Hoe oudere ouders de zorgen over COVID-19 met hun kinderen kunnen bespreken

Zelfs als uw kinderen volwassen worden en zelf kinderen hebben, zijn het nog steeds uw kinderen. Op dit moment worden oudere volwassenen beschouwd als een hoger risico op ziekte om het coronavirus op te lopen. Ondanks die persoonlijke risico's, kunnen de meeste oudere ouders niet anders dan zich zorgen maken over hoe het hun kinderen en kleinkinderen vergaat tijdens de pandemie.

Ouders, hoe oud ze ook zijn, blijven moederlijke en vaderlijke zorgen voor hun kinderen. Als ouder van volwassen kinderen wil ik weten dat het nu goed met ze gaat en dat hun jongere kinderen ook oppassen. Maar hoe bereid je je voor op zulke emotionele discussies?

Hoe u emotionele zorgen kunt bespreken met uw volwassen kinderen

Eerst en vooral moet je als oudere ouder voorbereid zijn met feiten en logica. Als uw familie een voorgeschiedenis heeft van psychische stoornissen, is het belangrijk om te begrijpen welke gevolgen dit voor uw kinderen kan hebben, vooral nu, aangezien de wereldwijde pandemie en het daaropvolgende isolement angst en depressie kunnen verergeren.

Ten tweede moet je openstaan ​​voor de gevoelens van je volwassen kinderen. Hier zijn enkele stappen om u te helpen beide te doen.

Hoe u kunt luisteren naar en praten met uw volwassen kinderen.

Nu je klaar bent om emotionele gesprekken te voeren, is het tijd voor oudere ouders om het gesprek te beginnen. Als u en uw kinderen al een gevestigd vertrouwen hebben, zal het veel gemakkelijker zijn om empathische communicatie uit te voeren.

Als oudere ouders en hun nu oudere kinderen echter een lange geschiedenis van miscommunicatie en vermijding hebben, zal dit een grotere uitdaging zijn en tot ruzies leiden. Dit is een kans om die communicatiegewoonten en relaties te verhelpen.

In beide gevallen volgen hier aanbevelingen voor praten en luisteren:

1. Begrijp wat het betekent om te luisteren.

Luisteren vereist respect voor de gedachten, meningen en gevoelens van een ander zonder oordeel, kritiek of onderbreking.

Nadat je je geliefde geduldig hun ervaringen hebt horen vertellen, is het tijd om deel te nemen aan het gesprek. Doe dit geleidelijk, gedachte voor gedachte, en wacht op hun reacties voordat je verder gaat.

Voordat u in feiten (en vooral conclusies) springt, moet u zich inleven in wat uw kind heeft gezegd. Gebruik korte zinnen als:"Ik hoor je zorgen. Kun je me meer vertellen?"

Op deze respectvolle toon helpt u uw volwassen kind zijn gedachten, gevoelens en ideeën uit te breiden. Deze houding van jouw kant komt begripvol over, wat een opluchting kan zijn voor de spreker.

2. Weet hoe te reageren.

Als je het gevoel hebt dat je volwassen kind alles heeft gezegd wat het kan, is het jouw beurt om aandachtig te reageren. Vergeet niet om ze eerst te prijzen voor het delen. Erken dan dat het moeilijk is om gevoelens onder woorden te brengen en waardeer het dat ze proberen dit te doen.

Als ze verkeerd zijn geïnformeerd over uw risico of uw huidige gezondheid, kunt u ze corrigeren. U wilt dat uw volwassen kind zich bewust is van uw omstandigheden (lichamelijk of emotioneel) en wat u proactief doet om voor uzelf te zorgen.

Het komt vaak voor dat oudere mensen zich betutteld of zelfs gemarginaliseerd voelen door hun jongere kinderen. Dit is waarom je met feiten bent gekomen - nu kun je je volwassen kinderen voorzichtig corrigeren omdat ze je onderschatten.

3. Bespreek openlijk eventuele lichamelijke ziekten.

Als u inderdaad niet gezond of robuust bent en reeds bestaande medische problemen heeft gehad voorafgaand aan de pandemie, willen uw volwassen kinderen misschien specifieke zaken horen die u liever vermijdt.

Deel alleen de basis, zoals uw symptomen en uw medische zorg. Het kan later belangrijk worden voor uw volwassen kinderen om u te helpen of iemand te vinden die dat kan. Deel alle bronnen die je hebt verzameld om hun last te verlichten.

Als je deze middelen nog niet hebt ontwikkeld, bespreek dan de mogelijkheden met hen. Dit gesprek kan moeilijker zijn, dus neem de tijd en vraag uw kinderen om geduldig te luisteren, zoals u voor hen deed.

Nu ben jij degene die empathie en oprecht begrip nodig heeft. Als je dat niet krijgt, vraag er dan om.

4. Bespreek openlijk je ontberingen.

Je kinderen zijn volwassen, maar ze zijn nog jong. Ze hebben waarschijnlijk niet de worstelingen meegemaakt die u bent tegengekomen, zoals immigratie, ziekte of de dood van vrienden of een echtgenoot.

Laat hen weten hoe u de pandemie ervaart, wat waarschijnlijk niet de eerste crisis in uw leven is.

Verduidelijk doelen.

Als we het over de pandemie hebben, zullen er waarschijnlijk gevoelens uit het verleden en het heden naar boven komen. Maar probeer niet alles tegelijk te bespreken, want dat kan gevoelens van hulpeloosheid of angst voor een onzekere toekomst opwekken.

Je doelen zijn om verbinding, liefde en begrip te voelen. Ze mogen geen verder trauma veroorzaken door in eerdere worstelingen te springen. Je wilt je overweldigen, niet overweldigen.

De crux van de zaak is om gefocust te blijven, in ieder geval in het begin, op de huidige pandemie en hoe je elkaar er doorheen kunt steunen, zelfs van veraf.

Het beste doel is om je liefdevolle band en relatie met je volwassen kinderen te bevorderen. Ze moeten eraan herinnerd worden dat je van ze houdt.

Het komt erop neer.

Blijf vooral op de hoogte van de emoties van uw volwassen kind. Als ze van concrete uitleg en suggesties houden, nadat je goed hebt geluisterd, ga daar dan mee in. Als ze meer diepgaande discussies willen, geef ze dat dan.

Hoe volwassen ze ook lijken, ze zijn waarschijnlijk vrij nieuwe ouders en nieuw in wereldcrises. Luister en leer van elkaar. Dit is een kans om jullie band te versterken.


Previous:

Next: