• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

3 manieren om kinderen te helpen hun gevoelens te uiten

Het benoemen en valideren van de verstoorde gevoelens van uw kind is een goede opvoedingstactiek, maar het werkt niet bij elk kind. Als je kleintje vaak stilvalt of protesteert wanneer je vraagt ​​wat er aan de hand is, probeer dan deze alternatieve strategieën, die het beste werken voor kinderen van 5 jaar en ouder, van klinisch psycholoog (en moeder van drie).

Blijf dichtbij en stil.

Voor kinderen met perfectionistische neigingen of een onafhankelijke geest kan het zeggen:"Je bent zo overstuur" en "Ik zie dat je boos bent; dat is oké" tijdens een driftbui juist negatieve gevoelens versterken en schaamte aanwakkeren. Wees in plaats daarvan aanwezig en blijf kalm om uw kind te valideren en contact te maken. Je kunt beginnen door diep adem te halen en een stille mantra te herhalen, zoals "Er is niets mis met mij. Er is niets mis met mijn kind. Ik kan dit aan." Als je met je kind praat tijdens een kernsmelting, blijf dan bij zinnen zonder gevoelens. Probeer:"Ik ben hier bij jou." Als je je concentreert op je eigen regels en aanwezig bent voor je kind, zullen ze leren dat hun gevoelens niet zo eng zijn.

Ontwikkel een metafoor voor grote emoties.

Dit biedt een manier om met uw kind te communiceren zonder het gesprek rechtstreeks over hen te voeren. Op een rustig moment zou je kunnen zeggen:"Denk je ooit dat gevoelens werken als een lift? Stel je voor dat er een in de lobby is. Hij gaat naar verdieping twee, dan vier, en dan moet hij snel naar het dak voordat hij kan ga langzaam terug naar beneden. De lichamen van sommige mensen werken zo." Wees niet ontmoedigd als uw kind niets terug zegt. Ga verder en vertrouw erop dat ze uw inspanningen om het te begrijpen en te relateren hebben geregistreerd.

Verander het in een spel.

Probeer het beoordelingsspel om uw kind te helpen afstemmen op zijn eigen emoties. Nadat je kind gekalmeerd is, zeg je:"Ik ga vragen naar iets dat is gebeurd. Als het goed voelt, doe dan een duim omhoog. Als het gemengd is, geef me dan een duim opzij. Als het helemaal verkeerd is, duimen omlaag." Begin met een interpretatie die een lach en een duim omlaag zal krijgen. ("Toen we aan het voetballen waren, werd je boos omdat buitenaardse wezens onze bal kwamen stelen!") Zeg na een lach:"Of omdat je een doelpunt wilde maken en gefrustreerd raakte toen je dat niet deed." Als je kind je een duim omhoog geeft, ga dan niet verder op onderzoek. U kunt valideren met:"Dat begrijp ik." Vraag dan:"Wil je dat ik doorga? Geef me een duimbeweging om het me te laten weten."

Als uw kind grote uitbarstingen en meltdowns heeft die u overweldigen, of als u het gevoel heeft dat u en uw kind opgesloten zitten in een onproductieve dynamiek rond intense emotionele momenten, stelt Dr. Kennedy voor om professioneel advies in te winnen.