Identieke tweelingen en vingerafdrukken

Omdat identieke tweelingen dezelfde genetica delen, kun je je afvragen of ze identieke vingerafdrukken hebben. Als je een mysterieroman schrijft of een tv-whodunit probeert op te lossen door te suggereren dat er een kwaadaardige tweeling aan het werk is, moet je misschien een andere oplossing vinden.

Eeneiige tweelingen hebben geen identieke vingerafdrukken, hoewel hun identieke genen ze zeer vergelijkbare patronen geven. De foetus begint vingerafdrukpatronen te ontwikkelen in de eerste weken van de zwangerschap.

Kleine verschillen in de baarmoederomgeving spannen samen om elke tweeling verschillende, maar vergelijkbare vingerafdrukken te geven. In feite heeft elke vinger een iets ander patroon, zelfs voor je eigen vingers.

Waarom dubbele vingerafdrukken niet identiek zijn

Identieke of monozygote tweelingen worden gevormd wanneer een enkele bevruchte eicel zich na de conceptie in tweeën splitst. Omdat ze uit één enkele zygote ontstaan, zullen de twee individuen dezelfde genetische samenstelling hebben.

Hun DNA is vrijwel niet te onderscheiden. Als je identieke tweeling DNA achterlaat op een plaats delict, kan het misdaadlab jullie niet uit elkaar houden met dat bewijs. Vingerafdrukpatronen zijn echter niet volledig genetische kenmerken.

Dit zou duidelijk moeten zijn, want je hebt niet dezelfde vingerafdruk op je linkerduim als je rechterduim, ook al heb je dezelfde genen die ervoor coderen. Probeer je vergrendelde iPhone met Touch ID maar eens met de verkeerde vinger te openen. Het werkt niet.

Elk van je vingers heeft een soortgelijk patroon van kransen, lussen en ribbels, maar ze zijn allemaal uniek. De politie neemt afdrukken van alle 10 vingers om ze te matchen met de vingers die op een plaats delict zijn gevonden. Een enkele vinger is niet voldoende.

Wetenschappers gebruiken dit onderwerp graag als voorbeeld van het oude 'natuur versus opvoeding'-debat. Vingerafdrukken zijn, samen met andere fysieke kenmerken, een voorbeeld van een fenotype, wat betekent dat het wordt bepaald door de interactie van de genen van een individu en de ontwikkelingsomgeving in de baarmoeder.

Hoe vingerafdrukken zich ontwikkelen

De uiteindelijke vorm van vingerafdrukken wordt verondersteld te worden beïnvloed door omgevingsfactoren tijdens de zwangerschap. Voeding, bloeddruk, positie in de baarmoeder en de groeisnelheid van de vingers aan het einde van het eerste trimester maken allemaal een verschil.

Vergelijkbare patronen van kransen en ribbels vind je in de vingerafdrukken van eeneiige tweelingen, omdat die in de genen zijn gecodeerd. Maar er zullen ook verschillen zijn als gevolg van omgevingscondities, net zoals er verschillen zijn tussen de vingers van de handen van elk individu.

Een hand of vinger kan de vruchtzak raken. Om deze reden zou het kleine drukverschil verschillende minutiae opleveren, de details van waar huidribbels samenkomen, eindigen of splitsen.

Aangenomen wordt dat de huidplooien van de vingertoppen zich vóór de 20e week van de zwangerschap vormen als gevolg van drukspanningen in de dermale cellaag van de vingers.

Onderzoekers vergelijken het met het bouwen van bergen door de tektonische platen van de aarde. Als het vingerkussen omhoog wordt gebracht, worden wat platte, evenwijdige richels zouden zijn, kronkels en lussen, zoals contourlijnen met gelijke hoogte op een kaart.

Vervolgens gaan de kussens achteruit gedurende de tijd dat de richels zich vormen en krijg je complexere patronen van bogen, kransen en lussen. Onregelmatigheden zijn het gevolg van subtiele verschillen in de mechanische krachten op elke vinger.

Vingerafdrukken zijn vergelijkbaar tussen identieke tweelingen, maar geen twee zijn hetzelfde. Nu kun je een plotfout ontdekken in een mysterieboek of film die anders beweert.


Previous:

Next: