Praten met je kinderen over oorlog

Kinderen geboren sinds 2001 hebben nog nooit een land gekend dat niet betrokken was bij een oorlog. Gelukkig zijn de meeste kinderen ver verwijderd van het geweld, maar dat betekent niet dat ouders niet met kinderen over het conflict moeten praten.

Kinderen zullen waarschijnlijk ooit via de media over oorlog leren. En terreurdaden kunnen veel dichter bij huis plaatsvinden, wat kan leiden tot nog ingewikkeldere discussies met kinderen.

Hoe verklaar je een bomaanslag waarbij onschuldige mensen omkwamen? Of hoe beantwoord je vragen over de vraag of er nog een 9/11-aanval zou kunnen plaatsvinden? Ook al kunnen deze gesprekken moeilijk zijn om te voeren, het is belangrijk om kinderen leeftijdsgebonden informatie over oorlog te geven.

Terrorisme en oorlog zijn eng, zelfs voor volwassenen. Voor een kind dat de feiten misschien niet begrijpt of niet beseft waar de oorlog werkelijk plaatsvindt, is het angstaanjagend. Zelfs als je probeert te voorkomen dat je kleintje beelden van oorlog ziet, of het nu op de televisie is of ergens anders, moet je de communicatielijnen openhouden.

Ga een gesprek aan met uw kind

Terwijl sommige gezinnen duidelijk offers brengen wanneer een ouder of ander familielid in het leger dient, zijn niet-militaire gezinnen misschien minder geneigd om met kinderen over oorlog te praten. Maar dat je familie op dit moment niet direct door oorlog wordt getroffen, betekent niet dat je het onderwerp niet ter sprake moet brengen.

Praten over waarom sommige mensen anderen opzettelijk pijn doen en hoe dat tot oorlog kan leiden, is een complex onderwerp. En voor veel kinderen kan het beangstigend en verontrustend zijn. Per slot van rekening staan ​​veel van de concepten waarschijnlijk in schril contrast met de berichten die u uw kind probeert te leren over vriendelijkheid, respect en mededogen.

Vanaf het moment dat een kind rond de 4 of 5 jaar oud is, is het belangrijk om open te staan ​​voor het bespreken van de feiten rond oorlog als je kind het ter sprake brengt. Doe dit echter op een manier die bij hun leeftijd past.

Je zou bijvoorbeeld tegen je kleuter kunnen zeggen:"Sommige mensen in een ander land zijn het niet eens over wat belangrijk voor hen is, en soms ontstaat er oorlog als dat gebeurt. De oorlog vindt niet bij ons in de buurt plaats en we lopen geen enkel gevaar.'

Als ouder is het jouw taak om hen gerust te stellen dat ze veilig zijn, want het is van vitaal belang dat een kind zich veilig en zeker voelt. Een eenvoudig gesprek beginnen kan ook een gelegenheid zijn om eventuele misverstanden van uw kind te corrigeren.

Als je kleintje niet geïnteresseerd is om over oorlog te praten, hoef je het niet te forceren - ze maakt zich er misschien nog geen zorgen over, en jonge kinderen zouden niet gedwongen moeten worden om zich ervan bewust te zijn.

Ontdek wat uw kind afluistert

Om een ​​idee te krijgen van wat uw kind al weet, kunt u vragen stellen als:"Heeft een van uw leraren het hier op school over?" of "Praat een van je vrienden ooit over dit soort dingen?"

Uw kind heeft misschien stukjes informatie gehoord en kan moeite hebben om dingen te begrijpen. Of misschien heeft hij berichtgeving in de media gezien waarvan u niet wist dat hij ernaar keek.

Leren wat uw kind al weet, kan u een goed startpunt geven voor uw gesprekken. Luister goed en laat je kind zien dat je geïnteresseerd bent in het horen van wat hij denkt.

Verklaar het doel van oorlog

Uw kind zal waarschijnlijk willen weten waarom we in oorlog zijn. Houd je uitleg eenvoudig door iets te zeggen als:"Oorlog is bedoeld om te voorkomen dat er in de toekomst nog meer slechte dingen gebeuren."

Je zou ook kunnen praten over hoe oorlog bedoeld is om bepaalde bevolkingsgroepen te beschermen. Maak duidelijk dat geweld geen goede manier is om het conflict op te lossen, maar soms besluiten landen dat ze een oorlog moeten beginnen om mensen in de toekomst veiliger te houden.

Inhouden indien nodig

Normaal gesproken moeten ouders eerlijk zijn tegen hun kinderen. Dat betekent echter niet dat u uw kind moet overstelpen met onnodige informatie.

Houd uw discussies passend bij uw leeftijd en wees voorzichtig - het laatste wat u wilt is dat uw kind uit het gesprek komt met nog meer angst voor oorlog. Minimaliseer de ernst van oorlog niet, maar onthoud dat je kind niet alle bloederige details hoeft te weten van wat er aan de hand is.

Blijf bij de feiten zonder al te veel te praten over de omvang van de impact. En voorspel niet wat er daarna kan gebeuren of praat niet over hoe gruwelijke dingen in de toekomst zullen blijven gebeuren.

Vermijd schadelijke stereotypen

Praten over een bepaalde groep mensen of een bepaald land kan ertoe leiden dat uw kind vooroordelen ontwikkelt. Wees dus voorzichtig met de uitspraken die u gebruikt als u over oorlog en terrorisme spreekt. Houd je focus op geïnformeerd en onderwezen worden, in plaats van wraak te nemen.

Als u uw mening wilt delen, vertel dan hoe u over de oorlog in het algemeen denkt. Er is een kans dat u het niet eens bent met het doel van oorlog of de daad van militaire interventie. U kunt dat met uw kinderen delen, vooral als u denkt dat de grondgedachte achter uw overtuigingen deel uitmaakt van de waarden van uw gezin.

Maar als je kind eenmaal in zijn pretiener- en tienerjaren komt, kan hij zijn eigen mening over oorlog gaan delen - en je weet nooit of ze in overeenstemming zullen zijn met jouw ideeën.

Probeer de mening van uw kind te respecteren, zelfs als u het er fel mee oneens bent, en onthoud u ervan hierover ruzie te maken of uw mening op een boze manier te uiten.

Bekijk mediaverslaggeving naast oudere kinderen en tieners

Het is belangrijk om de media-aandacht voor jongere kinderen te beperken. Kijken naar schokkende scènes die op het nieuws worden afgespeeld, zoals een terroristische aanslag, kan behoorlijk traumatiserend zijn voor kleuters of basisschoolkinderen.

Zet de media-aandacht uit als je kind in de buurt is. Houd er rekening mee dat jonge kinderen vaak tv kijken of over je schouder meekijken, zelfs als je denkt dat ze met iets anders bezig zijn.

Tweens en tieners zullen waarschijnlijk wat media-aandacht krijgen, ongeacht hoeveel je probeert om hun blootstelling te beperken. Ze zien de voorpagina van de krant in de supermarkt of ze zien het nieuws op hun tablets en smartphones.

U weet zelf het beste hoe volwassen uw kind is en hoeveel informatie het aankan. Als ze echter het nieuws wil zien, of een filmset wil zien in oorlogstijd, en je denkt dat ze het aankan, kijk dan samen.

Moedig haar aan om vragen te stellen en als je het antwoord niet weet, vertel haar dan dat je het de volgende dag zult uitzoeken en opvolgen.

Moedig mededogen aan

U kunt overwegen om met uw kinderen over militaire dienst te praten en wat het inhoudt. De kans is groot dat ze iemand van school kennen die een ouder heeft die dienst doet, dus je kunt praten over de gevolgen die dit kan hebben voor het gezin van die leerling.

Dit is ook een les in mededogen, waardoor uw kind begrijpt dat een gezin met een lid in het buitenland in een oorlog misschien wat extra hulp nodig heeft. Praat met uw kind over vrijwilligerswerk bij activiteiten die militaire families ondersteunen; hierdoor kan uw kind het gevoel krijgen dat het indruk maakt.

U kunt ook met uw kind praten over vluchtelingen die op de vlucht zijn voor oorlog in een ander land en doneren aan goede doelen die hen steunen. Kinderen voelen zich vaak veiliger en zelfverzekerder als ze weten dat ze iets kunnen doen om te helpen.

Zelfs een kleine handeling, zoals het doneren van kleingeld aan een liefdadigheidsinstelling die kinderen in door oorlog verscheurde landen helpt of het maken van een zorgpakket voor soldaten die in het buitenland dienen, kan een grote bijdrage leveren aan het helpen van uw kind om het gevoel te krijgen dat hij een verschil kan maken.

Wijs op de goede mensen die helpen

Hoewel terreurdaden en oorlog verschrikkelijk zijn, kun je altijd goede mensen vinden die hard werken om anderen te helpen. Wijs uw kinderen op deze daden van dienstbaarheid en vriendelijkheid, zodat ze onthouden dat, hoewel er een paar slechte mensen in de wereld zijn, er veel meer vriendelijke en liefdevolle mensen zijn.

Misschien vindt u enkele historische voorbeelden van tijden waarin mensen hun steentje bijdroegen om elkaar te helpen. Er zijn bijvoorbeeld veel mensen die wilden helpen bij de reddingsoperaties na 9/11. Er zijn ook veel voorbeelden van mensen die mensen uit door oorlog verscheurde landen helpen.

U kunt er ook op wijzen dat er veel professionals zijn die hard werken om voor anderen te zorgen. Militair personeel, overheidsfunctionarissen, politieagenten, artsen en verpleegsters zijn slechts enkele van de mensen die anderen helpen tijdens oorlogshandelingen en terrorisme.

Bewaak uw emotionele toestand

Uw kind leert om te gaan met gebeurtenissen in de wereld door te kijken hoe u met problemen omgaat. Wees je dus bewust van hoe je reageert op stress en hoe je met anderen communiceert.

Het is normaal om je zorgen te maken over oorlog en terreurdaden. En hoewel het oké is om je kind te vertellen dat je bang bent, moet je je kind niet te veel belasten met je emoties. Concentreer je in plaats daarvan op de stappen die je neemt om proactief op een gezonde manier met je gevoelens om te gaan.

Houd de nood van uw kind in de gaten

Het is normaal dat uw kind zich angstig, verward en van streek voelt over het vooruitzicht van oorlog. En het kan sommige kinderen meer treffen dan andere.

Jonge kinderen kunnen hun stress niet onder woorden brengen, dus let op gedragsveranderingen zoals moeite met slapen, extra aanhankelijk worden, terugvallen op babypraat, duimzuigen of bedplassen.

Oudere kinderen kunnen meer angst voor de dood uiten of ze kunnen aanhoudende verontrustende gedachten melden als ze van streek zijn. Wees ook op uw hoede voor preoccupatie met oorlog of terrorisme. Een kind dat erover blijft praten of iemand die zoveel mogelijk nieuws wil consumeren, kan moeite hebben om zijn angst te beheersen.

Kinderen met psychische problemen of mensen die traumatische omstandigheden hebben meegemaakt, kunnen bijzonder kwetsbaar zijn. Kinderen van vluchtelingen- of immigrantengezinnen hebben ook meer kans op angst en leed.

Als uw kind moeite lijkt te hebben met de beelden die hij heeft gezien of de informatie die hij heeft gehoord, neem dan contact op met de kinderarts van uw kind. Een arts kan uw kind beoordelen en indien nodig doorverwijzen naar professionals in de geestelijke gezondheidszorg.


Previous:

Next: