• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

De tweet van mama geeft perfect de angst weer om na de pandemie weer ‘normaal’ te worden

De COVID-19-pandemie duurt al meer dan een jaar, maar de laatste tijd zijn er tekenen dat de VS op weg zijn naar herstel. Nieuwe gevallen van dit virus nemen af, mensen worden gevaccineerd en er is hoop dat het leven de komende maanden dichter bij normaal zal gaan lijken. Dat is een opluchting voor iedereen, maar velen zijn ook bezorgd over hoe het leven na de pandemie eruit zal zien. Moeder en CEO Emily Ramshaw denkt er net zo over, en ze ging onlangs viraal voor een reeks eerlijke en kwetsbare tweets die de complexe gevoelens vastleggen die zoveel ouders en verzorgers hebben.

"Plotseling raakte ik vandaag in paniek over het leven dat langzaam terugkeerde naar 'normaal'", schrijft Ramshaw. “Ik wil niet eindeloos reizen voor mijn werk. Ik wil niet dat mijn weekenden overbelast worden met activiteiten. Ik wil het bedtijd met mijn kind niet missen. Ik wil geen blazers dragen - of, verdorie, zelfs geen schoenen."

De pandemie heeft het leven zeker niet gemakkelijker gemaakt. Plots waren kinderen thuis van school en kinderopvang, het werk voor veel mensen ging volledig online, en leraren en essentiële werknemers merkten dat ze lange uren maakten en zichzelf vaak in gevaar brachten om hun werk te doen. Het was een crisis in elke zin van het woord en het heeft veel mensen gedwongen hun waarden, schema's en verplichtingen opnieuw te evalueren.

Ramshaws woorden hebben weerklank gevonden bij andere ouders, verzorgers en werknemers die moeite hebben om erachter te komen hoe een meer evenwichtige toekomst eruitziet. Een moeder zegt dat haar pre-pandemische schema bestond uit vijf uur 's ochtends wakker worden, drie uur woon-werkverkeer en haar kinderen nauwelijks elke dag te zien. "Ik wil niet terug naar 'normaal'", schrijft ze. "Ik wil een gulden middenweg."

Anderen zeggen dat de pandemie voor veel Amerikanen een wake-up call is geweest over het gebrek aan balans tussen werk en privéleven en ondersteuning, en ze hopen dat werkgevers en leiders er nota van nemen. "Ik denk dat het een goede zaak is om te beseffen dat we ver boven onze natuurlijke capaciteit leefden om ... alles ... ", voegt een andere persoon toe. “En we kunnen ervoor kiezen om het anders te doen. Ik kan me voorstellen dat veel werkgevers te maken zullen krijgen met deze veranderende behoeften van hun personeel.”

Natuurlijk heeft niet iedereen het voorrecht gehad om op het werk te verminderen of de pandemie vanuit de veiligheid van hun huis te verslaan. Leraren, gezondheidswerkers en andere essentiële werknemers zijn allemaal op het randje geduwd door de nieuwe eisen van het pandemische leven. Een persoon in de medische wereld schrijft:“Als gezondheidswerker verlang ik naar de pre-pandemische tijd. Ik wil twee volle dagen vrij, en ik verlang niet alleen naar een weekend zonder crisisdagen, maar naar een heel weekend dat ik vrij kan hebben. Een heel weekend zonder problemen, een heel weekend waar ik echt kan slapen.”

De pandemie heeft ziekte en verlies, financiële problemen, geestelijke gezondheidsproblemen en zoveel nieuwe dagelijkse uitdagingen met zich meegebracht. Het heeft ook ongelijkheden en systemische problemen binnen de Amerikaanse werkcultuur blootgelegd. Het is duidelijker dan ooit dat ouders toegang moeten hebben tot betaalbare kinderopvang, leraren en kinderverzorgers een eerlijke vergoeding nodig hebben en veel zorgverleners zouden kunnen profiteren van blijvende flexibiliteit om op afstand te werken en hun eigen schema's te maken wanneer dat nodig is.

We zijn er allemaal klaar voor dat deze vermoeiende, traumatische ervaring voorbij is, maar Ramshaw hoopt dat de vele problemen die tijdens de pandemie aan het licht zijn gekomen, niet onder het tapijt worden geveegd. "Dit jaar was hartverscheurend, deprimerend [en] verlammend in bijna alle opzichten", schrijft Ramshaw. "Ik bid dat de lessen die we eruit trekken - over ziekte en gezondheid, over gelijkheid en ongelijkheden, over hoe we leven en hoe we werken - blijvend zijn."