale band hadden. Of het nu een epos van 10 pagina's is dat aan beide zijden van het papier is geschreven, of een enkele strip die uw kind grappig zou vinden, laat die brieven maar komen!

Zorgpakketten

De aanblik van een zorgpakket van thuis in de postbezorgingskamer van de slaapzaal heeft menig student met slappe knieën en kwijlen achtergelaten (vooral als de geuren die uit het ingepakte pakket komen sterk genoeg zijn om herkenbaar te zijn). Hogescholen hebben lang geleden de knoop doorgehakt om geld te verdienen met het zorgpakketconcept. De zorgpakketten voor de universiteit die u kunt kopen, zijn meestal gericht op levering op verjaardagen, feestdagen en examenperiodes. Hoewel ik zeker weet dat ze heel graag een van deze college-aanbiedingen zou ontvangen, kan niets tippen aan het eten van haar favoriete zelfgemaakte lekkernijen. (Kom op, hoe kan een Melkweg vergeleken worden met uw legendarische citroenvierkanten!) Kosten, breuk en bederf zijn wat de inhoud en de frequentie van zorgpakketten van thuis beperken. Ik heb zorgpakketten ontvangen. Ik heb anderen ze zien krijgen. Ik heb ze naar mijn kinderen gestuurd. Ze zijn een gegarandeerde hit en liefdevolle connectie. Dus begin met het bakken van die citroenvierkantjes!

Het is aan jou

Het horen van de stemmen van familieleden (en zelfs het geblaf van zijn toegewijde hond) kan wonderen doen voor je studente. Telefoongesprekken hoeven inhoudelijk niet intiem te zijn om te horen hoe uw zoon zich voelt over zijn studentenleven. Luister naar de toon en het volume van zijn stem, zijn pauzes en aarzelingen - klinkt hij als zichzelf? Sommige kinderen zijn bang om aan de telefoon te praten als het niet goed gaat, omdat ze een ouder hebben zoals mijn moeder, die aan mijn eerste zin kon zien wanneer ik in de problemen zat. Maar ik was altijd beter af, zoals uw kind zal zijn als zijn verdriet wordt gehoord en hij de kans krijgt om zichzelf te ontlasten en uw liefdevolle steun te ontvangen.

Misschien wilt u de voordelen van een regelmatig vastgestelde telefoontijd (bijvoorbeeld elke zondagavond om 19.00 uur) in overweging nemen. Wetende dat hij regelmatig van je kan verwachten, zal hem een ​​emotioneel anker geven, iets goeds, vriendelijks en empathisch dat hem altijd zal troosten, hoeveel onzekerheid en verdriet hij ook voelt. Hij kan er ook regelmatig naar uitkijken om zijn vreugden en prestaties te delen en de geanimeerde reacties van zijn familie te horen. Er is een reden waarom de telefonische advertentiecampagne 'Reik uit en raak iemand aan' resoneerde met het publiek. We worden op een unieke manier geraakt door het geluid van de menselijke stem. Een van mijn studievrienden bedacht een toepasselijke term voor wekelijkse familietelefoontjes:boostershots.

We zijn er!

Zoals het nummer zegt:"Ain't nothing like the real thing." En er gaat niets boven persoonlijk contact met je student. Het bezoeken van uw kinderen brengt geld- en tijdoverwegingen met zich mee voor iedereen behalve de rijken en degenen die in de buurt van de school van hun kinderen wonen. De meeste universiteitsstudenten die ik ken, hebben familiebezoeken verwelkomd, buiten het verplichte jaarlijkse "ouderweekend"-bezoek dat door het college is gepland. Zorg ervoor dat u uw kind zo veel mogelijk van tevoren op de hoogte stelt. Verrassingsbezoeken zijn zelden een goed idee en kunnen soms gênant en teleurstellend zijn. Ouders die het favoriete eten van hun kinderen bij zich hebben, zijn bijzonder welkom.

Vat het niet persoonlijk op als uw student uw voorgestelde bezoekdata niet kan matchen met haar beschikbaarheid. Wees in plaats daarvan blij dat haar academische, sociale en buitenschoolse verplichtingen haar een vol, rijk collegiaal leven bieden. Het belangrijkste voor haar is de wetenschap dat je haar graag wilt zien. Als uw respectieve schema's bezoeken toestaan, des te beter. En vergeet niet dat er vakantie- en semesterpauzes zijn die uw kinderen meestal naar huis brengen.

Waarom ben je niet meer in de bibliotheek?

Of het nu via e-mails, brieven, telefoontjes of schoolbezoeken is, het is wat en hoe u met uw kinderen communiceert dat bepaalt hoe goed u verbonden blijft. Onvoorwaardelijke liefde, steun en begrip zouden al je communicatie moeten onderstrepen. Gebruik uw communicatie niet in de eerste plaats als gelegenheid om uw kinderen te grillen:hoeveel tijd besteedt u aan studeren in de bibliotheek? Hoeveel slaap krijg je doordeweeks? Drink je of gebruik je drugs? Waarom heb je je oma niet meer geschreven?

Er zijn manieren om een ​​idee te krijgen van hoe uw kind het op school doet - academisch, sociaal en emotioneel - zonder haar herhaaldelijk door "De Inquisitie" te leiden wanneer u contact met haar opneemt. Open vragen die interesse tonen in zijn leven - "Is inleidende biologie zo moeilijk als je had verwacht?" 'Hoe is de situatie van de kamergenoot?' "Heb je veel tijd gehad voor een sociaal leven, gezien je studie en voetballen?" - zijn altijd beter dan vragen en opmerkingen met ingebouwde verwachtingen, verwijten en schuldgevoelens:"Je herinnert je nog wel de GPA die je moet aanhouden om je beurs te behouden, nietwaar?" 'Hoe kun je in deze kamer studeren?' "We zouden het op prijs stellen als je een idee hebt of je slaagt of zakt voor je cursussen!"

Je hebt middelen tot je beschikking om je relatie met je schoolkinderen te onderhouden en zelfs te verdiepen. Verken ze allemaal en je zult al snel een comfortabel, gevarieerd communicatieritme en -frequentie ontdekken om je verbonden te houden.