• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

De Moro-reflex bij pasgeboren baby's

De schrik- of Moro-reflex, genoemd naar de Duitse kinderarts Ernst Moro, is slechts een van de vele onwillekeurige bewegingen bij pasgeborenen. Pasgeborenen lijken misschien ter wereld te komen als weerloze wezens, maar ze zijn eigenlijk uitgerust met een verscheidenheid aan aangeboren reflexen die hun veiligheid helpen waarborgen, voornamelijk door hun ouders te waarschuwen voor hulp wanneer dat nodig is.

De schrikreflex is de reactie van de baby op de sensatie van vallen en/of prikkels in zijn omgeving, zoals harde, potentieel bedreigende geluiden en felle lichten. Bij het vertonen van de Moro-reactie zullen ze buigen en hun armen, handen en benen uitstrekken, een geschrokken uitdrukking tonen en mogelijk huilen. De reflex beschermt de baby door de aandacht van verzorgers te trekken en kan de impact van een val helpen verminderen.

Hoe de Moro-reflex eruit ziet

Vanaf de geboorte, wanneer pasgeborenen worden blootgesteld aan verrassende prikkels uit de omgeving, zullen ze instinctief hun armen en benen strekken, hun vingers openen en hun rug krommen. Pasgeborenen balen dan hun vuisten en trekken hun armen naar hun borst. Zoals hierboven opgemerkt, vertonen ze ook een veelbetekenende geschrokken uitdrukking. Baby's die worden blootgesteld aan harde geluiden of andere stimuli kunnen ook huilen.

Als u de schrikreflex in actie wilt zien, observeert u pasgeborenen gewoon wanneer ze het gevoel hebben dat ze kunnen vallen, zoals wanneer ze in een autostoeltje of wieg worden gezet, of wanneer ze een verontrustend of hard geluid horen, zoals een blaffende hond of een deur die dichtgaat. Deze onwillekeurige reflex treedt meestal meteen op als reactie op prikkels.

De schrikreflex stopt echter niet met deze reactie. Baby's die harde geluiden horen, kunnen ook effecten ervaren die hun ouders niet kunnen zien, zoals een verhoogde hartslag of zware ademhaling. Sommige baby's zijn gevoeliger dan andere en zullen heftiger en vaker reageren.

Bij gevoelige baby's kan zelfs een lichte aanraking de schrikreflex veroorzaken. Dit is niet per se slecht, maar het maakt ouders wel attent op het feit dat hun kleintje bijzonder gevoelig kan zijn voor sensorische input.

Wat te doen als een baby schrikt

Ook al lijkt het voor uw baby misschien vervelend, onthoud dat het normaal is dat een baby schrikt wanneer hij een hard geluid hoort of wanneer u hem op zijn rug legt om te slapen. Soms kunnen ze zelfs de reactie in zichzelf uitlokken vanwege hun eigen abrupte bewegingen.

Er hoeft niets te worden gedaan als een baby schrikt. Ze zullen echter waarschijnlijk goed reageren op kalmerende maatregelen, zoals aanraken, vasthouden of zingen. Houd er rekening mee dat sommige baby's vanzelf stoppen met huilen nadat ze zijn geschrokken. Anderen hebben misschien meer interventie nodig, zoals opgepakt worden, om te stoppen met huilen en/of getroost te worden. Als de schrikreflex de slaap van je baby verstoort, kunnen ouders proberen inbakeren, waardoor de reflex minder schokkend wordt.

Problemen met de Moro Reflex

De meeste ouders zullen de Moro-reflex per ongeluk waarnemen terwijl ze voor hun baby zorgen, omdat felle verlichting en harde geluiden soms onvermijdelijk zijn, vooral als je huisdieren en andere kinderen in huis hebt of in een drukke straat woont. Ouders mogen hun kind echter niet opzettelijk laten schrikken om te zien of de pasgeborene de reflex heeft. Het is niet nodig, aangezien artsen baby's op deze reflex controleren als onderdeel van de regelmatige controles van hun baby.

Ouders moeten zich ook geen zorgen maken als baby's de schrikreflex niet uitvoeren als reactie op elk hard geluid, maar ze zouden het soms moeten doen. Zolang ze soms de reactie laten zien, betekent het niet elke keer doen dat er een probleem is met de baby. Het kind schrikt misschien niet snel of doet dat op een subtiele manier die een ouder zou kunnen missen.

Houd er rekening mee dat als uw baby een preemie is, de timing van hun schrikreflex anders kan zijn dan typisch is voor voldragen baby's. Het begin van de reflex kan vertraagd zijn en de reflex kan langer aanhouden dan normaal vanwege de kloof tussen de verjaardag van uw baby en hun ontwikkelingsleeftijd.

Als u echter merkt dat uw baby deze reflex helemaal niet lijkt te vertonen, of als de beweging slechts aan één kant van het lichaam plaatsvindt, moeten ouders hun arts waarschuwen. Hoewel zeer zeldzaam, kan afwezigheid of eenzijdigheid van de reflex wijzen op een probleem, zoals een geboorteblessure, spastische hersenverlamming, een probleem met het neurologische systeem, infectie of gelokaliseerd letsel (vaak de oorzaak van een asymmetrische reflex). Nogmaals, het is zeer ongebruikelijk dat de reflex echt afwezig of eenzijdig is.

De schrikreflex is alleen normaal bij pasgeborenen en jonge zuigelingen. Deze reactie is niet normaal bij oudere baby's, kinderen of volwassenen. Waarschuw uw arts als u het opmerkt.

Als het verdwijnt

Meestal begint deze reflex rond de leeftijd van twee maanden te verdwijnen, maar blijft vaak tot drie of vier maanden aan. Als het langer dan zes maanden duurt, laat het dan aan uw kinderarts weten, want hij zal willen bevestigen dat er niets anders aan de hand is. Bovendien moeten ouders contact opnemen met hun arts als iets anders met betrekking tot de reflexen van hun kind hen aangaat.

Een woord van Verywell

De schrikreflex is een van de vele onwillekeurige bewegingen die baby's hebben bij het betreden van de wereld. Wees ervan verzekerd dat de Moro-reflex normaal, passend bij de ontwikkeling en gezond is - en uw baby geen pijn doet. In feite kunnen deze instinctieve bewegingen baby's helpen om zich aan familieleden te hechten en de liefde en zorg te krijgen die ze nodig hebben.