• niemowlęta
• Budowa Rodzina
• dzieci
• Ogólne Rodzicielstwo
• noworodki
• nastolatki
• Małe dzieci
• ciąża

Kiedy Twój maluch odmawia kupy

Twoje dziecko już pokazało, że potrafi płynąć z prądem, sikając do nocnika. Ale z numerem dwa to zupełnie inna historia. Robi miny, jakby była gotowa do wyjścia, wygląda, jakby naciskała, ale kiedy oferujesz nocnik, odmawia. Nie martw się:wiele małych dzieci niechętnie robi kupę do nocnika, ale te wskazówki mogą sprawić, że wszystko się poruszy.

Dlaczego niektóre małe dzieci odmawiają robienia kupek podczas nauki korzystania z nocnika?

Czasami jest to kwestia kontroli — im bardziej popychasz ją, by robiła kupę, tym bardziej maluch cieszy się z jej mocy, by go zatrzymać. Strach może być również czynnikiem — niektóre dzieci mają problemy z robieniem kupy, ponieważ” boją się, że wpadną do toalety. Inni boją się spłukać lub przeszkadza im myśl o utracie części siebie, gdy kupa zniknie w misce.

Co zrobić, gdy maluch nie robi kupy do toalety

• Zrób sobie przerwę. Powiedz dziecku, że kiedy będzie gotowe, może jeszcze raz spróbować zrobić kupę do nocnika i że będziesz tam, aby pomóc. Następnie odłóż temat i pozwól jej poczuć się, jakby siedziała na miejscu kierowcy. Przede wszystkim nigdy nie zmuszaj malucha, który ma problemy z robieniem kupy na nocnik, do siedzenia tam, kiedy nie chce. To nie tylko sprawi, że będzie bardziej odporna (i przestraszona, jeśli powstrzymują ją obawy), ale może również prowadzić do zaparć.

• Zapobiegaj bolesnym kupkom. Jeśli maluch nie robi kupki przez chwilę, może mieć zaparcia, a wystarczy jedna bolesna kupka, aby odstraszyć malucha od nocnika. Upewnij się, że lubi dużo owoców, warzyw i produktów pełnoziarnistych i porozmawiaj ze swoim pediatrą o dodaniu środka zmiękczającego stolec, jeśli to konieczne.
  

• Pomóż jej czuć się bezpiecznie. Jeśli twój maluch ma problemy z robieniem kupy, ponieważ boi się wpaść, upewnij się, że nocnik dobrze pasuje do twojej toalety i nie drży. To samo dotyczy schodka, który powinien być stabilny jak skała. Lub zaoferuj dziecku opcję korzystania z nocnika (wybierz taki z solidną podstawą, która nie przewróci się, gdy wstanie).

• Wstrzymaj się podczas spłukiwania. Jeśli dźwięk pędzącej wody przeraża Twoją ukochaną tak bardzo, że ma problemy z robieniem kupy, poczekaj, aż wyjdzie z pokoju, zanim spłuczesz. Gdy poczuje się bardziej komfortowo z hałasem, stopniowo zmniejszaj odległość — może stać w sąsiednim pokoju, korytarzu, drzwiach i tak dalej. Następnie, gdy będzie gotowa, zapytaj ją, czy sama chce nacisnąć dźwignię.
  

• Pożegnaj się. Jeśli twój maluch wydaje się niespokojny, gdy widzi kupę spływającą do odpływu, zachęć ją, by pomachała mu na pożegnanie przed spłukaniem. To może sprawić, że poczuje się lepiej po rozstaniu. Kolejne rozwiązanie tego problemu z nauką korzystania z nocnika — wykonaj kilka testów tylko z papierem toaletowym. Bądź jednak rzeczowy (ale jasno określ, co jest do spłukiwania), kiedy wykonujesz czyn. W przeciwnym razie maluch może pomyśleć, że fajnie jest spłukać swoje zabawki, klucze lub telefon opiekunki.

• Zmotywuj smakołykiem. Swobodnie zaoferuj zachętę — powiedzmy naklejkę na wykresie za każde udane posiedzenie. Po określonej liczbie naklejek maluch może je wymienić na nagrodę (lody z tatusiem lub zabawkę ze sklepu dolarowego).

• Wezwij posiłki. Kilka słów zachęty ze strony troskliwego, ale neutralnego outsidera (nauczyciela przedszkolnego, lekarza lub dziadka) może mieć większe znaczenie niż prośby rodzica.

• Pozwól naturze obrać swój kurs. Nadejdą dni, kiedy będzie się wydawało, że ten problem z treningiem nocnika nigdy nie zostanie rozwiązany — ale tak się stanie. Nie zmieniaj tego w wielką sprawę, a z czasem pieluchy z kupą staną się naprawdę historią.

Trening nocnikowania może przetestować cierpliwość rodzica, jak żaden z innych etapów rozwoju — ale miej wiarę. Wcześniej (przed ukończeniem 2 roku życia) lub później (po ukończeniu 3 roku życia) wszystkie dzieci przekraczają tę linię mety. Do tego czasu ważne jest, aby pamiętać, że trening nocnika (i robienie kupy na nocniku) to nie wyścig. Pozwól maluchowi nadać tempo, a jeśli woli spacerować niż sprintować, nie stresuj się.