• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

Problemy z moczeniem u dziecka

P Mam pięcioletnią córkę, która urodziła się w wieku 28 lat tygodnie lub trzy miesiące za wcześnie. Nie uczyła się nocnika w ciągu dnia, dopóki nie skończyła 3,5 roku. Wciąż nie przetrwa nocy bez zmoczenia się. Doprowadziło to do wielu kłótni z moim mężem (jej ojczymem), ponieważ uważa, że ​​to moja wina. W końcu był w pełni wyszkolony w nocniku w wieku dziewięciu miesięcy, a jego matka i rodzina wspierają go. Oczywiście chcę, żeby osiągnęła suchość w nocy. Rozmawiałem z jej lekarzami i innymi lekarzami o tym, co robić. Wszyscy mówią, żeby zostawić ją w spokoju, i to nie jest rzadkością. Wiem, że moja mała dziewczynka ma głęboki sen. Trudno ją obudzić. Próbowałem rutyny „budzić ją co dwie godziny, żeby poszła do łazienki”. Nieważne, co zrobię, ona wciąż się moczy. Jeśli wstanę ją o 22.00, do północy będzie mokra. Myślę, że lekarze mają rację i powinniśmy pozwolić jej z tego wyrosnąć. Nie chcę jej traumatyzować. Ale mój mąż uważa, że ​​trzeba ją zdyscyplinować (lanie, krzyczenie na nią, wmawianie jej, że się myli, lub jest obrzydliwa). W jego słowach:„Skąd inaczej będzie wiedziała, że ​​robi coś złego?” Nie wierzę w jego sposób i groziłem, że go zostawię, jeśli kiedykolwiek poniży którekolwiek z moich dzieci w ten sposób. Nie wiem co robić. Nie chcę, żeby to ją uraziło. Nie chcę, żeby inne dzieciaki się z niej nabijały. Nie chcę, żeby się źle czuła. Nie chcę czuć się porażką i nie chcę dalej walczyć z mężem. Ta walka może stać się bardzo brzydka. Nie chcę, żeby moi teściowie i mąż ją poniżali, kiedy nie ma mnie w pobliżu. Przyłapałem ich już na tym. Jak mogę jej pomóc? Co ja robię ? Proszę nie drukować mojego imienia i nazwiska. Dziękuję Ci. A Moje serce boleje tylko z twojego powodu; jest to trudna sytuacja i na pewno nie otrzymujesz pozytywnego wsparcia od męża ani jego rodziny. Muszę ci jednak powiedzieć, że reakcje twojego męża, takie jak zawstydzanie, karanie, dawanie klapsów itp., są bardzo niepokojącymi reakcjami rodzicielskimi. Myślę, że w tym rodzinnym problemie jest coś więcej niż tylko reakcje twojego męża na nocne moczenie córki. Myślę, że główne problemy w twojej rodzinie istnieją między tobą a twoim mężem i są rozgrywane w tak dramatyczny, brzydki sposób w tej sytuacji moczenia nocnego. Oczywiście masz kilka opinii medycznych, które mówią, że to normalne zachowanie i ona z tego wyrośnie. Twój mąż traktuje to wyjaśnienie jak bzdury i obwinia córkę za to, że nie jest normalna „tak jak on”. Jego największym zmartwieniem wydaje się być jego własne zakłopotanie z powodu tego „haniebnego” zachowania. Oczywiście nie możesz pozwolić, aby twój mąż i/lub jego rodzina upokorzyli twoją córkę; jest bezbronną małą dziewczynką, która musi czuć się dobrze tak jak jest, a nie jak jakaś niekochana, zła porażka.

Nie zdziwiłabym się, gdyby twój mąż nie podzielał twoich poglądów na temat tego, jak odnosić się do dzieci i wspierać je. Nie ma sposobu, w jaki mogę ci to powiedzieć - jeśli nie pójdzie z tobą do dobrego terapeuty rodzinnego i nie będzie pracował nad problemami, które macie oboje, a które wpływają na twoje dzieci, musisz pomyśleć poważnie przynajmniej o oddzieleniu się od niego. Jesteś adwokatem swoich dzieci i musisz za wszelką cenę chronić ich serca i umysły, nawet jeśli oznacza to niewygodną rozłąkę. Nie wiem, dlaczego twój mąż zachowuje się tak haniebnie; potrzebuje pomocy, podobnie jak twoje małżeństwo, jeśli chcesz, aby było ono satysfakcjonujące. W międzyczasie ta mała dziewczynka została złapana w krzyżowy ogień i nie musi mieć więcej tego poniżającego gadania. Rozumiem, że moje sugestie mogą cię zdenerwować, ale z czystym sumieniem musiałem udzielić tej rady, aby chronić twoje dzieci i zachęcić cię do podjęcia pewnych decyzji, które należy podjąć. Bardzo cię podziwiam za to, że chcesz postępować dobrze ze swoimi dziećmi, nawet jeśli sprawia ci to kłopoty.