• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

Tantrums van peuters temmen

Temmen van driftbuien bij peuters

Peuters hebben driftbuien, voornamelijk als gevolg van frustratie en woede. Je peuter is waarschijnlijk erg veeleisend en ambitieus. Maar tegelijkertijd heeft ze waarschijnlijk een zeer lage drempel voor frustratie. Deze vluchtige combinatie leidt vaak tot driftbuien. Als je kind niet kan doen wat ze wil, of als je haar iets ontzegt in wat ze beschouwt als een wilsstrijd, raakt ze natuurlijk gefrustreerd. Maar een tweejarige heeft weinig woorden om haar frustratie te uiten. Ze heeft misschien niet eens de exacte woorden om uit te drukken wat ze wil. Wanneer verbale expressie wordt geweigerd, komt frustratie vaak fysiek tot uiting - door geweld of driftbuien.

Ouders van peuters moeten één ding in gedachten houden wanneer hun kind een driftbui begint te krijgen:Uw kind kan er niets aan doen . Oudere kinderen gebruiken vaak driftbuien om te laten zien dat ze het menen, om te laten zien hoe graag ze iets willen. Maar twee- en driejarigen hebben nog niet het vermogen om op deze manier te manipuleren. Wanneer haar frustratie tot een bepaald niveau toeneemt, verliest je peuter letterlijk de controle. Zie je kind als een snelkookpan:de stoom van frustratie bouwt zich op en bouwt zich op in haar totdat het uiteindelijk een explosie forceert.

Als het beangstigend voor je is om te zien hoe je peuter bezeten is door de demon van een driftbui, bedenk dan hoe ze zich moet voelen. Het is geen prettige ervaring om overweldigd te worden door de kracht van de eigen emoties. Driftbuien - en de oncontroleerbare interne woede die hen voedt - zijn erg eng voor je kind.

Een greintje preventie

De beste manier om met driftbuien om te gaan, is natuurlijk om ze te stoppen voordat ze beginnen. U moet de frustratie van uw kind in de gaten houden en proberen deze op een beheersbaar niveau te houden. Daarbij fungeer je als overdrukventiel op de snelkookpan van je kind.

Dit doet niet betekent dat je alles voor je kind moet doen, zodat hij nooit gefrustreerd raakt. Om te beginnen is een zekere mate van frustratie goed voor je tweejarige. Een van de meest bevredigende manieren waarop uw kind dingen kan leren, is voorbijgaan aan frustratie om te slagen in een taak. Als hij het kan, zal het doorwerken van frustratie je peuter veel leren over zichzelf en over het uitvoeren van bepaalde taken. Bovendien kan uw kind uw bemoeienis als een extra bron van frustratie beschouwen. Hij wil nieuwe taken onder de knie kunnen krijgen. Als je hem het niet laat proberen, is de kans even groot dat hij ontploft alsof hij het geprobeerd heeft en gefaald heeft.

Je moet je kind niet beschermen tegen elke ervaring van frustratie, maar je moet proberen het op een beheersbaar niveau te houden. Om dit te doen, moet u letten op wat uw kind doet. Let op tekenen van frustratie en probeer ze dan weg te werken. Als je merkt dat het frustratieniveau van je kind toeneemt, probeer dan een van de volgende dingen:

Q-tip

Vermoeidheid kan het competentieniveau van uw kind verlagen, evenals zijn drempel voor frustratie. En dat is een zekere formule voor driftbuien.

• Bied hulp aan voordat je peuter de driftbui bereikt. Als hij je hulp weigert, trek je dan terug. Onthoud dat je de frustratie van je kind kunt vergroten door te proberen het over te nemen.
• Moedig uw peuter aan om uit te rusten en er later met een frisse houding op terug te komen.
• Leid je peuter af met ander speelgoed, een snack, een boek of een video. Dit kan een goed moment zijn om wat rustige activiteiten aan te moedigen.
• Probeer je peuter constant woorden te leren die hem zullen helpen zijn woede en/of frustratie te uiten. Het onvermogen om deze emoties in woorden uit te drukken, vergroot de kans op driftbuien.

Naast het vanaf een veilige afstand in de gaten houden van het frustratieniveau van uw kind, moet u zich realiseren dat de grenzen die u stelt een andere externe bron van frustratie voor uw kind kunnen zijn. Je zou zeker niet achteruit moeten rollen om te voorkomen dat je je kleine engel beledigt. Maar stel limieten aan het gedrag van uw kind in de eerste plaats om de veiligheid te verzekeren en socialisatie te bevorderen. Probeer te voorkomen dat de wet willekeurig of - met bekende uitzonderingen - absoluut wordt vastgelegd.