• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

Napady padaczkowe:rodzaje, objawy i leczenie

Strona 1

Napady padaczkowe:rodzaje, objawy i leczenie

Napad padaczkowy lub konwulsje pojawiają się nagle. Rzadko słychać sygnał. Ani osoba, która ma mieć atak, nie może powiedzieć:„Uważaj! Nadchodzi atak!” Osoba ta nie ma pojęcia, że ​​wkrótce nastąpi napad — chyba że miał je w przeszłości. Objawy mogą być dramatyczne i przerażające (co zwykle nazywa się grand mal napad padaczkowy) lub mogą być tak łagodne, że kilka sekund utraty przytomności mija bez świadomości (co nazywa się nieobecnością lub petit mal napad).

Napady mają wiele rozmiarów i kształtów

Istnieje ponad 20 rodzajów napadów, które rozróżnia się na podstawie określenia, gdzie sygnalizacja elektryczna w mózgu nie zadziałała i jak daleko rozprzestrzenia się „burza mózgów”. Jeśli niewypał wystąpi w obszarze mózgu, który reguluje ruch konkretnej kończyny, tylko ta kończyna będzie szarpnąć spazmatycznie. Jeśli przerwy w zapłonie wystąpią w obszarze mózgu, który kontroluje wzrok lub słuch, osoba może cierpieć na halucynacje. A jeśli niewypał występuje w układzie limbicznym, który obejmuje sferę emocjonalną, osoba może wpaść w histerię i niepokój. (Zobacz Dlaczego urazy głowy są tak niebezpieczne.) Te napady osobliwie objawowe nazywane są napadami „częściowymi” lub „ogniskowymi”.

Zwykle ludzie wiedzą, że mają drgawki; jest to stan, z którym wiele osób boryka się od urodzenia. Ci ludzie zwykle noszą bransoletki lub naszyjniki Medic Alert, aby ostrzec innych o ich stanie, i zwykle mają przy sobie odpowiednie leki przeciwpadaczkowe (takie jak Klonopin lub Dilantin). Ci ludzie wiedzą, co robić i czego się spodziewać. Nie ma potrzeby zabierania jednego z nich na oddział ratunkowy, gdy dozna ataku.

Objawy napadu typu grand mal lub napadu częściowego mogą obejmować:

• Nagła utrata przytomności połączona z upadkiem na ziemię
• Sztywna postawa ciała, po której następują niekontrolowane skurcze, szarpnięcia lub drgania
• Oczy przewrócone do góry
• Twarz i usta stają się niebieskie
• Pienienie w ustach lub ślinienie się
• Utrata kontroli nad pęcherzem lub jelitami
• Przygryzanie języka
• Chwilowe zatrzymanie oddechu

Napad może trwać nawet 90 sekund.

Strona 2

Dlaczego napady?

Pierwsza pomoc

Padaczka to zaburzenie układu nerwowego, które zaczyna się od wybuchu nieprawidłowej aktywności elektrycznej w kanałach mózgowych. Ten niewypał powoduje „blichtr” w normalnym funkcjonowaniu mózgu, który na zewnątrz objawia się jako konwulsja lub napad, który pojawia się raz po raz. Cechą charakterystyczną padaczki jest szybki sposób, w jaki dochodzi do napadu. Migotanie światła lub brak snu może wywołać napad.

Istnieje wiele powodów, dla których ludzie mają drgawki lub napady padaczkowe. Padaczka jest najczęstsza, ale są też inne przyczyny:

• Wysoka gorączka
• Uraz głowy
• Wycofanie alkoholu
• Zażywanie lub odstawianie narkotyków
• Guz mózgu
• Trucizna
• Wstrząs elektryczny
• Hiperwentylacja
• Wstrząs (ponieważ niewystarczająca ilość tlenu jest przesyłana do mózgu)
• Niedociśnienie (czyli bardzo niskie ciśnienie krwi)
• Niedotlenienie (zmniejszenie tlenu w tętnicach)
• Hipoglikemia (niski poziom cukru we krwi), szczególnie u diabetyków

Niebezpieczeństwa napadów

Jak wskazaliśmy, napady same w sobie niekoniecznie są niebezpieczne, z wyjątkiem sytuacji, gdy występują po raz pierwszy u zdrowej osoby. Ale ze względu na możliwość, że choroba spowodowała drgawki, ważne jest, aby zabrać osobę na oddział ratunkowy w celu uzyskania pomocy, gdy tylko napad minie.

Inne niebezpieczeństwo zatarcia ma charakter czysto środowiskowy. Osoba może mieć atak i upaść na twardą podłogę, raniąc głowę. Osoba podczas pływania może mieć napad padaczkowy i grozi jej utonięcie. Osoba prowadząca samochód może mieć drgawki, co wywołuje wiele poważnych skutków ubocznych. A jeśli napad trwa dłużej niż pięć minut, zawsze istnieje możliwość uszkodzenia serca, nerek lub mózgu.

Ze względu na potencjalne zagrożenia w takich sytuacjach ludzie powinni być świadomi historii medycznej drugiej osoby, zwłaszcza podczas podróży służbowych lub dla przyjemności. Należy odnotować przechowywanie leków i każdy powinien wiedzieć, co zrobić w celu udzielenia pierwszej pomocy, jeśli osoba w grupie ma napad.

Oczekiwanie, aż napad ustąpi:zakazy udzielania pierwszej pomocy

Niewiele możesz zrobić, gdy ktoś ma napad, poza przenoszeniem mebli z dala od niebezpieczeństw. Możesz poluzować ubranie osoby i spróbować pomóc jej paść na ziemię, gdy zacznie spadać.

Jest jednak wiele rzeczy, których NIE powinieneś robić, gdy ma miejsce atak. Te „nie” są krytyczne.

NIE…

• Spróbuj powstrzymać osobę, która ma napad. Możesz spowodować rozerwanie mięśni lub złamanie kości.
• Wciśnij cokolwiek między zęby osoby. Może to spowodować złamane zęby – lub złamany palec – twoje.
• Wylać na osobę lodowatą wodę w nadziei, że „wyrwie” ją z niej. Rozpryskiwanie wody nie tylko nie będzie miało żadnego efektu, ale może również spowodować uduszenie!

Strona 3

Zanim założysz plaster

Często mówi się, że umieszczenie ołówka lub szpatułki między zębami osoby, która ma napad, zapobiega odgryzieniu języka.

Zło. Chociaż to już prawie de rigueur w edukacji zdrowotnej (i filmach o Aleksandrze Wielkim i Cezarze Rzymskim) ta technika nic nie robi. Najgorsze, co może się zdarzyć, to to, że osoba ugryzie się w język i zacznie krwawić. Jeśli umieścisz coś innego w ustach osoby, na przykład ołówek lub szpatułkę, może to złamać i połknąć część.

Po upadku:leczenie po zakończeniu napadu

Po tym, jak ofiara wyjdzie z konwulsji, należy podjąć kilka kroków pierwszej pomocy, aby zapewnić komfort i bezpieczeństwo:

1. Wezwij pomoc w nagłych wypadkach. Jeśli to możliwe, staraj się nie odchodzić od strony ofiary (na wypadek jakichkolwiek komplikacji).
2. Sprawdź, czy dana osoba nie jest członkiem rodziny lub bliskim przyjacielem, czy nie ma bransoletek lub zawieszek na szyi. Możliwe, że dana osoba cierpi na epilepsję lub inną chorobę wymagającą szczególnej pomocy lekarskiej. Przygotuj się, aby powiadomić zespół ratunkowy, gdy przybędzie.
3. Sprawdź oddech ofiary. Jeśli nadal nie oddycha lub oddycha z trudnością, wykonaj resuscytację usta-usta.
4. Kiedy osoba wychodzi z ataku, nie przestrasz go. Nie panikuj ani nie zadawaj pytań. Pozwól mu odpocząć. Po ataku osoba może być zdezorientowana, bardzo senna, a nawet wojownicza i agresywna. Nie przejmuj się. To normalna część „wychodzenia” z napadu.
5. Odwróć głowę osoby (lub jej całe ciało) na bok, aby zapobiec zadławieniu, jeśli wymiotuje.
6. Obserwuj, czy wokół ust ofiary nie ma oparzeń. Jeśli tak, możliwe, że drgawki były spowodowane zatruciem.
7. Osoba, która doznała ataku, może w tym momencie zapaść w głęboki sen. Może dość głośno chrapać. Jest to dość powszechne i nie ma się czym martwić.

Ała!

Jeśli dziecko zaczyna mieć drgawki w trakcie takich chorób wieku dziecięcego jak odra czy świnka, może to oznaczać poważne problemy z układem nerwowym. Powinieneś natychmiast zadzwonić do swojego pediatry.

Napady padaczkowe u dzieci

Chociaż drgawki u dzieci są najbardziej przerażające ze wszystkich, one również są stosunkowo nieszkodliwe po przejściu drgawek. W dzieciństwie mogą pojawić się pierwsze oznaki padaczki. Ponadto wysoka gorączka lub poważne zaburzenia żołądkowo-jelitowe mogą powodować drgawki. Napady mogą również stać się trwałym lub przejściowym następstwem gorączki reumatycznej.

Jednak ważne jest, aby natychmiast zwrócić się o pomoc medyczną, jeśli jest to pierwszy napad, który widziałeś. Może to być objaw czegoś poważnego i mogą być potrzebne leki.

Jeśli dziecko ma napad, należy postępować zgodnie z tymi samymi procedurami udzielania pierwszej pomocy, co w przypadku osoby dorosłej — z jednym wyjątkiem. Jeśli napad jest wynikiem wysokiej gorączki, wykonaj następujące kroki pierwszej pomocy zamiast wcześniejszych:

1. Podaj dziecku ibuprofen lub paracetamol po ustąpieniu napadu.
2. Wypłucz go letnią wodą. (Ciepła woda jest bardziej kojąca niż zimna.)
3. Nigdy nie wkładaj dziecka do wanny. Jeśli Twoje dziecko ma kolejny atak, może utonąć!

Te trzy środki powinny obniżyć temperaturę Twojego dziecka bez powodowania niebezpiecznych skutków ubocznych. Obniżając temperaturę, zmniejszasz szanse na kolejny atak.