• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

Wat het betekent voor een moeder om zich aangeraakt te voelen en hoe ermee om te gaan?

Durf tegen je moedervrienden te zeggen dat je soms dagdroomt dat je Sneeuwwitje bent. Ga verder met uitleggen dat het niet voor de rest is dat ze krijgt of haar kook- / schoonmaakvaardigheden. Het gaat over de glazen structuur die om haar heen is gebouwd om de handen van mensen van haar af te houden terwijl ze sliep. Ik wed dat je een variatie zult tegenkomen van:"Oh, je zult op een dag alle knuffels missen." Het kan al dan niet gepaard gaan met die wenkbrauw - je weet wel, degene die sympathiek is en toch ook veroordelend lijkt.

Hoe kon je die kleine handjes niet in de jouwe willen? Die onhandige kleine handjes. Die vieze kleine groezelige handen. Die vieze, vuile handjes die vastzitten aan dat lichaam dat niet in staat lijkt om gewoon een seconde stil op je schoot te zitten. Die vieze, vuile handjes aan dat kronkelige, kronkelige lichaam dat je net met Barbie in je gezicht sloeg. Ja, vrienden, ik zal het helemaal missen om uit te leggen hoe Barbie me een glans gaf aan mijn kickboksles. Ik zal het missen om naar mijn voeten te kijken en blauwe plekken op blauwe plekken te zien van de kinderen die letterlijk op lopen mijn voeten omdat naast me zijn niet genoeg is (ik ben best goed.) Eerlijk gezegd wil ik gewoon een volledige dag waarop niemand me aanraakt - niet mijn kinderen, niet mijn partner. Niemand.

Het is duidelijk dat ik me "aangeraakt" voel. En gelukkig komt het steeds vaker voor dat moeders praten over wat we voelen. Aangeraakt worden is wanneer een ouder wordt getikt door hun kinderen, significante andere, en zelfs die hond voor fysiek comfort gedurende de dag en geïrriteerd raakt als gevolg van het missen van hun autonomie. Sommigen vergelijken het misschien met een burn-out bij het ouderschap, maar het gevoel aangeraakt te worden kan verder gaan dan het ouderschap en de relatie tussen partners beïnvloeden.

Sommige moeders gaan zelfs zo ver dat ze zeggen dat ze hun partner niet willen knuffelen, kussen of op welke manier dan ook intiem willen zijn na een hele dag aan hen vastgeklampt te zijn door hun kinderen. Ze krimpen fysiek ineen bij het idee om nog één keer per dag aangeraakt te worden.

De redenen waarom dit gebeurt, kunnen enigszins verschillen, maar het kan verband houden met een onderzoek uit 2018 waaruit bleek dat ouders slechts 32 minuten per dag voor zichzelf hebben – en dat was vóór de pandemie. Tegenwoordig dragen moeders de last van kinderopvang en huishoudelijk werk en een burn-out door COVID-19 kan overweldigend zijn.

Na dit onderwerp te hebben besproken met Mary Kay Fleming, Ph.D., een voormalig professor die gespecialiseerd is in menselijke ontwikkeling, vroege kinderjaren en ouderschap aan de Mount St. Joseph University in Ohio, kwamen er meer mogelijkheden naar voren. Dr. Fleming wees erop dat in vorige generaties vrouwen werden gesocialiseerd in de fulltime moederschapsrol - er werd niet verwacht dat ze moeder zouden zijn en ook fulltime professionals zouden zijn. Ze wees er ook op dat de technologische vooruitgang die bedoeld is om ons leven gemakkelijker te maken, ons het gevoel hebben gegeven dat we 24/7 bereikbaar zijn. Kortom, een deel van de druk die wordt gevoeld door moeders die worden aangeraakt, kan een hoogtepunt zijn van alle de eisen, niet alleen de directe fysieke vraag van een kind. Een fysieke wegversperring is het gemakkelijkst te zien en aan te pakken, daarom wordt het wat we voelen en waar we tegen vechten.

Dus, wat kan hieraan worden gedaan? Gelukkig bood Dr. Fleming wat advies.

Neem een ​​pauze

"Een pauze nemen kan in bepaalde situaties absoluut de beste behandeling zijn", zegt dr. Fleming. "Moeders hebben tijd voor zichzelf en tijd nodig om zich op te frissen, opnieuw te focussen en dat diepe reservoir aan te vullen dat nodig is om te koesteren." Dit is niet iets dat in de kindertijd moet worden toegepast, aangezien een baby die huilt echt in nood is en Dr. Fleming erop wijst dat het niet raadzaam is om een ​​baby te laten huilen. Vraag in plaats daarvan om hulp. Als er iemand anders is om voor de baby te zorgen, is dat de beste manier om even een momentje voor jezelf te hebben.

Communiceer

"De volwassenen moeten met elkaar communiceren over hun behoeften en verwachtingen, voor elkaar en voor hun kinderen, en op één lijn komen", legt dr. Fleming uit. Dat is de echte sleutel tot geluk. Twee ouders in hetzelfde huis maken deel uit van een collectieve onderneming - de belangrijkste van hun leven - ze bouwen samen aan iets bijzonders. Als ze elkaar niet steunen, betalen de kinderen de prijs." Dit heeft betrekking op de grenzen die voor de kinderen worden gesteld en de tijd die ze samen doorbrengen. Alles kan worden besproken.

Richt het aanraken

In plaats van aanrakingen die uitsluitend gericht zijn op het zorgen voor anderen, voeg aanrakingen toe die gunstig zijn voor uw welzijn. Misschien een massage of een pedicure. Carolyn Wagner, een therapeut in de omgeving van Chicago bij het Wilmette Counseling Center, gespecialiseerd in de geestelijke gezondheid van moeders, zegt:"Iets doen dat uitsluitend gericht is op het verzorgen van jezelf, en met aanraking als hoofdcomponent, is een geweldige manier om jezelf eraan te herinneren en je lichaam dat dichtbij en verbonden zijn met anderen bevredigend en positief kan zijn."

Bestrijd die onrealistische verwachtingen

"Een andere vijand zijn onrealistische verwachtingen", zegt dr. Fleming. "Als we van onszelf verwachten dat we altijd 100 procent geven - met iets dat minder als mislukking wordt gezien - zijn we gedoemd voordat we beginnen. Niemand kan aan die verwachtingen voldoen." Wees lief voor jezelf terwijl je door de verschillende mijlpalen en behoeften van je kind loopt. Je zult slechte dagen hebben en je zult goede dagen hebben. Begrijp dat en houd je interne dialoog vergelijkbaar met wat je zou zeggen tegen een worstelende vriend.