• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

Grenzen stellen en gezond blijven

Grenzen stellen en gezond blijven

Te streng of te soepel?

Hier is een trefzeker recept voor conflicten:meng een ouder (wiens taak het is om regels te maken) en een kind (wiens taak het is om regels in twijfel te trekken) door elkaar. De resulterende machtsstrijd kan een gelukkig huis binnen enkele seconden in een oorlogsgebied veranderen en een voorheen rationeel persoon tot op de rand van waanzin drijven. Soms is het verleidelijk om de staat van beleg in te voeren -- of naar het andere uiterste te gaan en helemaal af te zien van regels.

Maar we weten allemaal wat er gebeurt als ouders geen grenzen stellen. Ze eindigen met onhandelbare kinderen waar iedereen een hekel aan heeft. En hoe zit het met de ouders die strenge regels handhaven zonder ruimte voor compromissen? Ik haat het ze te vertellen, maar raad eens wiens dochter het huis uit sluipt met een schraal buikhemd verborgen in haar portemonnee?

Het stellen van eerlijke regels en het consequent handhaven ervan zijn twee van de moeilijkste - en belangrijkste - dingen die een ouder voor een kind kan doen. Maar vaak zullen ouders gewetensvol regels opstellen, alleen om hun kleine limiettesters te laten klagen, bedreigen, huilen en, uiteindelijk, hen te beschuldigen van het verpesten van hun leven. Omdat elk gezin en elke situatie uniek is, hebben ouders vaak het gevoel dat ze nergens terecht kunnen voor antwoorden. Dit kan leiden tot twijfelen.

De uitdagingen

Denk eens aan deze levensechte situaties die zelfs de beste ouders bekend in de oren klinken:

• "Soms kom ik in de ruziecyclus met mijn dochter. Dan walg ik van mezelf omdat ik niet bij mijn wapens blijf en me door haar houding laat beïnvloeden! Helaas wordt ik soms zo gefrustreerd dat ik ga liggen de wet in woede. Het blijft een paar dagen hangen, dan laat ik het weer glijden! Ik ben al 10 jaar een alleenstaande ouder (weduwe). Ik dacht altijd dat ik iets probeerde goed te maken."
• "Er zijn vaak momenten waarop ik diep in mijn hart weet dat ik 'Nee' had moeten zeggen en vast had moeten houden aan mijn beslissing. Maar als je een slim kind hebt en ze slingeren verschillende redenen terug waarom je antwoord 'ja' zou moeten zijn ,' is het moeilijk om 'nee' te zeggen."
• "Als ik ooit 'nee' durf te zeggen en bij mijn besluit blijf, dan ben ik de 'meeste moeder' in onze hele gemeenschap. Ik krijg de lijst verbaal naar me gegooid van alle andere moeders die 'ja' hebben gezegd en hoe ik de 'enige' moeder ben die 'nee' zegt..."
• "Mijn 17-jarige dochter kan me soms zo van streek maken. 'Andere ouders zijn niet zo dominant', is wat ik hoor, of:'Ik ben op vakantie, waarom kan ik niet allemaal slapen dag en 's nachts met mijn vrienden kletsen?' Het geeft me het gevoel dat ik de enige moeder ben die zich zorgen maakt over haar kind, aangezien 'de andere ouders er niets om geven...'"

Wat moet een ouder doen? Je wilt geen autoritaire pestkop zijn, maar zodra je die deur voor ruzie opent, ben je gezonken. Deskundigen vertellen ouders dat ze standvastig en consistent moeten zijn, maar ze benadrukken ook hoe belangrijk het is om flexibel te zijn en bereid te zijn om met hun kinderen te onderhandelen. Is dit niet tegenstrijdig? Niet volgens Robert Brooks en Sam Goldstein, auteurs van "Raising Resilient Children":

"Consistentie is niet synoniem met rigiditeit of inflexibiliteit. Een consistente benadering van discipline nodigt uit tot doordachte aanpassing van regels en consequenties, zoals wanneer een kind de adolescentie bereikt en later in het weekend buiten mag blijven. Wanneer wijzigingen nodig zijn, moeten deze worden besproken met uw kinderen zodat ze de redenen voor de veranderingen begrijpen en input kunnen leveren."

Het stellen van regels waaraan kinderen zich zullen houden, is een eeuwenoude strijd. Maar met creativiteit, liefde en oneindig geduld kom je er levend uit! Opvoeder en auteur Nancy Samalin zegt:

"Het is normaal dat kinderen onze grenzen testen - zowel in woorden als in daden. Onafhankelijkheid vestigen van de autoriteit van volwassenen is een gezonde manier voor kinderen om hun eigen stijlen te vinden. De vraag is hoe ouders de lastige grens kunnen bewandelen tussen het toestaan ​​van hun kinderen om hun gevoelens uiten terwijl ze hun gezag als ouders laten gelden en de nodige grenzen stellen."

Het komt erop neer dat ouders de leiding moeten hebben, maar ze moeten ook bereid zijn om naar hun kinderen te luisteren en bereid zijn om regels aan te passen wanneer dat nodig is.

Tips van moeders

Gelukkig gaven de moeders die hun echte worstelingen bekenden niet op. Ze ontwikkelden strategieën om met hun unieke situaties om te gaan. Hier zijn enkele suggesties die voor andere ouders kunnen werken:

• "Een les die ik leerde was om het besluiteloze 'Nou...' te vervangen door een heel stellig 'Mama moet erover nadenken. Wacht tot ik een beslissing heb genomen.' Je kunt alleen volmondig 'ja' of 'nee' zeggen als je tijd hebt gehad om erover na te denken."
• "Als ik merk dat ik met mijn twee kinderen (opnieuw!) in die cyclus zit, doe ik iets wat ze allebei nogal overhaast vinden:ik verklaar eenvoudig dat er een misverstand is over wat er ging gebeuren. Als ik hoor het gekreun en geklaag dat "Het is niet eerlijk mam!" Ik kijk ze in de ogen en zeg:"We kunnen hier samen aan werken om tot een overeenkomst te komen of we kunnen het hele evenement gewoon annuleren; wat zou je willen doen?" Meestal komen we tot een acceptabele overeenkomst -- en snel! (Het kan een paar keer duren voordat het evenement wordt geannuleerd voordat het kind beseft dat je het meent!)"
• "Stop met toegeven! Dat is absoluut de slechtste actie die een ouder kan ondernemen wanneer hij probeert grenzen te stellen aan zijn kind(eren). Wees vastberaden, consequent, vriendelijk en direct. Zijn dat niet die eigenschappen die je van je kind wilt hebben? hebben? Ze moeten ze ergens leren! Waarom niet van jou?"
• "Een methode die ik heb geleerd, is de 'gebroken record'-reactie. Als je kind bijvoorbeeld ergens heen wil en je zegt nee, dan geven ze een reden waarom je ja zou moeten zeggen. Je zegt:'Niettemin zei ik Nee.' Dan gooien ze nog een reden terug waarom je ja zou moeten zeggen, en je zegt:'Hoe dan ook, ik zeg nog steeds nee.' In principe blijf je terugkomen met 'desalniettemin' en 'ongeacht', en ze geven echt de ruzie op.

• "Ik begin met de woorden, 'Wacht een minuut. Je drukt, alle weddenschappen zijn uitgeschakeld.' Als ze ruzie maken, zeg ik:"Wil je nu een stevig 'nee', of wil je dit op een later moment bespreken?" Ik zorg er ook voor dat ik met andere ouders praat. Je zou versteld staan ​​hoe gezond, sterk , en steunde je opeens!"
• "Te veel ouders laten de kinderen de baas zijn. We zorgen voor hen, en zo is het leven niet. Ouders moeten kinderen verantwoordelijkheid leren door hen verantwoordelijkheid te geven. Het gezinsleven moet teamwerk zijn, en iedereen in het team heeft een baan."
• "Voor elke minuut dat mijn zoon zijn avondklok overschrijdt, krijgt hij toegang tot een vergoeding van $ 5. Hij moet zijn boete betalen op het moment dat hij door de deur loopt."

• "Draag je 'gemene moeder'-hoed met trots! Mijn twee volwassen kinderen kijken terug en lachen nu om wat ze dachten dat 'gemeen' was, terwijl ze hun 12-jarige broertje er ook doorheen zien 'groeien'.'
• "Mijn 10-jarige dochter vindt het leuk om me na school op de parkeerplaats op de parkeerplaats te zetten en vrienden te vragen terwijl ze daar staan. Ik heb een plan ontwikkeld. Het is een automatisch 'nee' als ik Ik krijg niet genoeg waarschuwing (wat ongeveer een paar dagen betekent) en ze mag het niet vragen in het bijzijn van haar vrienden. Als ze de regel overtreedt, is het nu 'Nee' en 'Nee' voor de volgende keer.'

Aanbevolen lectuur:

• Positieve discipline door Jane Nelsen
• Een klein geheim om met tieners om te gaan door Jennie Hernandez Hanks
• "Ik ben niet gek, ik haat je gewoon!" door Roni Cohen
• De jaren van de achtbaan door Charlene Giannetti en Margaret Sagarese
• Veerbare kinderen opvoeden door Robert Brooks en Sam Goldstein
• Ja, je tiener is gek! Van je kind houden zonder je verstand te verliezen door Michael J. Bradley