Άδικη τιμωρία από το δάσκαλο

Ε Το 12χρονο παιδί μου, μαθητής της έκτης δημοτικού, "ενεπλάκη" σε ένα περιστατικό στο σχολείο που ήταν πολύ αναστατωμένο. Στεκόταν, προσπαθώντας να απομνημονεύσει γραμμές από ένα βιβλίο θεατρικών παραστάσεων, όταν ένας συμμαθητής του άρπαξε την επιγονατίδα του. Ο γιος μου φώναξε και έπεσε. Ήταν έκπληξη και πόνεσε! Ο δάσκαλος τράβηξε και τους δύο μαθητές και τους τιμωρούσε όταν ο γιος μου είπε:"Δεν έκανα τίποτα!" κάτι που του έφερε πρόσθετη τιμωρία για «αντιμιλώντας». Υποτίθεται ότι πρέπει να σωπάσει και να τιμωρηθεί πραγματικά άδικα; Αυτό απλά δεν μου φαίνεται σωστό.

Καταλαβαίνω ότι έχουν πολλά παιδιά να χειριστούν και είναι δύσκολο να ακούσεις την ιστορία του καθενός, αλλά νομίζω ότι του φέρθηκαν άδικα και δεν μου αρέσει η ιδέα ότι «η ζωή είναι απλώς άδικη και πρέπει απλώς να το αποδεχτεί». Πρέπει να εμπλακώ;

A Παρόλο που αυτό το περιστατικό ακούγεται σαν να αντιμετωπίζεται με την πολύ τυπική τιμωρητική απάντηση σε ένα παιδί που επικαλείται την αθωότητά του, θα σας πρότεινα να μην εμπλακείτε. Πρώτον, ποιος είναι περισσότερο αναστατωμένος από αυτό, εσύ ή ο γιος σου; Εάν είναι πραγματικά αναστατωμένος από αυτό το περιστατικό, θα πρέπει να του επιτραπεί να επικαλεστεί την υπόθεσή του σε έναν σύμβουλο καθοδήγησης, έναν διευθυντή κ.λπ. αλλά μάλλον ότι αυτό είναι ένα μικρό παράδειγμα κάποιου που δεν ήθελε να αφιερώσει χρόνο για να τον ακούσει. Αυτό είναι ένα μάθημα ζωής που είμαι βέβαιος ότι έχει πάρει μέχρι τώρα αν είναι 12 ετών. Είμαι βέβαιος ότι έχει βρεθεί σε άλλες καταστάσεις όπου ενήλικες ή/και παιδιά έκαναν υποθέσεις για κάτι, υποθέσεις που ήταν λανθασμένες. αυτή τη φορά αυτά τα ανθρώπινα λάθη κατέληξαν στο να «τιμωρηθεί» λανθασμένα.

Υπάρχουν πολλές πιο άξιες «μάχες» από αυτή για να ξοδέψετε την ενέργεια σας ή του γιου σας. Εάν αυτή η κατάσταση επαναληφθεί, νομίζω ότι ο γιος σας θα πρέπει να έχει ένα σχέδιο, γνωρίζοντας σε ποιον να απευθυνθεί και πώς να κάνει έκκληση, ώστε να έχει τις καλύτερες πιθανότητες να ακουστεί. Επιπλέον, ένα 12χρονο αγόρι κινδυνεύει με πολύ χειρότερα προβλήματα από τους συνομηλίκους του, αν «η μαμά του δίνει τις μάχες του» παρά αν κυλήσει με τις μπουνιές.