Vijfjarige dreigt met zelfmoord

V De begeleidingsadviseur van mijn eersteklasser belde me net om me te vertellen dat mijn zoon dreigde zelfmoord te plegen. Dit gebeurde in de klas. De counselor sprak met hem tijdens de lunch en vroeg hem wat hij voelde, en zo. Hij was boos en gefrustreerd. Hij vertelde de raadsman dat hij inderdaad wist hoe, want "Mijn vader heeft een jachtgeweer en ik weet waar het is." Zoals je je kunt voorstellen, ben ik buiten mezelf. En nee, hij kan niet bij het pistool komen. Hij heeft vaak gezegd dat hij wenste dat hij dood was en zei zelfs dat hij zelfmoord zou plegen tegen mij, maar altijd op een moment dat hij ofwel boos op me is of aandacht nodig heeft. Ik zou graag willen weten wat ik moet doen. Dit is een vijfjarige! Ik geloof dat aandacht hier het sleutelwoord is, maar hoe weet ik dat zeker? A Natuurlijk wil geen enkele ouder de dreigementen van een jong kind om zelfmoord te plegen toeschrijven als pogingen om aandacht te krijgen als deze doodswensen de indruk wekken van een diep depressief, bang of emotioneel overweldigd kind. Hij weet dat hij met deze zelfmoordbedreigingen de onverdeelde aandacht van volwassenen kan krijgen en hij zal ze waarschijnlijk blijven gebruiken als ze hem krijgen wat hij wil.

Uw zoon zou een professionele therapeut moeten raadplegen zodat hij een forum kan hebben om te zeggen wat hem zo boos, gefrustreerd en verwaarloosd maakt dat hij zich gedwongen voelt te zeggen dat hij dood wil. Ik weet zeker dat het voor u, uw man en alle andere familieleden en vrienden duidelijk is dat uw zoon nooit toegang hebben tot alle vuurwapens. We hebben de neiging om te denken dat jonge kinderen geen ernstige depressie en/of angst kunnen voelen, maar dat kunnen ze wel. Uw zoon moet leren om op een positievere manier met zijn woede en frustratie om te gaan, vanuit een optimistische positie. Deze verklaring in de klas suggereert dat hij hulp zoekt bij sommige emoties die hem overweldigen.

Ik zou ook een inventaris opmaken van alle belangrijke gebeurtenissen die zich in de familie hebben voorgedaan (bijvoorbeeld de dood van een familielid) waardoor hij misschien wanhopiger was geworden. Geef hem alstublieft de ervaren professionele hulp die hij nodig heeft en zorg ervoor dat deze gezinsgerichte therapeut u bij het therapeutische proces betrekt. Pak dit aan als een gezinsprobleem, niet als het probleem van uw zoon.


Previous:

Next: