Onbenullige lijnen overschrijden

Ik ben de thuisblijfvader van een 4-jarige jongen genaamd Noah en een 2-jarig meisje genaamd Josefina. Iedereen heeft me altijd verteld dat zindelijkheidstraining voor meisjes makkelijker is dan voor jongens. Maar ik begreep niet waarom. Zou Jo op een dag gewoon haar blokkades neerleggen, zichzelf excuseren, een exemplaar van The New Yorker pakken? , en naar de badkamer gaan, de deur achter zich sluitend? Want echt, dat was de enige manier waarop het minder werk zou zijn dan het trainen van mijn zoon.

Zindelijkheidstraining Noah was een makkie, grotendeels omdat hij altijd bij me was. Mijn vrouw, Karel, en ik waren typische ouders die voor het eerst voor het eerst kwamen, doodsbang om Noah aan zijn lot over te laten, zelfs niet voor de tijd die het ons kostte om naar de badkamer te rennen. Door onze neurose, in combinatie met het feit dat ik degene was die bij hem thuis bleef, merkte ik dat ik hem vaak als een ham onder mijn arm gooide om te gaan plassen (niet dat ik normaal gesproken een ham meeneem om te plassen). Dus vanaf de vroegst mogelijke leeftijd had Noah een constant voorbeeld van hoe mannen in de badkamer zaken moesten doen. En de zaken waren goed; toen de tijd rijp was, sloeg Noah het trainingsprogramma volledig om en werd bijna van de ene op de andere dag de Chief Operating Officer van het toilet. Tijdens zijn tijd in die positie hebben we nog nooit een nat bed of een misplaatste plas gehad.

Gerelateerde functies:

  • 20 beste tips voor zindelijkheidstraining ooit
  • Je grappigste verhalen over zindelijkheidstraining
  • Quiz:Is het tijd om te beginnen met zindelijkheidstraining?

Mijn meisje snapt het niet

Jo, aan de andere kant, is in de war over hoe ze verondersteld wordt om te gaan met het potje. Tegen de tijd dat ze arriveerde, waren Karel en ik over de zenuwen van onze nieuwe ouders heen; onze houding was dat als er iets echt mis was terwijl we onder de douche stonden, in de kelder de was aan het doen waren of op het toilet waren, de hond of Noah ons zou waarschuwen. Onze ontspannen houding betekende onder andere dat Jo nooit echt veel kansen heeft gehad om haar moeder te zien plassen, en dat heeft mijn dochter een beetje verbijsterd over wat er van haar wordt verwacht.

We waren in het park de eerste keer dat ik merkte dat er iets niet klopte. Noah deed wat hij normaal doet als hij moet gaan:hij riep:"Ik moet plassen!" Waarop ik kalm antwoordde:"Je weet wat je moet doen."

Noah rende weg om zijn favoriete boom water te geven, een boom die net ver genoeg van de speeltuin verwijderd is zodat ik de blikken van andere ouders kan vermijden. Hij stond voor de boom met zijn rug naar het park, zoals eerder geleerd, en klemde zijn overhemd tussen zijn borst en kin. Ik nam plaats tussen Jo in de speeltuin en Noah bij zijn boom zodat ik ze allebei in de gaten kon houden. Op dat moment merkte ik dat Jo haar eigen shirt had opgetild, het onder haar kin had gestopt zoals Noah, en nu rond de schommel rende, haar buik uitstak en iets schreeuwde dat veel leek op "Ah hago peee!" Ze ging uiteindelijk bij een van de poten van de klimrek zitten en wachtte tot Noah terugkwam. Toen Noah klaar was met zijn transactie met de vegetatie en Jo zag dat hij zijn overhemd instopte, liet ze haar eigen overhemd zakken, hief haar handen op en schreeuwde:'Taa daa!' Gelukkig had ze haar broekje aan.

Het was best schattig, en ik schreef het toe aan een kortstondige aanval van aap zien, aap doen. De volgende ochtend slenterde Jo echter de badkamer in terwijl ik het toilet gebruikte en begon me opzij te gespierd. Alleen gekleed in haar luier gooide ze haar dikke buik over de rand van het toilet. Na ongeveer 15 seconden keek ze op en zei:"Ahgo plassen." Toen gaf ze me een ondersteunend klopje op de knie en dwaalde weg terwijl ik werd achtergelaten om na te denken over wat er net was gebeurd. En ja hoor, toen ik de status van haar luier ging controleren, was deze vol.

Gerelateerde functies:

  • 20 beste tips voor zindelijkheidstraining ooit
  • Je grappigste verhalen over zindelijkheidstraining
  • Quiz:Is het tijd om te beginnen met zindelijkheidstraining?

Een staande baan

Karel en ik beschouwden dit als een teken dat ons kleine meisje klaar was voor zindelijkheidstraining - een volle zes maanden eerder dan onze zoon, zou ik kunnen toevoegen. Natuurlijk, haar begrip van het proces was een beetje gebrekkig, maar dit was een kleine rimpel die kon worden gladgestreken met wat van onze gepatenteerde hete lucht voor ouderschap.

Mijn vrouw nam Jo mee naar de badkamer wanneer ze maar kon, wat niet vaak was, aangezien ze fulltime werkt. Jo was minder enthousiast over deze onderzoekstochten en besteedde meestal haar tijd aan het legen van de handdoekenkast, in plaats van nuttige tips van mama te krijgen.

De verwarring leek zich uit te breiden. "Kijk, papa! Jo leert hoe ze haar penis moet gebruiken om te plassen als een grote meid!" riep Noah op een ochtend uit. Toen klapte hij. Jo straalde van trots. Toen ik haar luier weer verschoonde, besloot ik dat Karel haar inspanningen in de badkamer moest opvoeren.

Maar Jo was rechtvaardig in haar overtuiging dat het de bedoeling was dat ze staand moest plassen, en Karel zette nu elke keer dat ze Jo probeerde te laten zitten, met dikke vuisten tegen de kaak. Ze waren allebei gefrustreerd, Noah begreep niet waarom we niet blij waren dat Jo naar het toilet ging, en eerlijk gezegd was ik te gek. Dus drie maanden na de eerste boomplas besloten Karel en ik om te stoppen.

Ik wou dat ik je kon vertellen dat we het allemaal doorhadden en dat er een gelukkige oplossing was, maar we zijn er nog niet. Jo draagt ​​nog steeds de luiers, en ze blijft proberen het toilet staand te gebruiken.

Ik ben eigenlijk een zekere trots op het feit dat mijn kleine meid zoveel van haar broer en papa houdt dat ze zelfs wil plassen zoals wij, en ik maak me echt niet zo'n zorgen. Zoals de meeste kinderen van haar leeftijd, is ze gewoon een beetje in de war als het gaat om het onderhandelen over de fijne kneepjes van de badkamer. Ze komt erachter wanneer de tijd rijp is.

Maar ons verhaal kan enkele van onze vooroordelen over het opvoeden van jongens en meisjes uitdagen. Elke moeder die me vertelde dat het makkelijker was om een ​​meisje zindelijk te maken dan een jongen, was ook degene die het voorbeeld gaf en de training deed. Mijn voorspelling:naarmate meer vaders de rol van eerstelijnszorgverlener op zich nemen, zullen we ontdekken dat veel van onze opvattingen over ouderschap ongeveer net zo nauwkeurig zijn als het idee van een klein meisje dat ze zou moeten plassen als een jongen.

Oorspronkelijk gepubliceerd in het septembernummer van tijdschrift voor ouders.


Previous:

Next: