• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

Aanvallen:soorten, symptomen en behandeling

Pagina 1

Aanvallen:soorten, symptomen en behandeling

Een aanval of stuiptrekking gebeurt plotseling. Er is zelden een signaal. Ook kan de persoon die op het punt staat een aanval te krijgen niet zeggen:"Pas op! Hier komt een aanval!” De persoon heeft geen idee dat er een aanval gaat plaatsvinden, tenzij hij of zij deze in het verleden heeft gehad. Symptomen kunnen dramatisch en beangstigend zijn om te zien (wat meestal een grand mal wordt genoemd) aanval), of ze kunnen zo mild zijn dat de paar seconden van bewustzijnsverlies voorbijgaan zonder dat iemand zich ervan bewust is (wat een afwezigheid wordt genoemd) of een petit mal hartinfarct).

Aanvallen zijn er in vele maten en vormen

Er zijn meer dan 20 soorten aanvallen, die worden onderscheiden door te bepalen waar de elektrische signalen in de hersenen niet werken en hoe ver de "brainstorm" zich verspreidt. Als de ontsteking optreedt in het gebied van de hersenen dat de beweging van een bepaald ledemaat regelt, zal alleen dat ledemaat krampachtig schokken. Als de misfire optreedt in het gebied van de hersenen dat het gezichtsvermogen of het gehoor regelt, kan een persoon last hebben van hallucinaties. En als de misfire optreedt in het limbische systeem, dat de emotionele arena bedekt, kan een persoon hysterisch en angstig worden. (Zie waarom hoofdletsel zo gevaarlijk is.) Deze enkelvoudig symptomatische aanvallen worden "partiële" of "focale" aanvallen genoemd.

Meestal weten mensen dat ze epileptische aanvallen hebben; het is een aandoening waar veel mensen sinds hun geboorte mee te maken hebben gehad. Die mensen dragen meestal Medic Alert-armbanden of -kettingen om anderen op hun toestand te wijzen, en ze hebben meestal geschikte anti-epileptica bij zich (zoals Klonopin of Dilantin). Deze mensen weten wat ze moeten doen en wat ze kunnen verwachten. Het is niet nodig om een ​​van hen naar een spoedafdeling te brengen als hij een aanval krijgt.

De symptomen van een grand mal of partiële aanval kunnen de volgende zijn:

• Een plotseling verlies van bewustzijn gecombineerd met een val op de grond
• Stijve lichaamshouding, gevolgd door oncontroleerbare spasmen, schokken of spiertrekkingen
• Ogen naar boven gerold
• Gezicht en lippen worden blauw
• Schuim op de mond of kwijlen
• Verlies van blaas- of darmcontrole
• Tongbijten
• Tijdelijke ademhalingsonderbreking

Een aanval kan wel 90 seconden duren.

Pagina 2

Waarom aanvallen?

EHBO

Epilepsie is een aandoening van het zenuwstelsel die begint met een uitbarsting van abnormale elektrische activiteit in de doorgangen van de hersenen. Dit mislukken veroorzaakt een "glitter" in de normale hersenfunctie, die uiterlijk wordt weergegeven als een stuiptrekking of aanval die in de loop van de tijd steeds weer optreedt. Het kenmerk van epilepsie is de snelle manier waarop een aanval plaatsvindt. Een flikkerend licht of een gebrek aan slaap kan een aanval veroorzaken.

Er zijn veel redenen waarom mensen stuiptrekkingen of toevallen hebben. Epilepsie komt het meest voor, maar er zijn andere oorzaken:

• Hoge koorts
• Hoofdletsel
• Alcoholontwenning
• Drugsgebruik of ontwenning
• Hersentumoren
• Gif
• Elektrische schok
• Hyperventilatie
• Schok (omdat er niet genoeg zuurstof naar de hersenen wordt gestuurd)
• Hypotensie (wat een zeer lage bloeddruk is)
• Hypoxie (een afname van zuurstof in de slagaders)
• Hypoglykemie (lage bloedsuikerspiegel), vooral bij diabetici

De gevaren van aanvallen

Zoals we hebben opgemerkt, zijn aanvallen op zichzelf niet per se gevaarlijk, behalve wanneer ze voor het eerst optreden bij een verder gezond persoon. Maar vanwege de mogelijkheid dat een onderliggende medische aandoening de stuiptrekking heeft veroorzaakt, is het belangrijk om de persoon naar de afdeling spoedeisende hulp te brengen zodra de aanval voorbij is.

Het andere gevaar van inbeslagname is puur milieu. Een persoon kan een aanval krijgen en op een harde vloer vallen, waarbij zijn of haar hoofd gewond raakt. Een persoon kan tijdens het zwemmen een aanval krijgen en loopt het gevaar te verdrinken. Een persoon kan een stuiptrekking krijgen tijdens het rijden, wat veel ernstige bijwerkingen met zich meebrengt. En als een aanval langer dan vijf minuten duurt, is er altijd de mogelijkheid van hart-, nier- of hersenbeschadiging.

Vanwege de mogelijke gevaren in deze situaties, moeten mensen op de hoogte zijn van elkaars medische geschiedenis, vooral wanneer ze voor zaken of plezier reizen. Medicatieopslag moet worden genoteerd en iedereen moet weten wat te doen voor eerste hulp als een persoon in de groep een aanval heeft.

Wachten tot de aanval afneemt:de 'DON'T's' van eerste hulp

Er is heel weinig dat je kunt doen terwijl iemand een aanval heeft, behalve om meubels uit de buurt te verplaatsen. Je kunt de kleding van de persoon losmaken en proberen hem op de grond te helpen als hij begint te vallen.

Er zijn echter veel dingen die u NIET moet doen als er een aanval plaatsvindt. Deze “do nots” zijn cruciaal.

NIET...

• Probeer de persoon die de aanval heeft in bedwang te houden. U kunt ervoor zorgen dat de persoon spieren scheurt of een bot breekt.
• Dwing iets tussen de tanden van de persoon. Dit kan resulteren in gebroken tanden - of een gebroken vinger - van jou.
• Gooi ijskoud water over de persoon in de hoop dat het hem of haar eruit "schudt". Niet alleen heeft opspattend water geen effect, maar het kan de persoon ook doen stikken!

Pagina 3

Voordat u de pleister omdoet

Er wordt vaak gezegd dat het plaatsen van een potlood of tongspatel tussen de tanden van een persoon met een aanval helpt voorkomen dat hij of zij van de tong afbijt.

Fout. Hoewel het bijna de rigueur is geweest in gezondheidseducatie (en films over Alexander de Grote en Caesar van Rome) doet deze techniek niets. Het ergste dat kan gebeuren is dat een persoon op zijn of haar tong bijt en deze gaat bloeden. Als je iets anders in de mond van de persoon stopt, zoals een potlood of een tongspatel, kan hij of zij het breken en een deel ervan inslikken.

Na de val:behandeling als de aanval voorbij is

Nadat het slachtoffer uit een stuiptrekking is gekomen, zijn er enkele eerstehulpmaatregelen die genomen moeten worden om comfort en veiligheid te garanderen:

1. Bel voor noodhulp. Probeer indien mogelijk de zijde van het slachtoffer niet te verlaten (voor het geval er complicaties zijn).
2. Controleer of er armbanden of neklabels zijn voor dokterswaarschuwingen, als de persoon geen familielid of goede vriend is. Het is mogelijk dat de persoon epilepsie heeft of een andere aandoening heeft die specifieke medische aandacht vereist. Wees klaar om het noodteam te vertellen wanneer ze aankomen.
3. Controleer de ademhaling van het slachtoffer. Als hij of zij nog steeds niet of moeilijk ademt, voer dan mond-op-mondbeademing uit.
4. Als de persoon uit de aanval komt, laat hem of haar dan niet schrikken. Doe niet paniekerig en stel geen vragen. Laat hem of haar rusten. Na een aanval kan een persoon verward, erg slaperig of zelfs strijdlustig en gewelddadig zijn. Wees niet gealarmeerd. Het is een normaal onderdeel van het "uitkomen" van een aanval.
5. Draai het hoofd van de persoon (of zijn of haar hele lichaam) opzij om verstikking te voorkomen als hij of zij moet overgeven.
6. Kijk of er brandwonden rond de mond van het slachtoffer zijn. Als die er zijn, is het mogelijk dat de stuiptrekkingen het gevolg waren van vergiftiging.
7. De persoon die de aanval heeft gehad, kan op dit punt in een diepe slaap vallen. Hij of zij kan behoorlijk luid snurken. Het is heel gewoon en niets om je zorgen over te maken.

Auw!

Als een kind stuiptrekkingen krijgt in de loop van kinderziektes als mazelen of de bof, kunnen deze wijzen op ernstige problemen in het zenuwstelsel. U moet onmiddellijk uw kinderarts bellen.

Aanvallen bij kinderen

Hoewel aanvallen bij kinderen het meest angstaanjagend zijn, zijn ook zij relatief ongevaarlijk nadat de convulsies zijn overgegaan. In de kindertijd kunnen de eerste tekenen van epilepsie verschijnen. Verder kunnen hoge koorts of ernstige gastro-intestinale stoornissen convulsies veroorzaken. Epileptische aanvallen kunnen ook een permanente of tijdelijke nawerking worden van reumatische koorts.

Het is echter belangrijk om onmiddellijk medische hulp in te roepen als dit de eerste aanval is die u heeft gezien. Het kan een symptoom zijn van iets ernstigs en er kan medicatie nodig zijn.

Als een kind een aanval krijgt, moet u dezelfde eerstehulpprocedures volgen als bij een volwassene, met één uitzondering. Als de aanval het gevolg is van hoge koorts, volg dan deze eerstehulpstappen in plaats van de eerdere:

1. Geef uw kind baby ibuprofen of paracetamol nadat de aanval voorbij is.
2. Spons hem of haar af met lauw water. (Warm water is rustgevender dan koud.)
3. Plaats uw kind nooit in het bad. Als uw kind opnieuw een aanval krijgt, kan hij of zij verdrinken!

Deze drie maatregelen zouden de temperatuur van uw kind moeten verlagen zonder gevaarlijke bijwerkingen te veroorzaken. Door de temperatuur te verlagen, verkleint u de kans op een nieuwe aanval.