• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

Trwałość obiektu:co to jest i jak dzieci mogą ją rozwijać

Trwałość obiektu jest wyjaśniona jako zdolność zrozumienia, że ​​ludzie i przedmioty istnieją nawet wtedy, gdy nie można ich zobaczyć oczami, poczuć ich dotykiem lub usłyszeć dźwiękiem. Niemowlęta zwykle nie rozumieją trwałości przedmiotu, dlatego denerwują się, gdy nie widzą już przedmiotu ani swojego rodzica podczas grania w gry takie jak a kuku.

Trwałość obiektu to kamień milowy poznawczy u niemowląt, który po raz pierwszy zbadał Jean Piaget, szwajcarski psycholog. Przeczytaj ten post, aby dowiedzieć się, czym jest trwałość obiektu, w jakim wieku dzieci ją osiągają oraz jakie czynności możesz wypróbować, aby ćwiczyć tę umiejętność.

Jak dzieci rozwijają trwałość obiektów?

Trwałość obiektu u niemowląt rozwija się etapami z niewielkimi osiągnięciami w różnym wieku. Jean Piaget zaproponował teorię rozwoju poznawczego u niemowląt. Zgodnie z tą teorią niemowlęta rozwijają trwałość obiektu pod koniec „etapu sensomotorycznego”, który trwa do 24 miesiąca lub dwóch lat.

Poniżej przedstawiono sześć podetapów etapu sensomotorycznego, które ostatecznie prowadzą do rozwoju trwałości obiektu.

1. Od urodzenia do jednego miesiąca: Nazywa się to etapem schematu odruchów. Niemowlęta zaczynają rozumieć, jak porusza się i działa ciało. Na tym etapie widzenie jest zamazane, dlatego nie są oni dobrze świadomi obiektów, aby zrozumieć ich zniknięcie z ich wzroku. Na tym etapie niemowlęta wolą patrzeć na twarze i rozwijać wzrokowe śledzenie, zamykanie dłoni i umiejętności ssania.

2. Od jednego do czterech miesięcy :Nazywa się to etapem reakcji okrężnych pierwotnych. Niemowlęta zaczynają zauważać i śledzić ruchy przedmiotów. Na tym etapie zaczynają szukać obiektu, ale tylko na kilka sekund. Podczas tego kursu stają się coraz bardziej świadomi swoich rąk, ramion, nóg i oczu. Ten etap obejmuje opracowanie reakcji na znajome twarze, przedmioty, takie jak ich ulubiona zabawka, dźwięki i zdarzenia, takie jak otwieranie ust podczas karmienia.

3. Cztery do ośmiu miesięcy: Nazywa się to etapem reakcji wtórnych okrężnych. Niemowlęta zaczynają sięgać po przedmioty, które są częściowo ukryte. Jeśli przedmiot jest całkowicie ukryty, dziecko nie będzie próbowało po niego sięgnąć. Dziecko uczy się koordynowania widzenia i lęku. Na tym etapie planowane są działania, ale dzieci w większości powtarzają podobne czynności z tym samym przedmiotem.

4. Osiem do dwunastu miesięcy: Nazywa się to etapem koordynacji wtórnych reakcji okrężnych. Na tym etapie pojawia się podstawowe rozumienie trwałości obiektu. Dziecko z powodzeniem wydobywa niewidoczny obiekt, gdy jest wielokrotnie ukrywany w lokalizacji A. Ale jeśli obiekt zostanie przeniesiony do lokalizacji B, nawet gdy dziecko patrzy, dziecko będzie kontynuowało wyszukiwanie obiektu w lokalizacji A. Ten błąd nazywa się klasycznym A -nie-B błąd.

5. Dwanaście do osiemnastu miesięcy: Nazywa się to etapem trzeciorzędowych reakcji kołowych. Niemowlęta są teraz w stanie odzyskać obiekt ukryty kilka razy w różnych miejscach w ich polu widzenia. Jeśli jednak obiekt nie zostanie znaleziony, dziecko nie podejmie żadnych prób przeszukania obiektu w innych miejscach, które nie znajdowały się w jego polu widzenia w momencie ukrywania.

6. Osiemnaście do dwudziestu czterech miesięcy: Ten etap nazywa się wynalezieniem nowych środków poprzez kombinację mentalną. Dziecko całkowicie uznaje trwałość przedmiotu, wydobywa przedmiot całkowicie ukryty i nie wykonuje już błędów A-nie-B. Dziecko może również znaleźć przedmioty, gdy dokona się niewidoczna zmiana układu.

Gry wspierające trwałość obiektów

Niemowlęta i małe dzieci zwykle rozwijają trwałość obiektu niezależnie od otrzymywanego bodźca zewnętrznego. Niemniej jednak rodzice mogą próbować grać w gry, które mogą pomóc wzmocnić koncepcję trwałości obiektu. Te gry mogą również pomóc w ćwiczeniu kilku innych umiejętności fizycznych i poznawczych dziecka.

1. Peek-a-boo :To ulubiona gra rodziców i opiekunów. Niemowlęta uwielbiają patrzeć na twarze, a ta zabawa w znikanie i szybkie pojawianie się twarzy intryguje dziecko. Możesz ukryć twarz za dłońmi, kocami i ręcznikami. Wywołaj imię swojego dziecka, gdy chowasz przed nim twarz, a jeśli dotknie okrycia, upuść/zdejmij okrycie, za którym się chowałeś, i powiedz „znalazłeś mnie” lub „peek-a-boo”.

2. Ukryj i szukaj: Niemowlęta rozpoznają głosy swoich opiekunów. Użyj tej zdolności rozpoznawania głosu, aby pomóc dziecku uświadomić sobie, że jesteś wokół niego, gdy jesteś poza zasięgiem wzroku. Dziecko może czasami się zdenerwować podczas tej gry, ponieważ nie znajduje cię w zasięgu wzroku, ale słyszy twój głos. Może to prowadzić do lęku separacyjnego, ale stopniowo dziecko zda sobie sprawę z twojej obecności na podstawie twojego głosu, nawet gdy jesteś poza jego polem widzenia.

3. Ukryj zabawkę: Wybierz ulubioną zabawkę dziecka i powoli chowaj zabawkę pod kocem lub ręcznikiem, podczas gdy dziecko patrzy. Upewnij się, że wystaje część zabawki. Zachęć dziecko, aby znalazło zabawkę, a kiedy ją odkryje, zawołaj „tu jest” lub „zobacz, co znalazłeś”. Stopniowo rób wyzwanie, całkowicie ukrywając zabawki.

4. Pudełko na zabawki dotyczące trwałości obiektu: Jest to prosta drewniana zabawka z otworem na górze i tacą z jednej strony z małą piłeczką. Wrzuć piłeczkę do dołka i zwróć uwagę dziecka na piłeczkę, która toczy się na tacce. Powtórz to kilka razy, a następnie pozwól dziecku spróbować. Ta zabawka pomaga rozwinąć trwałość obiektów, koordynację ręka-oko i umiejętności zapamiętywania u niemowląt.

Lęk separacyjny i trwałość obiektu

Niemowlęta mogą wykazywać lęk separacyjny z powodu braku trwałości obiektu. Jeśli dziecko zobaczy, że rodzic wychodzi z pokoju i zamyka drzwi, zakłada, że ​​rodzic zniknął na zawsze. Dziecko może stać się niespokojne i uspokoi się tylko wtedy, gdy rodzic pojawi się ponownie w polu widzenia dziecka.

Starsze dzieci, u których rozwinęła się trwałość obiektu, mogą również wykazywać lęk separacyjny. W ich przypadku wiedzą, że rodzica, który wyszedł z domu do pracy, nie ma na kilka godzin . Lęk separacyjny może osiągać szczyt w wieku dziewięciu miesięcy i może trwać w dzieciństwie. Według Stanford Medicine lęk separacyjny zwykle kończy się w wieku trzech lat.

Osiągnięcie stałości obiektu kładzie podwaliny pod kilka innych zdolności poznawczych, takich jak przypominanie sobie ostatniego widzianego położenia obiektu. Niemowlęta stopniowo rozwijają trwałość obiektu, a rodzice mogą im pomagać poprzez odpowiednie gry i zabawy. Gdy Twoje dziecko przejdzie przez okres niemowlęcy, nabierze biegłości w trwałości obiektu i rzadko będzie miało problemy, takie jak lęk separacyjny.