• baby's
• Het bouwen van een familie
• kinderen
• algemeen Ouderschap
• pasgeborenen
• tieners
• peuters
• zwangerschap

Antiracisme voor kinderen:een gids per leeftijd om haat te bestrijden

Helaas zien Amerikanen alle soorten haat - racisme, vrouwenhaat, antisemitisme, homofobie, transfobie - genieten van een groteske gouden eeuw. Ouders maken zich zorgen dat hun kinderen van jongs af aan worden blootgesteld, wat hun opvattingen over diversiteit en inclusie vervormt. Maar hier is hoopvol nieuws:u kunt het verraderlijke bereik van haat tegengaan voordat het te laat is.

We vroegen experts in kinderpsychologie en de strijd tegen onverdraagzaamheid om advies. Hier vertellen ze hoe je kwaadaardige overtuigingen en gebeurtenissen (zoals de recente aanvallen op Aziatische Amerikanen) in een context plaatst, de misvattingen van kleintjes wegneemt en je kinderen in staat stelt om voorgoed te strijden.

Leeftijden 0 tot 6

In deze eerste jaren is het jouw taak om een ​​positieve basis te leggen en haat aan te pakken door het tegendeel ervan te cultiveren:mededogen en tolerantie. Gelukkig heeft je kind een voorsprong:een onschuldige onverschilligheid voor wat mensen onderscheidt. "Kinderen zijn zich zeer bewust van de manieren waarop we verschillen, maar ze worden niet geboren om mensen met een bepaald ras, geslacht of etniciteit te identificeren", zegt David Schonfeld, M.D., hoogleraar kindergeneeskunde aan de University of Southern California en Children's Hospital Los Angeles en directeur van het National Center for School Crisis and Bereavement. "Ze discrimineren van nature niet."

De hoop is dat kinderen die opgroeien in gemeenschappen die etnisch, sociaal-economisch of anderszins divers zijn, geaccepteerd zullen worden in hun wereldbeeld. Dat is niet gegarandeerd, maar studies tonen aan dat het helpt. Als uw kind echter weinig contact heeft met mensen die er niet uitzien of leven zoals zij, adviseren experts om de wereld naar huis te brengen:bestudeer andere culturen samen door hun voedsel te eten en hun films te kijken. Dring er bij de leerkracht van uw kind op aan om multiculturalisme in hun leerplan op te nemen. Spreek uw moedertaal als u tweetalig bent, of moedig uw kind aan om een ​​andere taal te leren. Uit een onderzoek van de Universiteit van Chicago uit 2014 bleek dat kinderen die in het dagelijks leven meerdere talen horen, mensen met een andere taal dan hun eigen taal meer accepteren, wat een opstap is naar een bredere geest van acceptatie.

Je hoeft een kind van deze leeftijd niet preventief de les te lezen over het kwaad van onverdraagzaamheid. ("Ik weet niet of ik met een 3-jarige zou gaan zitten en zeggen:'Laten we het over racisme hebben'", zegt dr. Schonfeld.) Maar als de behoefte aan een gesprek zich voordoet, doe dat dan. "In 2017 zagen we een golf van bommeldingen in Joodse gemeenschapscentra", zegt Jinnie Spiegler, directeur curriculum en training bij de Anti-Defamation League. "Op het nieuws zou je heel kleine kinderen uit deze faciliteiten zien evacueren. Ze wisten zeker dat er iets mis was en waren bang. Dus je zou er natuurlijk met hen over willen praten."

Dit lijkt misschien onmogelijk, maar de sleutel is om de reikwijdte en het taalgebruik beheersbaar te houden om antiracisme bij kinderen aan te moedigen. "Je zou zoiets zeggen als:'De persoon die dit doet, moet heel boos zijn'", zegt Dr. Schonfeld. "'Maar we gebruiken onze woorden om problemen op te lossen.'" Hoe vreemd het gesprek ook aanvoelt, stilte is erger. "Stel je voor dat je een 4-jarige bent en je merkt dat papa naar zijn telefoon kijkt, dat hij van streek is en dat mensen bezorgd lijken, en niemand vertelt je waarom", zegt Spiegler. "Bedenk eens hoe eng dat zou zijn."

6 tot 8 jaar

Het expliciet bespreken van haat wordt op deze leeftijd gemakkelijker, maar denk niet dat het een superformeel gesprek hoeft te zijn. "Gezinnen praten de hele tijd over deze problemen zonder het te beseffen", zegt Allison Briscoe-Smith, Ph.D., een klinisch psycholoog in Berkeley, Californië, die gespecialiseerd is in het aanpakken van trauma bij kinderen en de studie van hoe kinderen ras begrijpen. "Kleine kinderen zijn erg afgestemd op wat wel en niet eerlijk is. Dat is een sterke basis om onrecht te bespreken."

Laat je kind je gids zijn. Kinderen van deze leeftijd kunnen hun gevoelens uiten, dus de verantwoordelijkheid om het gesprek te leiden hoeft niet helemaal bij jou te liggen. 'Vraag haar hoe ze begrijpt wat ze hoort', zegt dr. Briscoe-Smith. Wat zeggen mensen op de speelplaats? Wat hebben ze op tv gezien? U kunt het gesprek op het juiste niveau houden:geruststelling, eerlijkheid en detail.

Ook belangrijk:overdrijf het niet. "Wees eenvoudig, kort en zo eerlijk als je kunt zijn", zegt Spiegler. Als je een reflexmatige drang voelt om te bagatelliseren - "Wat er op het knoflookfestival is gebeurd, kan hier nooit gebeuren" - vermijd het dan. Een loze belofte klinkt veel als minachting, en als ze bang zijn voor deze gebeurtenissen, zullen ze het gevoel hebben dat je ze niet serieus neemt. In plaats daarvan, zegt dr. Briscoe-Smith, "zegt u haar wat u wel zeker weet:dat u van haar houdt en dat er volwassenen zijn die zich inspannen om haar te beschermen."

Kinderen kunnen een eigenzinnige, letterlijke kijk op de wereld hebben, en ze kunnen iets vragen dat schijnbaar bizar maar cruciaal is voor hun begrip. "Toen ik mijn toen 8-jarige dochter vertelde dat Osama bin Laden was vermoord, vroeg ze me:'Waar is zijn lichaam?'", zegt Spiegler. "Het was een vreemde vraag, maar je kunt niet bagatelliseren wat ze echt willen weten."

U kunt ook ontdekken dat uw kind een deel van wat er is gebeurd verkeerd heeft begrepen, misschien angstig de gebeurtenis opblazen tot buitensporige proporties. Maar voor elke zorg als "We kunnen niet naar Walmart; mensen worden daar neergeschoten", is er een kalmerende reactie. Je zou kunnen zeggen:"Ik begrijp waarom je dat denkt, maar dat was een bijzonder ongewone gebeurtenis, en het is echt onwaarschijnlijk dat dit nog een keer zal gebeuren."

9 tot 11 jaar

Kinderpsychologen zeggen dat het helpen van kinderen bij het verwerken van enge gebeurtenissen de afgelopen jaren een heel andere taak is geworden. De alomtegenwoordigheid van technologie geeft kinderen een ongekende blootstelling aan informatie waarvan ze niet de volwassenheid bezitten om ze te begrijpen. "Vroeger was het advies:zet de tv uit; geef kinderen geen toegang tot beelden van de dood", zegt dr. Briscoe-Smith. "Maar tegen 9 of 10 hebben ze telefoons. Ze zullen het daar zien en op de tientallen andere schermen die ze tegenkomen. Dus we moeten ze helpen begrijpen wat ze zien en horen."

Zelfs met veiligheidsinstellingen zal schokkend nieuws - en weerzinwekkende meningen - uw kind bereiken. Dr. Briscoe-Smith zegt:"Mijn kinderen vertellen me dat studenten op hun school Latino-kinderen plagen met ICE:'Je kunt maar beter rennen, ICE gaat je pakken.' Uit onderzoek blijkt dat er de laatste jaren een toename is van racistisch pesten. Dus ik vraag:'Waar praten mensen op school over, wat zegt je telefoon?' "

Dit soort onderzoek is nodig, vooral als je een kind hebt dat van nature niet komt. "Je kunt er niet op rekenen dat je kinderen verontrustende dingen met je bespreken", zegt Spiegler. "Je moet het vragen. Geruchten verspreidden zich als een lopend vuurtje op school en online. Dus help ze de leemten op te vullen. 'Ik weet niet zeker of het zo is gegaan in Minnesota', kun je zeggen, voordat je uitlegt hoe het heeft kunnen gebeuren."

Op deze leeftijd kan uw kind ook bevooroordeelde opvattingen oppikken bij degenen die ze kennen en liefhebben. Oma plaatst een homofobe meme; je buurman gaat uit bij de barbecue over de noodzaak van een grensmuur. Uw kind kan terecht in de war zijn:ze zorgen voor deze persoon, maar hun overtuigingen verschillen van die van hun familie. Pak deze ongelijkheden aan. "Houd uw taal neutraal", zegt dr. Briscoe-Smith. "'We houden van oma en we denken anders dan zij. Ze is tot haar conclusies gekomen, maar wij zijn tot andere conclusies gekomen.'"

Tweens en tieners

Terwijl kinderen zich voorbereiden om de kindertijd te verlaten, versterken ze hun identiteitsgevoel en leggen ze een basis voor wie ze zullen worden. Zoals we in het nieuws hebben gezien, kan deze leeftijd een kantelpunt zijn. Veel kinderen, zelfs de meeste, zullen een leven kiezen van acceptatie, mededogen en respect voor medemensen. Anderen zullen een donkerder pad bewandelen.

Als je merkt dat je kind bevooroordeeld denkt of haatzaait, of het nu online of in het leven is - en ja, zelfs kinderen van sociaal bewuste, rechtvaardigheidsgerichte ouders doen dat - zeg het dan. "Adolescenten proberen hun eigen waarden te ontwikkelen", zegt Dr. Briscoe-Smith. "Je zegt:'We zitten niet op dezelfde lijn wat dit betreft, dus wat doe jij geloven?'" Weet je nog dat tieners de dingen vaak niet in hun volledige complexiteit zien. "Stereotypen zijn oversimplificaties", zegt Spiegler. "Als je kind erin gelooft, is het jouw taak om hem te helpen zijn denken ingewikkeld te maken, om nuances te zien die hij niet waarderen." Ze heeft een paar tips:"Het is een koorddans. Je wilt het gesprek open houden, maar duidelijk maken dat je vooroordelen of stereotypen niet door de vingers ziet:'Ik denk niet zo, en ik denk niet dat wat je zegt respectvol is.' Of:'Zo dacht ik vroeger, maar toen las ik X of leerde ik Y.' Zelfs als hij dat niet lijkt te doen, hoort hij wat je zegt."

Andere kinderen kunnen, wanneer ze met deze vervelende problemen worden geconfronteerd, zich gedwongen voelen om te handelen. Dit is een krachtige impuls en ouders zouden dit moeten ondersteunen. "Het hoeft niet te betekenen dat je een stichting moet beginnen", zegt Dr. Briscoe-Smith. "Het kan zijn:'Ik ga vandaag iets aardigs doen', of zelfs:'Ik heb niet goed geslapen omdat ik van streek ben, dus ik ga ervoor zorgen dat ik wat slaap krijg.'" Actie ondernemen geeft ook een gevoel van controle. "Activisme geeft je keuzevrijheid", zegt Spiegler. "Het is eng om verschrikkelijkheid in de wereld te zien, en als je voelt dat je bijdraagt ​​en contact maakt met mensen die hetzelfde voelen als jij, ben je gerustgesteld."

Niets van dit alles is natuurlijk gemakkelijk. U kunt struikelen - deze problemen zijn tenslotte even complex als verontrustend. Maar hierin, zoals in alle dingen, is je beste gereedschap je instinct. Spiegler zegt:"Elke ouder, elk kind en elke situatie is anders. Maar we kennen onze kinderen en weten wat ze aankunnen." Het is oké om je kind te laten zien dat jij ook reageert op deze enge tijden. "Als we niet laten zien dat we van streek zijn, zullen onze kinderen zich abnormaal voelen omdat ze van streek zijn", zegt Dr. Schonfeld. "We kunnen geen copingvaardigheden aanleren als we doen alsof we er nooit mee om hoeven te gaan."

Deze gesprekken zijn misschien niet comfortabel, maar ze zullen nodig zijn. Zoals Dr. Schonfeld zegt:"We kunnen onze kinderen niet alleen leren wat gemakkelijk is, we moeten ze leren wat belangrijk is."