• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

5 gedragsproblemen bij peuters en hoe ermee om te gaan

Het lijkt nog maar gisteren dat ik een lieve kleine baby had, een en al glimlach en coos. Natuurlijk, hij huilde en poepte veel - en die 24-uurs voedingen deden me bijna binnen - maar hij wierp zichzelf tenminste nooit huilend op de grond omdat ik hem zijn fopspeen niet in de waterbak van de hond wilde laten dopen.

Plotselinge meltdowns, onverklaarbare hongerstakingen, bijtende vader - voor de ouder van een peuter is het allemaal normaal. Maar als je voor het eerst een ouder bent zoals ik, weet je misschien niet wat normaal peutergedrag is en wanneer je je zorgen moet maken.

Ik sprak met Dr. Arielle Ornstein, een kinderarts bij de Northeast Medical Group Pediatrics in Rye Brook, New York, en een moeder van twee, over wat we mogen verwachten. Hoewel we waarschijnlijk allemaal de fase hebben gehoord die de 'verschrikkelijke 2s' wordt genoemd, zegt Ornstein dat deze moeilijke periode al in 12 maanden kan beginnen en soms tot de leeftijd van 4 of 5 jaar kan duren.

Gedurende deze tijd, zegt Ornstein, is het typisch voor uw kind om grenzen te verleggen en zijn wil uit te oefenen. Peuters kunnen impulsief, uitdagend en zelfs agressief zijn. Als je voorheen goedaardige baby plotseling koppig, boos en irrationeel is, zijn ze volkomen normaal, benadrukt Ornstein. Ze zegt zelfs:"Het zou moeilijk zijn om een ​​kind te vinden dat dit gedrag op een bepaald moment in deze leeftijden niet vertoont."

"Het komt allemaal grotendeels voort uit de interne strijd van uw kind om te leren en onafhankelijk te willen zijn terwijl ze met de wereld omgaan, maar ook nog steeds een ouder nodig hebben om regels en grenzen voor hen te stellen", zegt Ornstein.

Hieronder staan ​​andere verzorgers en ik stil bij vijf veelvoorkomende manieren waarop onze peuters zich gedragen naar hun leeftijd, terwijl Ornstein ons allemaal adviseert hoe we deze lastige maar volkomen normale gedragsproblemen bij peuters het beste kunnen aanpakken.

1. Kieskeurig eten

Mijn kleine foodie at altijd alles wat ik hem voorzette. Nu haalt hij zelfs zijn neus op voor zijn favoriete maaltijden. Afgelopen dinsdag at hij de hele dag bijna niets behalve clementines. Toen ik hem de volgende dag een clementine aanbood, viel die regelrecht op de grond.

Stephanie Pitawanakwat, uit Sudbury, Ontario, zegt dat haar 3-jarige neefje een heel speciaal dieet volgt:“Hij zal geen ander vlees eten dan bologna en hotdogs. Hij zal komkommers eten, maar dat is eigenlijk de enige groente die ik hem ooit heb zien eten. En hij zal fruit eten.'

Wat te doen: Als het gaat om kieskeurig eten, zegt Ornstein dat er niets is om je zorgen over te maken zolang je kind groeit.

"Het is absoluut OK en heel typisch voor uw kind om zijn dieet te beperken tot een of twee favoriete voedingsmiddelen", zegt ze. "Houd er rekening mee dat hun smaak en voorkeuren dagelijks kunnen veranderen, dus blijf verschillende soorten voedsel aanbieden of probeer een nieuwe vorm (d.w.z. gestoomde versus rauwe wortelen)."

2. driftbuien

De eerste keer dat het gebeurde, dacht ik dat hij fysieke pijn had. Het gezicht van mijn zoon werd felrood, hij balde zijn kleine vuisten, verknoeide zijn mond en begon komisch kleine tranen te huilen - allemaal omdat ik zijn sokken had aangetrokken? Later die avond gebeurde het opnieuw:hij wierp zichzelf van pijn op de grond toen ik hem na vier boeken afsneed.

Een oppas uit New York City kijkt terug op de tijd dat ze de 4-jarige vertelde waar ze voor zorgde dat hij geen frisdrank mocht hebben:"Dit kind begon in een oogwenk te schreeuwen en te huilen, boogers stroomden over zijn gezicht en stampten met zijn voeten en op de tafel beuken, nauwelijks in staat om te ademen.”

Wat te doen: Volgens Ornstein worden driftbuien veroorzaakt door het onvermogen van peuters om hun frustratie en woede over hun gebrek aan controle te uiten:"Kortom, deze emoties zijn te groot voor hen om te verwerken, en er gaat een sluisdeur open!"

Hoewel elk kind anders is, zegt Ornstein, moeten ouders het negeren zolang het kind zichzelf of anderen geen pijn doet.

"Elke aandacht is slecht en zal het gedrag aanmoedigen", zegt ze.

3. Agressie

Misschien wel het meest zorgwekkende en gênante gedrag is wanneer mijn zoon bazig, gemeen of ronduit agressief is. Onlangs hadden we een heerlijke ochtend in de kinderbibliotheek toen mijn normaal zo lieve zoon een ander jongetje over zich heen schoof dat hij had betrapt op spelen met "zijn" speelgoeddinosaurus.

Erin Peplar, een moeder uit Burlington, Ontario, zegt dat toen haar nu 6-jarige een peuter was, hij zelden de agressor was. Maar als een ander kind een stuk speelgoed zou wegnemen of in zijn gezicht zou komen, zou hij onmiddellijk reageren door te slaan.

"Hij was erg defensief en territoriaal", zegt Peplar. "Hij had geen impulscontrole."

Wat te doen: Net als driftbuien zegt Ornstein dat agressie wordt veroorzaakt doordat peuters moeilijk weten hoe ze hun emoties moeten uiten.

"In tegenstelling tot driftbuien, wil je dit gedrag niet laten voortduren", zegt ze.

De beste manier van handelen, zegt Ornstein, is ze uit de situatie te verwijderen of naar wie dan ook de agressie is gericht. Ze zegt bijvoorbeeld:"Als ze met speelgoed gooien, breng je ze naar een andere kamer, of als ze bijten terwijl je ze vasthoudt, leg je ze neer met een kalm en vastberaden 'nee'."

4. Obsessies

Waarom moet elk schattig enthousiasme van onze kinderen veranderen in een obsessie? Mijn zoon heeft 100 boeken en de enige die hij wil lezen is 'Little Blue Truck'. Of hij snuift als ik 'Little Wheel Turning in My Heart' zing, omdat het lied dat hij eigenlijk wil dat ik voor hem zing - non-stop, als hij zijn zin had - 'Wheels on the Bus' is. Wanneer je hem probeert te scheiden van zijn geliefde "Paw Patrol"-sticker, begint hij te schreeuwen.

Wat te doen: Hoe vervelend het ook is voor ouders, volgens Ornstein is dit ook normaal.

"Er zijn geen negatieve gevolgen van herhaling, dus ga je gang en zing de ABC's 100 keer voor hen", zegt ze.

5. Instructies negeren en onderbreken

Etenstijd was vroeger een gelegenheid voor mijn man en ik om elkaar op onze dagen in te halen. De laatste tijd brengen we het door met schreeuwen over het gebrabbel van onze peuter. Volgens andere ouders wordt het alleen maar erger als hij verbaal wordt.

"Mijn bijna 3-jarige herhaalt steeds weer hetzelfde, zonder tussendoor adem te halen", zegt Rebecca Alwine, een moeder uit Augusta, Georgia.

Wat te doen: Volgens Ornstein:"Peuters hebben een 'selectief gehoor' en hebben ze echt niet de aandachtsspanne om te luisteren en instructies te verwerken."

Als het gaat om onderbreken, zegt Ornstein dat de meeste kinderen onder de 3 jaar het concept van om de beurt een gesprek niet begrijpen. In plaats van met ze te redeneren, zegt ze:"Je kunt proberen ze af te leiden en ze een taak te geven totdat je klaar bent om deel te nemen."

De bottom line

Als u zich zorgen maakt over dit of ander gedrag dat uw peuter vertoont, moedigt Ornstein ouders aan om met hun kinderarts te praten. Als de agressie van uw peuter bijvoorbeeld blijft escaleren en ouders zich zorgen maken dat dit zichzelf of anderen daadwerkelijk lichamelijk letsel zal toebrengen, of als het lijkt alsof driftbuien vaak gedurende de dag voorkomen en hun dagelijkse activiteiten aanzienlijk beïnvloeden, zoek dan hulp.

"Peutergedrag kan buitengewoon frustrerend zijn en zorgt er vaak voor dat ouders hun haar uit willen trekken", zegt Ornstein. "Denk eraan:het is maar een fase."