Oorzaken en risico van doodgeboorte

Intra-uteriene foetale dood is de klinische term voor doodgeboorte die wordt gebruikt om de dood van een baby in de baarmoeder te beschrijven. De term wordt meestal toegepast op verliezen op of na de 20e week van de zwangerschap.

Zwangerschappen die eerder verloren gaan, worden als miskramen beschouwd en worden door keuringsartsen anders behandeld. Ouders van een doodgeboren baby krijgen bijvoorbeeld een geboorte- en overlijdensakte, terwijl die van een miskraam dat niet krijgen.

Voor velen die een dergelijk verlies hebben meegemaakt, kan de grens tussen een doodgeboorte en een miskraam vaak willekeurig lijken, maar het mag op geen enkele manier suggereren dat de emotionele reactie van een ouder meer of minder diepgaand is.

Incidentie van doodgeboorte

Volgens de Centers for Disease Control and Prevention komt foetale sterfte voor bij ongeveer 1 op de 100 zwangerschappen in de VS. Vroege doodgeboorte (van 20 tot 27 weken) komt slechts iets vaker voor dan late doodgeboorte (28 weken of later). Volgens de CDC zijn er ongeveer 24.000 doodgeborenen in de Verenigde Staten.

Foetale dood wordt over de hele wereld anders gedefinieerd, op basis van de zwangerschapsduur en het gewicht van de foetus. Op sommige plaatsen kan de drempel variëren van minimaal 16 weken tot minimaal 26 weken bij een gewicht van minimaal 400 gram tot minimaal 500 gram.

Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie waren er in 2015 wereldwijd 2,6 miljoen doodgeborenen, met meer dan 7178 doden per dag. De meeste kwamen voor in ontwikkelingslanden. Achtennegentig procent kwam voor in lage- en middeninkomenslanden. Ongeveer de helft van alle doodgeboorten vond plaats tijdens de geboorte (intrapartumperiode), het grootste risicomoment.

Oorzaken

Alles bij elkaar zal ongeveer één op de vier doodgeborenen onverklaard zijn. Van degenen met een gediagnosticeerde oorzaak, zijn de meest voorkomende:

  • Aangeboren geboorteafwijkingen
  • Genetische afwijkingen
  • Plastic abruptie en andere placenta-stoornissen (zoals vasa previa)
  • Plaatsstoornis die leidt tot foetale groeibeperking
  • Navelstrengcomplicaties
  • Baarmoederruptuur

Risicofactoren

Er zijn verschillende factoren die een vrouw een groter risico op doodgeboorte kunnen geven. Sommige zijn factoren die u kunt beheersen; anderen kun je niet.

Gezondheid van moeder

Uw algemene gezondheid en welzijn zijn van cruciaal belang bij het bepalen van uw vermogen om een ​​kind te voldragen. Hypertensie, diabetes, lupus, nierziekte, schildklieraandoeningen en trombofilie zijn slechts enkele van de aandoeningen die verband houden met doodgeboorte. Roken, alcohol en obesitas kunnen ook bijdragen.

Ras

Etniciteit en ras spelen ook een rol, zowel in termen van genetische aanleg als de sociaaleconomische barrières die sommige moeders beletten toegang te krijgen tot perinatale zorg. Afro-Amerikaanse vrouwen hebben tegenwoordig twee keer zoveel kans op een doodgeboorte in vergelijking met blanke vrouwen.

Leeftijd

Vergevorderde maternale leeftijd is niet de factor die het vroeger was dankzij geavanceerde perinatale technologieën. Toch hebben vrouwen ouder dan 35 meer kans op onverklaarbare doodgeboorten dan jongere vrouwen.

Meerlingzwangerschap

Het dragen van meer dan één baby verhoogt het risico op doodgeboorte. Als gevolg hiervan wordt bij vrouwen die in-vitrofertilisatie (IVF) ondergaan, vaak aanbevolen om één embryo per cyclus terug te plaatsen om de kans op een doodgeboorte te verkleinen.

Blootstelling aan geweld

Huiselijk geweld kan vrouwen van alle rassen en economische status treffen. In armere gemeenschappen kunnen hoge werkloosheidscijfers, drugsgebruik en opsluiting echter samen een nog groter risico voor moeder en ongeboren kind opleveren.

Geschiedenis van problemen

Een voorgeschiedenis van zwangerschapsproblemen, waaronder groeibeperking van de foetus en vroeggeboorte, vertaalt zich in een hoger risico op doodgeboorte bij een volgende zwangerschap. Ondertussen hebben vrouwen die eerder een doodgeboorte hebben gehad twee tot tien keer meer kans om een ​​andere te ervaren.

Een doodgeboorte ervaren

Het meest voorkomende teken van een doodgeboorte is wanneer een moeder haar baby niet meer voelt bewegen. Als uw arts bevestigt dat uw baby in feite doodgeboren is, krijgt u waarschijnlijk twee opties:

  • Weeën opwekken met medicatie zodat het binnen een paar dagen begint
  • Wachten op een natuurlijke bevalling binnen een week of twee

Als je een doodgeboorte meemaakt, is het normaal dat je een vaak duizelingwekkende reeks emoties voelt. Probeer ze niet door te slikken. Ga in plaats daarvan naar je ondersteuningsnetwerk (inclusief je vrienden, familie en medische professional) voor hulp bij het verwerken van je verlies.

Als je merkt dat je er niet mee om kunt gaan, zoek dan professionele hulp van een gediplomeerd hulpverlener of een professional in de geestelijke gezondheidszorg. Vraag uw huisarts of verloskundige om een ​​verwijzing. Uiteindelijk is het voldragen van een doodgeboorte geen gebeurtenis; het is een proces. Geef jezelf de tijd en sluit jezelf niet af. Dingen zullen beter worden.


Previous:

Next: